(origineel bericht op be-more.nl)
Afscheid nemen!
Dit is waarschijnlijk mijn laatste berichtje uit Malawi, want maandag ben ik alweer terug in Nederland.
Heel gek idee, en moet er eerlijk gezegd ook nog niet echt aan denken… Wat ga ik het hier missen!
Dinsdagmiddag hadden we home visits for orphans. 3 gezinnen bezocht. Johnny is ook een wees en komt veel bij Yodep, hij leeft
alleen in het huis van zijn moeder, die dus overleden is. Zijn buurvrouw zorgt voor hem.
Onderweg kwamen we langs het huis van Charity, we werden warm ontvangen en kregen heerlijk mango`s.
Voordat we gingen had ik bij Yodep mijn kleding gegeven aan wat meisjes die mijn maat hadden. Ze waren er erg blij mee en op
de terugweg was een meisje al helemaal gekleed in mijn kleding.
Terug thuis even gebeld met Daph en toen ik terug kwam zaten er 2 kindjes voor de deur met de muziek van Marc mee te
luisteren. Mooi om te zien hoe ze hun kleine heupjes bewegen op Sawa Sawa en Botolotop! Daarna bleef 1 meisje erg lang hangen
en heeft een patatje met ons meegegeten.
Woensdagochtend hebben we gewacht op de nieuwe vrijwilligers die bij de projecten kwamen kijken. We hadden voor Samosa´s
gezorgd, want na onze ervaring weten we dat het heerlijk is om even een hapje te krijgen tijdens zo´n lange dag.
Woensdagmiddag was er Children´s Corner, eindelijk ging het een keer door en het was dan ook erg leuk! Veel spelletjes gedaan
met alle kids en lekker gedanst. Tijdens het wachten op local volunteers heb ik met wat kinderen de kleuren geleerd en laten
zien dat je ogen niet je oren zijn en andersom.
Na deze intensieve middag even lekker gebadderd, werd wel tijd na 3 dagen. Vies heh…
Donderdagochtend had Justin een Afrikaanse dans voor ons geregeld op Yodep. Er kwamen veel mensen en kinderen en zo ook de
vrouwen van DeSaMi. Eerst kwamen er wat jongentjes dansen die verkleed waren. De kinderen van ECD werden er bang van en doken
met z´n alle naar binnen. Daarna met z´n alle rondom de jambe´s gedanst, wat een gezelligheid en wat een hoop goed dansende
heupen!
Special Needs Class ging ´s middags niet door. Er was een begravenis van een moeder van een bouwvakker van het ICT Centre, en
als hier iemand overleden is ligt alles helemaal stil.
We zijn toen maar met de taxi naar Zomba gegaan, en dat hebben we nog maar net gered met de benzine. De crisis wordt steeds
erger en het gaat niet lang meer duren voordat mensen in opstand komen. Niet alleen de benzineprijzen stijgen maar ook de
prijzen van voedsel, steeds meer mensen kunnnen dus bijna geen voedsel meer kopen. Joy kwam ´s avonds ook helemaal pissig
thuis en was er helemaal klaar voor om te gaan protesteren. Mia, Jan en Kim hadden ook erg veel moeite om een taxi te regelen
voor CapeMaclear. Voor Chiara, Nina, Marc en mij was het ook nog maar afwachten of we met het openbaarvervoer wel op
CapeMaclear aan zouden komen. Stap 1 ging al goed, een taxi naar het busstation in Zomba. Daarna opzoek gegaan naar een busje
die ons naar Mangochi bracht, het was niet lang zoeken want er was maar 1 busje die benzine had en die zat dan natuurlijk ook
bomvol. 25mensen met allemaal bagage, het maximaal aantal mensen is eigenlijk 15…
Vanuit Mangochi een truc genomen naar Monkey Bay. Na het instappen hebben we nog een uur moeten wachten. Dat moest nog
ingeladen worden en die moest er nog in. Je begrijpt het een overvolle truc met een man van meer dan 100 kilo bijna op me
schoot. Verder verliep de rit soepel en stoptten we onderweg om in het busje naar CapeMaclear te gaan. Naja busje, het had
geen stoelen, geen ramen en geen deur. Maar wel met benzine en George van vorige maand CapeMaclear.
