(origineel bericht op be-more.nl)
De week van het ziekenhuis en het voetbal
Lieve bloglezers,
Ik ben nu al meer dan drie weken in het zonnige Malawi en wat gaat de tijd toch snel. De afgelopen week was weer fantastisch. Maandag ben ik met een member naar het ziekenhuis gegaan om zijn been te laten bekijken want hij had grote wonden op zijn been. Voor het publieke ziekenhuis wat door grotendeels door de overheid word betaald, betaal je 10 eurocent oftewel 50 kwacha. Dit is natuurlijk heel goedkoop maar dat valt dan ook wel weer terug te zien in de service. Er zijn enorme rijen waar je wel in een uur in kan zitten om alleen even met een dokter te praten die je dan vervolgens weer naar de volgende rij stuurt. De oplossing voor bijna alles is betadine en pijnstillers en de verpleegsters zijn meer met facebook bezig dan met de patienten. Al met al was het dus nogal een ervaring.
De volgende dag was er een voetbaltoernooi georganiseerd bij een ander project van Be-more genaamd YODEP. Hier heeft een van de vorige vrijwilligers een stenen voetbal gemaakt en werd dus het toernooi opgespeeld. Het enige probleem voor de blanke jongens was dat het voetbaltoernooi op blote voeten moest worden gespeeld omdat er een aantal straatkinderen aan het toernooi mee deden en die geen schoenen hadden. Vijf projcecten van Be-more deden mee aan het voetbaltoernooi. Van elk project deden twee teams mee dus je project speelde in totaal acht wedstrijden. Het project waar ik zit LIYO heeft ( uiteraard ) het toernooi gewonnen en de sfeer was dus heel goed. Het mindere van het toernooi was is dat ik een nogal grote snee in mijn voet had opgelopen en dus niet goed meer kon lopen. Dit kwam omdat ik niet gewend ben om op blote voeten te lopen. En achteraf was de beslissing van YODEP om op blote voeten te spelen niet een hele slimme beslissing omdat ik niet de enige was die last van een blessure had.
Vanwege deze snee moest ik dus weer naar het ziekenhuis de volgende dag om alles te laten schoonmaken en de nodige pijnstillers te halen. Na twee uur was mijn wond schoon en was alles ingewikkeld. Weer echte goede service was het niet maarja als je 10 eurocent betaald moet je ook niet teveel verwachten. Op het moment gaat het weer helemaal goed met mijn voet. Ik heb de eerste paar dagen na het toernooi niet mee gedaan aan de activiteiten van LIYO maar op het moment kan ik weer volop meedoen en doet mijn voet geen pijn meer.
Dit weekend gingen mijn medevrijwilligers naar Cape Maclear, aan het meer van Malawi maar heb ik besloten om vanwege mijn voet daar niet heen te gaan. Wel ben ik met een aantal lokale members naar Blantyre gegaan. Blantyre is na Lilongwe de grootste stad van het land en is ongeveer een uurtje rijden vanaf Zomba waar ik op het moment woon. Hier heb ik samen met de lokale members de townships bezocht wat heel bijzonder was. Hoe de mensen hier wonen is werkelijk onverstelbaar. Het is hier ontzettend vies en de mensen hebben maar heel weinig maar zijn alsnog ontzettend vriendelijk en vrolijk. Na deze townships zijn we naar een nationaal museum gegaan. Hier was veel te zien over de historie van Malawi en dit was ook zeer interessant om allemaal te lezen en waar te nemen.
Deze week staat in het teken van vertrek van het vertrek van vier van de zes huidige vrijwilligers waar ik nu mee in huis kom en daarnaast natuurlijk ook in het teken van de aankomst van twee nieuwe vrijwilligers. Het beloofd dus weer een spannende week te worden!
Liefs Hessel