Jan van Helden schreef over zijn ervaringen vanuit Cambodja:
Geteisterd door een ziekte en onnozele ongevallen ben ik de afgelopen weken mijn verblijf in Siem Reap doorgekomen. Een elleboog in het verband –het gevolg van een ongecoördineerde zwaai met mijn linkerarm tegen een lampenkap in een bar-, een pleister op mijn voorhoofd –een betonnen hoekpunt van een zwevend plafond op mijn schooltje- en een aantal kleine kneuzingen van een onhandige instapmanoeuvre in een Jeep en een afstapje bij een tempel. Verder gaat het goed, dat zeker.
Inmiddels alweer ruim over de helft van mijn vrijwilligerswerkperiode in Cambodja. Het einde komt nader, het toekomstige afscheid wordt steeds zwaarder. Nog een maandje op mijn project, dan vertrek ik naar Vietnam voor mijn volgende avontuur.
Waar te beginnen, ik hou het allemaal niet meer zo goed bij. Ziekte.
De curry viel niet goed, althans, ik denk dat het die curry was. Die stomme curry. Of hij daadwerkelijk de oorzaak was van een week thuisblijven betwijfel ik, misschien was het de druppel. Hij heeft me in elk geval niet geholpen en die twee happen hebben me zeker niet gesmaakt. Koorts en overgeven. Zwetend in mijn bed sleet ik de dagen in het guesthouse. Vrijdag was ik beter. Dat was maar goed ook, Sinterklaas!
Een gezellige avond, weliswaar een confrontatie met een lampenkap als afsluiter, maar het was heel leuk. Gedichten en cadeautjes, ik waande me even in de heerlijke decembersferen van thuis.
In het Kantha Bopha kinderziekenhuis heb ik de volgende dag bloed gedoneerd. Door een joekel van een naald ben ik leeggezogen. Of ze blij zijn met mijn bloed weet ik niet, het voelde in elk geval als een goede daad. Schijterig lag ik op het ziekenhuisbed, de rest van de dag lag ik duf aan het zwembad. Zondag zijn we wezen mountainbiken, waar ik vrij weinig over te melden heb. Het was sportief, laten we het daar op houden.
Maandag startte ik weer op mijn project. Feestelijk onthaald door mijn leerlingen die dachten dat ik zonder afscheid naar Nederland was vertrokken. Een weekje Engelse woordjes en gesprekjes leren, knutselen en spelletjes spelen. Het was heel fijn om weer terug te zijn.
Dit weekend hebben Ryan, Niouk, Charlotte en ik een uitstapje gemaakt naar Battambang. Wat een heerlijk stadje, omhuld door een sereniteit die ik maar sporadisch in Cambodja heb ervaren. Zeker niet in Siem Reap. Geen opdringerige verkopers (Sir wanna buy Sir, please Sir, good price, special price for you Sir, wanna buy, wanna have massááááááge?), een heel relaxte sfeer.
Vrijdagavond met de taxi erheen. Zaterdag hebben we moto’s en een tourguide gehuurd en zijn we door het prachtige platteland getoerd. Eerst zijn we bij de beroemde bamboetrein geweest, een nietszeggende attractie van een bamboevlot met motor op een spoor, waar ik me toch uiterst heb vermaakt. Na vele omzwervingen langs mooie bruggen en rivieren, dorpjes en landerijen, kwamen we bij de Killing Caves. De naam zegt het al: grotten, waar ten tijde van het Khmer Rouge regime, de lichamen van vermoorde burgers werden gedumpt. Een grot voor volwassenen en een grot voor baby’s, die werden doodgeknuppeld of simpelweg tegen de rots werden gesmeten, om vervolgens in de diepte te verdwijnen. Met een trap kon je de grot in. Een lugubere plek. Een korte blik op de stapels schedels en beenderen was onvermijdelijk.
Boven op de berg was een mooi contrast met de grotten. Niet dankzij de tempel (die heb ik nu wel gezien) en zeker niet dankzij die debiel van een gids waar ik poepchagrijnig van werd (een andere dan onze tourguide van de hele dag), maar vanwege een eindeloos uitzicht en leuke aapjes. Het mooiste wat ik tot dusver heb gezien in Azië.
Vandaag de bus terug naar Siem Reap was weer een feest, maar het weekendje Battambang was genieten.
De dagen vliegen voorbij. Morgen weer een nieuwe week op mijn project. Voor ik het weet zit ik alweer in een bus naar Ho Chi Minh City, Vietnam. De Cambodjanen blijven me verassen, de vrijwilligers blijven gezellig. Het gaat nog altijd goed met me, het is hier top. En morgen geef ik me over aan een Cambodjaanse kapper. Liefs.
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html