Aangekomen bij Mgoza had ik samen met Chiara en Nina een driepersoonshuisje, met een heerlijk bed en een hele grote klamboe,
dat was fijn want dan voel je je tenminste niet zo opgesloten. Daarna lekker geluncht bij Gecko´s en de barmannen konden ons
nog, Welcome Back en een duik genomen in de Lake. ´s Avonds een bbq op het strand gehad, met heerlijk eten. Daarna bij
Gecko´s wat gedronken en natuurlijk ook op de dansvloer belandt. Na even wat gekletst te hebben met George begon het te regen
en hebben we onze regendansjes gemaakt met de malawinese mannen.
Na de Gecko´s namen ze ons mee naar een Pub, beetje huiskamergevoel en erg slechte boxen. Maar we hebben het naar ons zin
gehad. Daarna lekker gaan slapen.
Volgende dag lekker aan het meer gelegen, gelucncht en gewandeld naar het Thee Huisje waar ze allemaal leuke spulletjes
verkopen. ´s Avonds voor de verandering weer bij Gecko´s gegeten. We kregen onze pizza niet op, hebben het bewaard voor na
het stappen maar ook toen kregen we het niet op. De volgende dag hebben we het dus maar aan 2 kindjes op het strand gegeven,
we waren helemaal blij, Than you, See ya See ya en weg waren ze.
Na het diner gingen we bij Mgoza wachten op George en vrienden van hem, ze zouden ons wat anders laten zien om uit te gaan.
Tijdens het wachten, waren en 3 kindjes waar ik lekker Kaloeloe Fina en Mamba meezongen heb.
De pub´s die ons werden laten zien stelde niks voor, paar dronken mannen en een bar. Dus zijn we weer bij Gecko´s beland.
Half 4 gingen we naar ons bedje, nog even opzoek gegaan naar de mug die in de klamboe van Chiara en mij zat.
Volgende dag bij Fat Monkeys gebruncht, was erg lekker een ook dit zag en leuk uit. Het was ook een stukje lopen, dus hadden
we ons dagelijkse beweging weer gehad. Terug bij Mgoza nog even aan het meer gelegen en stukje gewandeld en de sunset gezien
met George, romantisch heh hahaa…
Na een heerlijke douche en een griekse salade met garlicbread bij Gecko´s zijn we naar Mufasa gegaan. De rasta die met Jan en
Mia mee op de boot was vertelde dat er die avond een feestje was met jambe´s. Zag er super leuk uit, echt een strand tentje
met een rasta look. Eerst even lekker wat gedronken, toen kwamen er wat bekenden, wat gedanst en lekker op het strand liggen
kletsen.
De terugweg naar huis even afscheid genomen van George en de andere jongens, want Nina en ik zullen die vast en zeker nooit
meer zien…
Maandagochtend hadden we om 9u de wekker gezet, onze spullen ingepakt, ontbeten en gewacht op een truc die langs zou rijden.
Eerst kwamen er 2 mannen die ons wel voor 2000 MK naar Monkey Bay wilden brengen, ik zei dat hij niet in de zeik moest nemen
omdat we Mzungu´s zijn, oke 1200 MK en als nog nam hij dus in de zeik. Gelukkig kwam er een truc aanrijden die het in 1 keer
vragen voor 500 MK deed, laterrrrr! De truc zat niet overvol en we hebben lekker met onze haren in de wind gezeten.
Onderweg gestopt om in een busje te stappen naar Mangochi, hij zat bomvol en er kwam een truc aan die leeg was. Na een
gevecht met de chauffeur van het busje kreeg ik me tas terug en zijn we in de truc gestapt. Alleen dit was ook niet alles
want onderweg stoptte hij ergens, hij zei dat hij even benzine moest halen. Totdat Chiare ineens zei woow kijk dan er wordt
iemand in de boeien geslagen en allemaal grote wapens. Toen ik keek bleek het dus onze chauffeur te zijn…
Een lief vrouwtje kwam naar ons toe en vertelde dat hij een politiepost genegeerd heeft. Die zijn hier echt heel veel, en
alles is heel erg corrupt, dus hij werd meegenomen. We hadden al betaald, maar gelukkig kwam de chauffeur van het
tassengevecht die ons geld terug kreeg en ons naar Mangochi bracht.
