(origineel bericht op be-more.nl)
Dena, egizihabiher yimesigen.
Mijn vorige weblog is al eventjes geleden, maar dat wil niet zeggen dat er weinig gebeurd is. We hebben in het eerste weekend een Amhaarse les gehad. Amhaars spreken blijft lastig, maar de mensen vinden het ontzettend leuk als je een poging waagt. Hoe gaat het = “Dena neh?” voor mannen, “Dena nesh?” voor vrouwen en “Dena nachu?” voor groepen. Volg je het nog? Je antwoord dan met “Dena, egizihabiher yimesigen.”, wat I’m well, God be praised betekent. Door het spreken van Amhaars heb je om de 100 meter zowat een interview met een tegenligger. Je wordt gebombardeerd met de vragen waar je heen gaat, waar je vandaan komt en soms komt er ook nog eens een “I love you” om de hoek kijken. Erg leuk om enthousiaste reacties te krijgen!
Ook de eerlijkheid en trotsheid van de Ethiopiers verbazen me keer op keer. Ze houden hier namelijk echt niet van dieven/oneerlijke mensen en zullen altijd voor je klaar staan als je onredelijk wordt behandeld. Deze eerlijkheid en trots valt goed uit te leggen met de volgende gebeurtenis:
Afgelopen dinsdag gingen we kijken naar een bonfire op de avond voor Meskel. Dit is een Ethiopisch christelijk festival waarbij het terugvinden van het kruis door Sint Helena wordt herdacht. We stonden op het veld met vele Ethiopiers en keken naar het opbranden van het hout. Na het opbranden van het hout liepen we door de straten van Awasa en genoten van de zingende en dansende menigte. Totdat een dronken man het in zijn hoofd haalde om mijn camera op sluwe wijze te jatten (had het eerst niet eens door, want hij leidde mijn aandacht af). Meteen kwam er een jongetje van een jaar of 12 naar me toe “You’re camera is gone”. Voordat ik het goed en wel besefte pakte hij mijn hand en zei “Come come”. Nog geen 100 meter later stonden we stil voor een groep (10 a 15 man) die ‘de dief’ aan het controleren waren. Na even aandringen verscheen er een roze camera uit de zakken van de meneer. Die kon natuurlijk alleen maar van mij zijn 
Werkelijk waar, binnen 5 minuten had ik mijn camera al terug! Zo bijzonder!! En wat een lieve en eerlijke jongen! Ik glunder steeds als ik aan het moment terug denk. Daarnaast is de volgende dag de camera van Ria gestolen, maar 3 dagen later heeft ze haar camera ook terug gekregen. Twee wonderen in twee dagen en dat door de eerlijkheid (en trotsheid) van de mensen hier!
Naast deze bijzondere ervaring geniet ik enorm van de mooie dingen in Ethiopie. Zo delen we de straat met allerlei dieren: koeien, geiten, kippen, honden, katten, paarden, ezels. In Nederland worden de dieren netjes bij huis gehouden, maar hier kunnen ze ineens voor de bajaj of voor je voeten duiken. Het maakt het straatbeeld enorm gezellig en vol verrassingen. De paarden en ezels worden trouwens ook gebruikt als vervoersmiddel. Arme diertjes, maar natuurlijk wel wat betaalbaarder voor de mensen hier.
Ten tweede geniet ik hier van de geweldige natuur. Afgelopen weekend hebben we een uitstapje mogen maken naar Wondo Genet, wat letterlijk vertaald “het groene paradijs” betekent. Niets was minder waar! Ook zijn er hot springs in dit paradijs. Door de volkanen komt hier heet, echt heet, water uit de grond. Even later stond ik onder een lekkere warme douche en nam een duik in het zwembad, waarvan het water rechtstreeks uit de natuur kwam. Heerlijk! Ook op Lake Chamo bij Arba Minch kwam ik helemaal tot rust (een week daarvoor). Lekker op een bootje genieten van de zon en vele vogels, hippo’s & krokodillen spotten. We waren zelfs minder dan 1 meter van een slapende krokodil verwijderd! Echt zo gaaf!
Deze uitstapjes zijn heerlijk als je de hele week geobserveerd en gewerkt hebt als pilot-vrijwilliger. Er zit veel potentie in dit project, alleen moet het er soms nog even uit komen. De Church is echt een super leuk project en de kinderen zijn zo schattig. We hebben de afgelopen dagen de leraren en leraressen geholpen in de klas: met huiswerk, een liedje " head, shoulder, knee and toes", wiskunde, Engels, teken op het bord en met het maken van posters. Deze week is de school pas officieel begonnen en daarom hadden we vorige week af en toe ook eventjes niets te doen. This is Africa, zeggen we dan. Maar dit is ook iets waar je tegen aanloopt als pilot-vrijwilliger. De projecten hebben immers nog nooit met vrijwilligers gewerkt. Deze kleine strubbelingen maken de pilot ook ontzettend bijzonder. Vandaag besefte ik pas echt hoe speciaal het is om als eerste bij een project aan de slag te mogen en samen te mogen werken met Ethiopiers die wat goeds doen voor de community. Ga zo door!
De komende dagen ga ik nog even genieten van de geweldige omgeving, Awasa, het echte Afrikaanse straatbeeld (Zuid-Afrika is nog net wat westerser), de lieve mensen en de schattige kids voor wie we donderdag een leuke middag in petto hebben. Aankomende zaterdag land ik weer in Nederland met een hele ervaring in mijn pocket. Tot snel!
Big African hug & lots of love
Joy/ Jo
p.s. Jorien is ietsjes te lastig om uit te spreken en te onthouden.