(origineel bericht op be-more.nl)
Debatten, comdoomgrappen, zingende nonnen, zwembad, spijkerpoepen, proptaxi’s, Ghandi, en donatie- ideeën
Woensdag 11 april,
Jaa daar ben ik weer hoor, ik dacht ik moet nu toch wel weer even wat van me laten horen, maar de tijd gaat hier zo snel en er gebeurd zo ontzettend veel! Dus daarom, waar was ik ook weer gebleven… even een weekje terugspoelen:
Maandag 2 april, vorige week dus, is het toch gestopt met regenen en kon de Youth Meeting in nGauma gewoon doorgaan. Het waaide wel ontzettend hard maar we zijn veilig aangekomen en hebben in het gebouwtje gewacht op alle jongeren van nGauma Youth Club. Die week hebben we bij elke Youth Club het onderwerp Hiv/aids bloedtesten gehad. De jongeren (inclusief Manon en ik) worden in twee groepen verdeeld, de ene groep moet argumenten tegen en de andere argumenten vóór het bloedtesten verzinnen. De jongeren komen met argumenten in het Engels, of in het Chichewa (in dat geval vertaald Blessings het voor ons). In nGauma vond ik het wel heel goed gaan, iedereen deed goed mee en probeerde argumenten te verzinnen. De jongens waren wel wat spraakzamer maar uiteindelijk kwamen de meiden ook goed op gang. Het was ook wel lachen want in de tegengroep konden we met hele loze argumenten komen. Uiteindelijk kwam het er natuurlijk wel op neer dat het goed is om je te laten testen en op die manier sloten we de meeting af.
Maandagavond ben ik met Lois en Chrispine en een aantal Youth Club members uit nGauma naar het schuurtje hier in de buurt geweest om voetbal te kijken, maar we hebben het alleen de eerste helft volgehouden (Chrispine zat al naast ons te slapen en Lois en ik konden onze ogen ook moeilijk openhouden).
Dinsdagochtend ben ik met Manon en Blessings naar Zomba gelopen om condooms te halen, die gaan we uitdelen bij de Youth Clubs. We keerden terug met een tas vol. 80 female condoms, de male condoms waren helaas op, maar die zijn er binnenkort weer. Daarna hebben we Lois en Chrispine op de markt opgezocht en zijn we met de taxi samen met een zak van 50 kilo cement voor de nursery in Henderson.
Over de condooms zijn ondertussen al allemaal grappen ontstaan tussen ons en de members, omdat iedereen elkaar er steeds van loopt te beschuldigen dat hij of zij de 80 condooms heeft opgemaakt. Heel flauw dus maar het blijft toch steeds erg grappig…
Dinsdagmiddag hadden we een Office Meeting, en dit keer was het topic, hoera, de puberteit. Dus we besproken de veranderingen die je doormaakt in de puberteit, en uiteindelijk kwamen we erop dat het belangrijk is om er vroeg bij te zijn met seksuele voorlichting, en dus ook voorlichting over Hiv en aids, want de kinderen worden hier al op vrij vroege leeftijd nieuwsgierig.
Woensdagochtend ben ik met Lois naar de nursery in Henderson gegaan om verder te gaan met het schilderen. We zijn nu bezig in de andere kamer, waar o.a. Het alfabet en de dagen van de week, vergezeld door nog wat dieren, op de muur komen te staan. Ik heb dit keer olifanten en cijfers geschilderd.
Bij de lunch van rijst en groenten hebben we dit keer Kwek gegeten (de tweede kip sinds ik hier ben…got it?). Daarna hadden we een Youth Meeting in Kairu, ver lopen dus. Daar hebben we weer een debat gedaan over bloedtesten, en daarna hebben we voor het eerst traditionele dans gezien. Een jongen speelde op een djembé en een heel stel meiden stond erbij te zingen. Zo ongeveer het hele dorp stond er in een kring omheen te klappen. Vervolgens kwamen er twee figuren op, helemaal verkleed en met maskers, en eentje op hele hoge stelten. De figuren gingen dansen en ze kregen steeds muntjes om ze aan te moedigen om door te gaan. Toen we terug liepen liepen er allemaal hele schattige kindjes mee aan onze hand. We kwamen net op tijd voor het donker thuis, een heel warm welkom want Chrispine stond al pannekoeken te bakken! Oh wat waren die ontzettend lekker!! Die avond hebben we lekker muziek geluisterd op de laptop en ook nog onze famous kabouterdans gedaan met Blessings, haha.
