(origineel bericht op be-more.nl)
Dear Palm Tree
Inmiddels naar het lijkt alweer eindeloos veel weken in Nederland terug, herinner ik me nog steeds goed hoe bang ik was om mijn vertrouwde Haagse leventje voor 3 maanden te verlaten en in m’n eentje te vertrekken naar het verre en nog onbekende Afrika. Als ik toen had geweten wat voor geweldigs mij daar allemaal te wachten stond had ik het niet angstig hoeven wegstoppen omdat ik het eigenlijk veel te eng vond om tot me door te laten dringen. Nee nee dan had ik de dagen afgeteld, ongeduldig wachtend tot het eindelijk zover zou zijn.
Mensen snappen vaak niet waarom je in godsnaam vrijwilligerswerk zou gaan doen. Gratis werken en er nog voor betalen ook! Dat is toch raar…? Maar zij zien niet in wat voor een onbetaalbaar mooie dingen je ervoor terug krijgt die vele malen meer waard zijn dan geld. Palm Tree is een van de warmste baden waar ik ooit van mijn leven in terecht ben gekomen. Ze hebben mij, en ieder ander die daar ooit zijn steentje heeft bijgedragen, iets geboden dat zo zeer zeldzaam is dat het niet eens in waarde van geld valt uit te drukken: pure liefde en dankbaarheid. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele andere dingen die je ervoor terug krijgt en die je soms wel, soms niet direct ziet aankomen: je doet een enorme levenservaring op, je houdt er zowel met de kids als met de vrijwilligers vriendschappen voor het leven aan over, je wordt gerespecteerd voor je interesse in het welzijn van anderen door iedereen met wie je over je avontuur praat, en oprecht zijn er mensen in Afrika blij met jou bestaan. Door jou bestaan krijgt hun leven weer een toekomst. Doordat jij in dat kleine Nederland de moeite hebt genomen om verder te kijken dan je neus lang is, geef je hen een veilig en liefdevol thuis. Ik kan me geen beter doel indenken…
Palm Tree is voor mij een soort tweede familie geworden. Een prachtig plekje op aarde waar ik helemaal mezelf kan zijn en even kan ontsnappen aan het drukke en materialistische Nederlandse leven. Een soort zorgeloos feestje! De dresscode: Back to basics. Het thema: Love. Het motto: GENIETEN.
Iemand heeft ooit gezegd dat je een vingerafdruk achterlaat op elk leven waarmee je in aanraking komt. Dit geldt niet alleen voor de mensen in je directe omgeving maar ook voor die van 15 lieve kindjes in Afrika. Hoe meer mensen er speciaal voor hen uit zo’n ver land komen overvliegen om hen te helpen, hoe meer eigenwaarde zij krijgen! Dat is toch prachtig. Je zou bijna zeggen dat het te mooi is om waar te zijn maar sprookjes bestaan dus echt 
Misschien denk je op het eerste gezicht dat jou vingerafdruk niet erg groot is geweest, of misschien zo licht dat ze hem nauwelijks kunnen voelen, maar niets is minder waar! Als je een foto van een willekeurige vrijwilliger die daar ooit geweest is laat zien zullen ze je precies kunnen vertellen hoe diegene heette, wiens BFF hij/zij is en wat zijn/haar kwaliteiten waren.
Wie je ook bent, wat je in Nederland ook doet, ze geven om je. Of je nou de eerste vrijwilliger bent of de laatste, de oudste of de jongste, het contact met de kinderen is zo gelegd. Er zijn in de afgelopen jaren al zoveel mensen langsgekomen dat sociaal gedrag ingeburgerd zit. Ze leggen 100% contact met je en dringen door tot in je hart.
Ghandi heeft op een dag de wijze woorden: “Alles wat je doet is zinloos, maar het is onmetelijk belangrijk dat je ze doet” over zijn lippen laten komen.
Nu snap ik eindelijk wat hij ermee bedoelde… Door naar Palm Tree te gaan heb ik geen levens gered, gezorgd voor wereldvrede of van een grijze lucht een regenboog gemaakt. Wat ik samen met al mijn mede vrijwilligers wel heb gedaan is bijgedragen aan het feit dat er, ergens op deze wereld, kinderen rondlopen die een toekomst tegemoet gaan en een goede kans hebben op een bestaan. Voor ons iets vanzelfsprekends, voor hen een ideaal. Het is helaas voor nog lang niet iedereen weggelegd, maar door onder andere vrijwilligerswerk wordt het wel voor steeds meer mensen een toegankelijk en realistisch doel om naar te streven. Dat is toch geweldig!
Vooraf is de stap om vrijwilligerswerk in het buitenland te doen best wel spannend en moeilijk, maar na het bewandelen van de hele vrijwilligersroute zal het een van de simpelste, dankbaarste en zinvolste stappen blijken die je ooit in je leven zult maken. Een zogehete “once in a lifetime experience” die je leven zal verrijken en die niemand je ooit nog zal kunnen afnemen.
Van mijn things-to-do-list kan het punt: vrijwilligerswerk, afgestreept worden. Er is echter wel een nieuw kopje voor in de plaats gekomen dat op het moment erg hoog op mijn verlanglijstje prijkt: terugkeren naar Palm Tree. Maar dan zonder twijfels en met alle plezier! Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan ze denk en het gemis wordt alleen maar erger.
Hopen dat m’n geld en m’n studie het volgend jaar toelaten. I can’t wait!! Hou jullie natuurlijk op de hoogte als het zover is! Maar voor nu zeg ik: bedankt voor het volgen van mijn blogs en tot ziens
Lot’s of love, Maxime x