In Mangochi een minibusje gepakt naar Zomba, ook deze zat weer vol met 25 mensen en houtskool die in onze ogen vloog, maar
wel lekker kunnen slapen.
Maandagavond lekker vroeg naar bed gegaan, want was erg moe van de reis.
Dinsdagochtend weer naar Yodep gegaan voor een planning, gelukkig de laatste want wat duurt dat toch altijd een eeuwigheid.
Gelukkig waren de naaimachines er wel al, verrassing! Alleen nog geen zitenji´s, naalden en olie. Mia en ik wilde naar Zomba
gaan om dat te gaan halen. Justin en Wilfred vonden dat maar raar en begonnen flauwe grapjes te maken, heel irritant. Maar
het mooi is dat we het allemaal voor elkaar gekregen hebben en dat hadden zij natuurlijk niet verwacht…
Onderweg nog wat gedronken bij onze stamkroeg, daarna zitenji´s gehaald waar we onze eerste 2 ook vandaan hebben. Die man was
erg vriendelijk er haalde voor ons ook de naalden en de olie. Alleen moesten we nog een bordje voor de naam DeSaMi. Na wat
rond gevraagd te hebben op de markt ging er een jongen in een heel klein hokje een stukje hout voor ons afzagen.
Dinsdagmiddag was DE middag. Eindelijk konden we de naaimachines en andere spullen overhandigen aan de vrouwen. Zo officieel
had ik het zeker niet verwacht. Buddha (directeur) was er, maar moest later weer weg, en Joy was er ook. Er waren speeches
van Mia, Sanne en mij, van het hoofd van de groep vrouwen en zelfs van Joy. Na het serieuse gedeelte werd er natuurlijk ook
weer gedanst en gezongen rondom de naaimachines. De machines blijven uiteindelijk wel gewoon bij Yodep staan, ook te
begrijpen want daar hebben zij dan zicht op. Ze krijgen een eigen kamertje, met sleutel, in het ICT Centre als die af is.
Ben benieuwd hoe het verder gaat lopen, gelukkig zijn Chiara en Marc er de komende 2 maanden nog zodat ze het in de gaten
kunnen houden.
Tijdens het wachten ´s middags voor het overhandigen van de machines gingen er 2 vrouwen het kantoortje naar binnen en
Atupere en Wilfred kwamen beide met witte handschoenen naar buiten. We vroegen aan Atupere wat er gebeurd was, ze liet ons
een kist zien met allemaal medicijnen. De vrouwen kregen medicijnen tegen de pijn. Op die kist hingen ook lijsten met mensen
die besmet waren met HIV/AIDS, leeftijden van 5 en 8 jaar. Is toch ongelofelijk!! Wij dachten eigenlijk dat die vrouwen ook
getest werden, want dat wordt weleens gedaan tijdens een grote bijeenkomst dat ze even wegzijn en dan “stiekem” getest
worden.
Vanochtend een Library ochtendje gehad. Geen local volunteer, maar wel een sleutel. Mia en Sanne hebben toen de Library
opgeruimt en ik met Dilala, een meisje, boekjes gelezen.
´s Middags hadden we Children´s Corner, ik had me ballonnen meegenomen en dat was natuurlijk feest voor de kids. We hadden ze
met watergevuld, maar overgooien wouden ze niet, want stel je voor dat die kapot gaat. Toen hebben we flessen gevuld met
water en 2 groepen elkaars fles omlaten gooien. Als laatste was het spijkerpoepen, dat kennen ze hier niet maar ook dit
vonden ze erg leuk. Ik was weer de gelukkige dat de oudere meisjes mijn haar gingen vlechten, helemaal in de klitten.
Vanochtend heb ik Life Skills, hoop echt dat het doorgaat want heb het nog niet meegemaakt en lijkt me best interressant om
met jongeren te praten over de dingen van het leven. Vanmiddag hebben we voor het allerlaatst Special Needs Class en daarna
Bye Bye party op Yodep en later om het kampvuur bij Joy´s huis.
Deze week geen ECD meer, want alle kids hebben vakantie tot begin Januari.
Vrijdag richting Lilongwe, zaterdag lekker rusten en de Spar bezoeken en zondag rond 10u naar het vliegveld om dan alweer
naar huis te gaan.
Zo dat was weer even een verhaal, tot over een paar dagen… Ik ga hier nog even optimaal genieten!
xxx