Donderdag heb ik 's ochtends met Manon samen computerles gegeven. Ik had een groepje van drie jongeren en ging ze leren hoe je een brief kunt typen, opslaan, en weer openen enz. Het was echt beginnen bij nul want ze wisten niet eens hoe je een hoofdletter maakt. Ik heb ze om en om laten typen en zo hebben we samen een voorbeeldbrief gemaakt. Ik hoop dat ze alles kunnen onthouden. We waren vrij vroeg klaar en het was mooi weer dus ben ik met Manon naar het zwembad in Zomba gegaan. Dat zwembad hoort bij een hele mooie school, een internationale basisschool, waar ook wat azungu’s rondlopen en iedereen Engels praat. We hebben heerlijk gezwommen, gezont en gedouched. Dat was echt even luxe. Helaas heb ik daar ook mijn eerste verwonding opgelopen met mijn eerste kluns-actie hier. Ik dacht dat het slim was om het stenen trapje te nemen, zodat ik niet zou vallen…vervolgens viel ik dus. Dus nu zit er een behoorlijke schaafwond op mijn been…
's Middags zijn we naar nGomo gegaan voor een Youth Meeting, met weer het debat over het bloedtesten. Hier waren de vrouwen ook wat meer aan het woord en hoefden wij als azungu’s weinig in te brengen.
Nu het enge verhaaltje voor vandaag:
Donderdagavond ging ik naar mijn kamer, en toen zag ik een kakkerlak! In het gat bij mijn deurklink…Iehhhh! Zo kon ik natuurlijk nooit gaan slapen. (even voor de duidelijkheid, de kakkerlakken zijn hier nogal GROOT en VIES).
Dus toen heb ik geprobeerd hem weg te jagen met een tissue, dat werkte niet, dus toen heb ik hem ondergespoten met droogshampoo, muahahaha…Hij wist niet hoe snel hij weg moest rennen want dat rook natuurlijk veeeeeel te fris voor hem. Toen rook mijn hele deur dus naar droogshampoo, en ik heb er nog maar wat bijgespoten zodat de kakkerlakken niet terug zouden komen 
De kakkerlakken zijn die nacht niet teruggekomen voor revenge, maar ik heb uiteindelijk helaas geen goede nacht gehad, want tegen de ochtend werd ik wakker en voelde ik me koortsig en misselijk. Vrijdag ben ik de hele dag ziek geweest, ik kon eigenlijk bijna niks dan op bed liggen en af en toe naar het toilet lopen, en dan werd ik al weer duizelig…Helaas kon ik dat weekend dus niet mee naar Blantyre. Ik ben naar Pakachere gegaan en heb daar de hele dag uitgerust en fijn al het eten dat ik heb geprobeerd er weer uitgegooid.
Zaterdag voelde ik me gelukkig een stuk beter, en ging het ook weer wat beter met eten. Ik heb nog lekker rustig aan gedaan, heerlijk onder een echte douche gedouched, en in de hangmat liggen lezen (inmiddels ben ik weer helemaal opgeknapt). Gelukkig kwamen de ouders van Mirthe die middag aan bij Pakachere, en ik ben 's middags met hun samen Zomba in gegaan en heb ze een beetje rondgeleid en de markt laten zien, was erg gezellig! Een soort leen-ouders voor het weekend.
