(origineel bericht op be-more.nl)
De tijd vliegt!
Het is alweer drie weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef, dus hoog tijd voor een update!
<strong>4- 10 maart</strong>
Ook deze week zijn er natuurlijk weer een aantal opvallende dingen gebeurd. Zo zijn we op de woensdag van 15 naar 14 jongens gegaan. De omstandigheden liggen in dit geval echter wat anders. De jongen die weg is is T. Een erg goede jongen, die echter niet mee wilde doen aan veel lessen in de klas. Bij persoonlijke opdrachten (waarbij dus van de jongens wordt verwacht dat ze zich open opstellen), weigerde hij mee te doen. Hij was dus eigelijk de laatste 2 weken meer een bezoeker die alleen maar at en speelde op het terrein. Hierdoor was het onmogelijk deze jongen te laten blijven, ook omdat hij een slechte invloed had op andere jongens. Dus is hij vanochtend door 1 van de medewerkers van i care teruggebracht naar Johannesburg. Aan de groep werd alleen verteld dat hij even mee ging en later terug zou komen.
Ook zijn we afgelopen week met 2 jongens naar de kliniek geweest. Bijzonder om een keer in een kliniek in een township geweest te zijn, dat is wel wat anders dan bij ons. Gelukkig hadden we een goede tijd uitgekozen en was het redelijk rustig(wat betekent dat je alsnog zo 1,5 uur bezig bent) , want hier geldt gewoon achteraan aansluiten en niets is op afspraak. Een van de jongens had last van een abces en de andere had een vervelende wond aan zijn been opgelopen. Beiden heren gingen na lang wachten gelukkig naar huis met, hopelijk, werkende medicijnen.
Donderdag was het tijd voor een uitje naar het strand. Voor de jongens was het ruim 3 weken geleden dat ze het terrein verlaten hadden en ze keken er dan natuurlijk ook extra naar uit. Deze keer had ik wel kleding mee om in te zwemmen (je moet toch iets meer stof aan dan een bikini bij de jongens haha) . Het was een super lekkere en leuke dag en het was heel leuk om met de kids te zwemmen (en belangrijker, zei vonden het ook heel leuk). In het weekend ben ik weer een weekend op het project gebleven.
Zaterdag ben ik wel met Paulien naar de grote shopping mall geweest. De jongens zouden naar het strand gaan, maar omdat het weer erg slecht was ging dit niet door. Daar ging dan ook onze taxi heen, want wij zouden bij de shopping mall worden gedropt. Wederom kregen we te maken met het pobleem dat we niet zomaar een vervangende taxi kunnen bellen, omdat het hier geen adres heeft. Dus is een medewerker van i care met ons meegelopen naar een plaats voor taxibusjes en heeft ons hier op de taxi gezet. Al konden we hier veilig lopen dan hadden we dit nog niet alleen gekund, ze geven hier namelijk mbv speciale handgebaren aan waar ze heen moeten (binnen de stad of daarbuiten)en is het het goede busjes dan stopt die voor je waar je staat, een willekeurige plek langs de weg. Helaas gebeuren er vaak ongelukken met deze overvolle busjes, maar wij hebben het overleefd aha. Na een leuke dag shoppen hield de pinpas van Paulien er helaas mee op en deed het niet meer in de winkels. Na wat telefoontjes besloten we verder te gaan en we waren er achter gekomen dat er een bioscoop in de shopping mall zit. Dus hebben we heerlijk genoten van een super slechte film (wat niet uitmaakte want het was al lekker in de bios te zitten). Tegenslag 3 stond ons echter nog te wachten: een taxi terug bestellen. Taxis vroegen of rond de 300 rand, of gaven aan s avonds niet naar Kwa Makhuta te willen rijden. Na veel telefoontjes naar normale taxibedrijven, besloten we toch maar gebruik te maken van onze backup. Een man die weet waar de rehab ligt, maar ietwat duurder is dan een gewone taxi. Maar we waren allang blij dat hij kon en ons ook wilde terugbrengen.
