(origineel bericht op be-more.nl)
De ziel gaat te voet. De koffer ook.
Het is nog een hele klus geworden om terug te komen. Alsof ze niet wilden dat ik vertrok uit Zuid Afrika … Maar ik ben er weer.
Uitgezwaaid door vier jongens en Don en Linda ben ik van Durban naar Johannesburg gevlogen. Daar stond ik ongeveer een half uur in de rij voor de incheckbalie - wat best wel vol te houden is voor iemand die aan de Afrikaanse tijd gewend is - toen er een mevrouw verscheen die vertelde dat alle aansluitende vluchten in Londen gecancelled waren en we ons naar de balie van British Airways moesten begeven.
Dus iik in de rij voor de balie van British Airways. Daar kwam de mevrouw achter de balie er achter dat mijn aansluitende vlucht niet gecancelled was. Ik weer terug naar de incheckbalie met koffer en al. “Nee, mevrouw, u kunt niet inchecken want alle aansluitende vluchten zijn gecancelled en dan komt u op Heathrow en moet u daar buiten blijven staan.”
Terug naar de balie van British Airways om een andere vlucht te boeken. “Mevrouw, uw aansluitende vlucht gaat wel. Zeg dat tegen die andere mevrouw, u kunt wel degelijk vliegen.”
Het had me inmiddels zo’n twee uur gekost. Ik heb de mevrouw achter de incheckbalie kwaad aangekeken en gezegd dat ik wilde vliegen op de geplande vlucht. Ze heeft me boos terug kijkend ingechecked.
En ik ben gevlogen. En op Heathrow met nog een aantal anderen naar mijn aansluitende vlucht geloodst. Die vervolgensog ijsvrij gemaakt moest worden, wat ons nog twee uur kostte. Maar goed, we zijn in Amsterdam gekomen.
Alleen de koffer nog. Die staat nog in Londen. De koffer lijkt in dat opzicht wel wat op de ziel. Er is zo’n Afrikaans gezegde dat de ziel te voet gaat. Die komt altijd wat later aan dan de mens zelf.
Mijn ziel is nog niet hier geland. Vraag me af of die tegelijk met de koffer komt:) of dat die toch nog wat langer in Afrika blijft hangen.