Zondagochtend zijn we naar de engelstalige kerkdienst van de Baptist Church in Zomba gegaan. Dat was heel speciaal en indrukwekkend, op de een of andere manier werd ik er ook wel een beetje emotioneel van in het begin. Helemaal toen er twee minuten stilte werden gehouden ‘‘for the ones we’ve lost’’.
De dienst begon officieel om half 9, maar de deuren bleven de hele dienst open en er kwamen tot een uur later nog mensen binnenlopen, en ze waren allemaal welkom, er werden zelfs stoelen bijgezet, tot de kerk echt helemaal vol zat. Er werd echt heel vaak gebeden, en ook erg lang. Maar er kwam ook veel muziek tussendoor, niet van die naargeestige orgelmuziek, maar gewoon een fancy keyboardje. We kregen ook gelijk een liedboekje toen er werd opgemerkt dat we die niet hadden. Er waren allemaal vrouwen in het wit en met witte doeken op hun hoofd, en die konden echt heel mooi zingen.
Op een gegeven moment werd er aan ons drie, ‘friends from Holland’, gevraagd op te staan, en ik dacht oh god wat moeten we nou toch doen. Maar gelukkig werden we alleen welkomgeheten door de dominee, die we de vorige dag even hadden gesproken. Wat heel toevallig was trouwens, was dat hij in Apeldoorn was geweest! Hij werkte voor een vluchtelingenkerk die ik zelf niet ken. Maar het blijkt weer, wat is de wereld dus eigenlijk klein! Dus lieve mensen, afstand is uiteindelijk maar relatief, ik ben eigenlijk heel dichtbij!
Maandag 9 april zijn we met alle ‘nieuwe’ vrijwilligers naar het zwembad in Zomba gegaan, omdat we vrij waren voor 2e paasdag. Daar dus nog lekker uitgerust en bijgebruind. Die maandagavond was trouwens de eerste keer dat je de sterrenhemel echt helemaal goed kon zien, het was heel helder. En ja inderdaad, de sterrenhemel is hier echt supermooi!
Gisteren was het weer eens heel erg warm. We zijn na de Office Meeting (waar we een plan voor deze week hebben gemaakt) naar Zomba gegaan en hebben even inkopen gedaan voor de Hollandse spelletjesmiddag die we op woensdag 18 april voor alle kinderen organiseren, en een beetje voor onszelf. Ik heb er een chichengi bij gehaald, een malawiaanse body lotion met aloë vera om nog een beetje lief te zijn voor mijn huid met al dat zonnen, en een leuk kinderachtig zeepdoosje, omdat ik mijne alweer kwijt ben. Toen we weer thuis waren heb ik mijn chichengi’s naar de kleermaker gebracht, eentje om een lange broek van de laten maken (die is inmiddels af, heel erg leuk geworden), en voor de andere heb ik zelf een jurkje ontworpen (natuurlijk wel malawi-decent tot over de knie), dus ik ben heel erg benieuwd hoe die gaat worden!
's Middags hebben we de Hollandse spelletjes geïntroduceerd bij alle LIYO members. Zaklopen, bowlen, spijkerpoepen, snoephappen, en touwtrekken (op de middag zelf komen er nog wat bij). Ze waren allemaal erg enthousiast en wilden het allemaal proberen, en het was natuurlijk erg grappig om te zien!
Gisteravond heb ik van Angela geleerd hoe je nsima maakt! En de nsima was erg goed gelukt al zeg ik het zelf. Lekker met chambo (malawiaanse vis) en chinese (een soort kool).
Vandaag was het vrijwilligersdag, wat inhoudt dat we bij alle projecten langs zijn geweest. Dus hobbeldehobbel, eerst met Ilse, Stephanie, Manon, en Anne-Kim en een heleboel Akuda’s achterin een pick-up truck. Niet te geloven hoeveel mensen ze erin wisten te stouwen, op een gegeven moment had ik een neger in mijn nek (die hing eerst half aan de achterklep maar bedacht zich toen dat de politie dat niet zo leuk zou vinden dus moest hij met zn benen binnenboord). Hahaha. Bij Pakachere hebben we even gewacht en toen weer hobbeldehobbel, met zn allen in het minibusje, want hoezee, we hadden er eentje gevonden die wèl bezine had (het was weer eens benzinecrisis, het is hier altijd benzinecrisis) Het was heel leuk om alles te zien en te zien waar de anderen hun dagen spenderen. Het was wel een lange dag en we waren allemaal blij toen we eenmaal bij tastybites zaten om te lunchen.