<strong> 11 - 15 maart</strong>
Van deze week wil ik 1 speciale gebeurtenis uitpikken die er gebeurd is. Dit is een bijzonder gesprek dat ik een avond had met T, de jongen die hier nog steeds even zit tot er een andere opvang voor hem gevonden is. Hij was erg bedroefd op deze avond en dus ging ik even met hem praten. Hij vertelde mij bang te zijn dat hij net word als een jongen die een dag daarvoor langs kwam. Dat was een jongen die ook jaren geleden op de rehab heeft gezeten en nu nog steeds geen baan heeft. T voelt dat zijn leven in de handen van andere ligt en wordt hier, logish, bedroefd van. Hij wil werk en een eigen huisje, maar heeft nog steeds niks en leeft van opvang tot opvang. Hij is erg gelovig en sprak tegen mij uit dat hij niet snapt waarom jezus hem niet meer helpt, omdat hij hem eerst toen hij op straat was zo goed hielp. En hij denkt af en toe dat hij vergeten is terwijl hij nog steeds hulp nodig heeft omdat hij nog veel meer wil bereiken. Hij heeft weinig geduld meer en is erg somber. Hij doet de hele dag allerlei klusjes om alles maar te vergeten. Deze jongen heeft helaas ook geen familie meer, dus hij kan verder nergens heen. Ik heb 1,5 uur met hem gepraat en geprobeerd hem weer wat hoop te geven, wat, iig voor even, gelukt leek te zijn.
Verder verliep de week vrij rustig (wat betekent dat alles in de klas zijn gangetje ging, we weer lekker konden helpen in de klas en dat er af en toe nog steeds uitspattingen / behoorlijke ruzies plaatsvinden haha). Verder zijn we begonnen aan de moestuin. Op het terein is nog een groot gebied grond waar niets is, en hier wil I Care een grote moestuin maken. Het is grappig om te zien hoe ze hiermee soms te werk gaan. Zo leggen ze losse spruiten op de grond in de verwachting dat er dan van alles gaat groeien, of graven ze een stuk schil ananas in. Dus ook hier kunnen we nog genoeg helpen.
<strong> Drakensbergen</strong>
Vorig weekend ben ik naar de Drakenbergen en Lesotho geweest. Ik voeg hier wat fotos van bij want beschrijven wat we allemaal gedaan en gezien hebben kan ook, maar zonder fotos komt dat toch minder tot zijn recht. Dus in het kort hebben we dat weekend: met een jeep door de leuke slingerwegen van de drakensbergen gereden; gestopt op super mooie plekken; Lesotho bezocht; een traditioneel dorpje bezocht; mooie dansen bekeken; zelf een traditionele dans gedanst; mijn toekomst laten voorspellen; paardgereden door de bergen; een drankje gedronken in de hoogste pub van Zuid Afrika; super mooie sterren gekeken; en nog veel meer.
<strong> 18 - 22 maart </strong>
Deze weekbeschrijving kan vrij kort blijven, want helaas ben ik maandagavond ziek geworden. Dinsdag en woensdag heb ik vrijwel de hele dag op bed gelegen, dus dat is niet erg spannend. Gelukkig voelde ik me donderdag stukken beter, en kon ik dus wel mee met de jongens naar het strand. Hier nog lekker gelegen en even gezwommen. Het was deze keer gezellig druk bij het strand, want donderdag was een nationale feestdag (humans right day). Dit was ook erg leuk voor de jongens, want dat betekende dat er meer andere kinderen op het strand waren dan normaal op donderdag. Donderdag avond was het alweer tijd om mijn tas voor het weekend te pakken, want vrijdag ben ik weer voor het weekend naar het cetrum gegaan. We werden er weer vroeg heen gebracht, zodat we overdag nog bij het Hope Centre konden werken. Rond 2 uur begon het echte weekend. Vrijdagavond hebben we lekker gegeten bij het panorama restaurant, waar we eerst een aantal uurtjes op het dak hebben gezeten met heerlijke drankjes en naar de verlichte stad hebben gekeken, super! De rest van het weekend ben ik lekker aan het relaxen geweest en gehangen, dus morgen ben ik als het goed is weer bijgeladen voor de laatste 2 weken werk op de rehab (pfff wat gaat de tijd toch snel…)