(origineel bericht op be-more.nl)
Eerste week
Hallo iedereen daar ver weg!
Mijn eerste week in Malawi is, zoals hier overal voorspeld wordt, voorbij gevlogen!
Tot nu toe heb ik vooral wat indrukken opgedaan en me aangepast aan de lokale gewoontes: niet zonder meer ‘goejendag’ zeggen, maar ‘goejendag, hoe gaat het met jou, met mij gaat alles goed, danku’ en dat dan in het Chichewa (ze houden er hier erg van als je hun taal spreekt), langzaam wandelen, naar de 'wc’, gaan en me ‘douchen’…
Ook kennis gemaakt met het project en lokale vrijwilligers. We hebben wat meevolgd op het schooltje. Tijdens de speeltijd dienen wij als speeltuin: die kinderen klimmen op jou, schommelen aan jou en vinden het leuk om aan blonde haren te komen. Ik heb al kindjes een haar van mij op hun hoofd zien leggen, da,s wel grappig. Azungu’s (blanken) zijn hier dan ook een attractie. Ik zou eens moeten tellen hoe vaak per 100 meter wandelen door de commumity je kinderen ‘azungu bo!’ (hoe gaat het, blanke) hoort roepen. Dan roep ik ‘akuda (zwarte) bo’ terug, dat is geen enkel problem.
We hebben ook al home based care gedaan, dan gaan we oude en zieke mensen bezoeken en horen of ze iets nodig hebben of problemen hebben. Gisteren een 100jarige man blij gemaakt met een bril. Zijn vrouw had plots ook een bril nodig. Dan sta je daar en weet je niet goed of dat verstandig is om zomaar te geven en te blijven geven. We hebben het toch gedaan op voorwaarde dat goed genoteerd werd dat deze vrouw een leesbril kreeg en dus volgende maand al geen nieuwe nodig heeft.
Woensdag werd er een voetbalmatch georganiseerd tussen de – als ik dat mag geloven- veelbelovende Chayof-ploeg en een andere plaatselijke ploeg. De vorige vrijwilligers hadden ons de raad gegeven te genieten van de blote lijven. Die heb ik spijtig genoeg niet gezien, maar het was zeker de moeite. 
In de pauze werden we bij de spelers gebracht en moesten we zeggen wat beter kon. Ze gaan er hier soms van uit dat wij, azungu’s, alles kunnen en alles weten! Ik weet amper wat buitenspel is! Wat hier ook gedacht wordt, is dat wij na 2 uur werken of een half uurtje stappen doodmoe zijn.
Wat we deze maand voornamelijk willen doen is Chayof voorzien van enkele geiten, zodat ze binnenkort zelf inkomsten hebben en stilaan wat los kunnen komen van Europese hulp. Hopelijk kan ik het nog meemaken. Het zal wel even duren om een stalletje te laten bouwen, van een omheining te voorzien, aan geiten te komen en de rest. Ook willen we graag wat ideetjes geven om het onderwijs en de lessen vlotter te laten verlopen, maar we zien wel (heel Afrikaanse uitspraak!) wat we daarmee doen. Er is ook vraag naar computerlessen voor de lokale vrijwilligers. We denken eraan 1 of 2 personen op te leiden zodat zij de andere kunnen opleiden.
Ziezo, dat is het voor deze week. Straks ga ik naar Liwonde en morgen zie ik hopelijk olifanten, krokodillen en nijlpaarden (nijlpaarden, vake!).