Daarna ben ik nog even met Manon en Anne-Kim samen naar de kliniek gegaan, voor de schaafwond op mijn been, die ik toch niet helemaal vertrouwde. Het was best wel spannend omdat je geen idee hebt wat ze precies met je gaan doen, maar ik ben blij en trots dat ik toch maar gegaan ben. De dokter was een heel klein en oud Indisch mannetje, een soort Ghandi. Hij heeft naar de wond gekeken en het schoongemaakt (dat was niet erg <em>plaisant</em> want hij deed er peroxide op en moest er ook op drukken, maar uiteindelijk ziet het er inderdaad een stuk schoner uit behalve dat het nu een raar kleurtje heeft door de roze betadine die hij gebruikte). Ik erg blij dat ik ben gegaan, want het blijkt dat er wel een infectie zit. Dus heb ik een kleine antibioticakuur meegekregen en mag ik de wond nu niet meer afdekken. Nu maar hopen dat de kuur snel aanslaat.
Ik heb al wat ideeën voor het donatiegeld. Samen met Manon en Anne-Kim ga ik een nieuw bord ontwerpen voor LIYO, want er hangt nu een niet erg mooi dingetje bij de office, dat is niet echt representatief voor de organisatie. Daarom willen we een mooi bord laten maken, wat dan bij de nieuwe office gehangen kan worden. Daarbij willen we een cheque geven die gebruikt kan worden voor de bouw van de nieuwe office (dat is echt nodig want het is nu een sneu gebouwtje met één kamer waarin spullen staan opgeslagen, met gaten in de cementvloer en lelijke muren.)
Verder hebben we het idee om bij alle nursery’s een keer een soort kinderfeestje te vieren, om de kinderen een leuke middag te bezorgen. Maar daarvoor is niet echt veel geld nodig, dus verder ben ik nog een beetje op zoek, ik denk dat ik iets zou willen doen voor de weeskinderen, want die hebben het hier echt heel erg slecht. Ook is er echt nog geen fatsoenlijke bibliotheek, de boeken staan nu op een gammel plankje in de office en eigenlijk niemand maakt er gebruik van. Verder is er nog een Youth Club die geen sportspullen heeft, en er zijn altijd wel spullen nodig voor de Home Based Care. Genoeg te doen dus.
Ik zit nu te typen in onze woonkamer, gelukkig is er stroom en staat er dus lekker een muziekje aan. Morgenochtend is er HBC en computerles, ik weet nog niet wat ik ga doen. 's Middags is er een Youth Meeting is nGomo. Morgenavond na het eten gaan we naar Pakachere en daar slapen we, want vrijdagochtend gaan we vroeg weg voor het weekend, dat we gaan spenderen aan, op, en in het veelbelovende Lake Malawi, bij Cape Mclear. Ik ben heel erg benieuwd want het schijnt ontzettend mooi te zijn!
Nou ik denk dat ik de korte radiostilte nu wel weer heb ingehaald, als ik dan toch eenmaal begin te typen kan ik het ook niet kort houden…Ik maak zo veel mee! Maar ik geniet overal echt van, en ik blijf me steeds weer verbazen over dit mooie en soms erg bizarre land. Ik voel me gelukkig ook al wel thuis hier, want ik merkte zelf op toen ik vanmiddag zei ‘‘die ligt nog thuis’’, ik mijn thuis hier op LIYO bedoelde.
(nee, jullie hoeven nog niet bang te zijn dat ik niet meer terugkom 
Anyways,
tot op op mijn volgende blogbericht maar weer!
Liefs!
Leyla