(origineel bericht op be-more.nl)
De parel van Afrika
Lieve allemaal,
Wat een fantastische week heb ik gehad in Uganda. De parel van Afrika heb ik mogen zien. Mijn week is begonnen na een nachtje in Entebbe geslapen te hebben. De vlucht is prima gegaan maar was wel blij toen ik bij de backpackers aankwam en een Belg hoorde praten; oké dit is veilig! In een gezamenlijke kamer geslapen, de rest van de week heb ik in hostels, een soort van bed en breakfast, een tent en in een berghutje geslapen. Zondag de hele dag gereden met mijn gids Godfried, de broer van Steve. Tijdens deze rit heb ik al een heleboel van het land kunnen zien. We zijn naar Kibale forest gereden. De rit was grotendeels op geasfalteerde wegen, maar vaak zaten er veel gaten en kuilen in de weg. Het laatste stukje was op een zandweg. In het begin van de reis zag ik nog veel relatief goede huizen omdat we door Kampala, de hoofdstad reden. Later kwamen we door veel dorpjes midden tussen de bananenplantages en in een dal of op een berg. Dit waren eigenlijk gewoon krottenwijken. Soms huisjes van steen met veel geverfde reclame van een aantal telecombedrijven of huisjes van modder, hout en golfplaten.
Over de weg rijden in dit land is helemaal niet zo gemakkelijk. De mensen rijden aan de linkerkant omdat het een kolonie van Engeland is geweest. Er lopen veel mensen langs de kant van de weg, of fietsen met een aantal trossen bananen (loodzwaar!) de weg naar boven. De boda boda’s (schakelbrommers)hebben vaak geen licht of er zitten vier mensen op, volgeladen met tassen of uitstekende spullen. Overal zie je kleine kinderen op blote voeten lopen, met vieze kleren of gescheurde kleren aan. De huisjes aan de kant van de weg zijn vaak winkeltjes en als je stopt met de auto langs de weg komen er direct tientallen mensen aangerend om flesjes drinken te verkopen of stukjes gebraden kip op een stokje door je raam te steken. Vooral de kinderen rennen een stukje met je mee langs de auto om te zwaaien of roepen Muzungu: blanke. Soms voelde ik me net de koningin; de hele dag zwaaien. Je bent een keer zelf het ‘aapje’, jij wordt bekeken, jij bent de uitzondering. We reden een stukje achter een pickup truck, waar natuurlijk een heleboel mensen achterin zaten en zij staarden mij met open mond aan. Geloof me, dan weet je echt niet meer waar je moet kijken.
In Uganda wordt veel verbouwd, gele bananen, groene bananen, waar ze een soort ‘prutje’ van maken ‘Matoke’, Mango’s, ananas, zoete aardappels, aardappels, thee, koffiebonen, katoen en nog veel meer. Na een hele dag rijden heb ik boven op een ‘berg’ met een prachtig uitzicht geslapen in Chimp guest house. De volgende ochtend heb ik in Kibale Forest de chimp tracking gedaan. Prachtig!! Heb veel geluk gehad, want na een paar minuten lopen hadden de lokale gidsen al wat chimpansees gezien. Deze grote groep hebben we naar beneden zien komen, een paar meten van ons vandaan. Ook later in de ochtend nog veel chimps gezien, geweldig om dit van dichtbij mee te maken. Veel leuker dan in de dierentuin haha. Deze middag doorgereden naar de Rwenzori Mountains. Het hostel stond in een ontzettend afgelegen dorpje wat echt armzalig was. We konden er ook amper met de auto doorheen rijden, zoveel gaten en hobbels zaten er in de weg. Op dinsdag en woensdag ben ik met een Amerikaan (getrouwd met een Ugandese vrouw), een Poolse vrouw en een Franse man de bergen in gegaan. Natuurlijk met een aantal gidsen en we ‘kregen’ een aantal porters mee. Zij dragen je spullen en slepen eten, drinken en van alles mee naar boven. Niet op dure bergschoenen maar op regenlaarzen. Het was echt een super zware tocht. We hebben van 9 tot 5 gelopen en geklommen door het tropisch regenwoud, een bamboebos en later nog een bomengebied. Tot 3200 meter hoogte. Hier hebben we de nacht doorgebracht waar een aantal tenten en twee houten hutjes stonden waar in geslapen hebben. Ontzettend bijzondere ervaring en genoten van alle sterren, het kampvuur en het eten wat de gidsen voor ons maakten op een vuurtje. [/size]Ik had gedacht dat de terugweg veel makkelijker zou zijn maar ook een paar uur afdalen is heel pittig. Heb zeker tot vijf dagen erna nog last gehad van mijn kuiten. Omdat ik deze reis alleen heb gedaan ontmoet je sneller mensen en kom je in contact met locale en reizende mensen, echt super. ‘Mijn’ gids had ondertussen twee dagen vrij en wachtte me met het busje op aan het einde van de tocht. Omdat we laat terug waren toch nog een nacht in het hostel geslapen. De volgende ochtend weer vroeg op om tegen zes uur weg te rijden naar Queen Elisabeth National Park. De safari viel een beetje tegen, we hadden pech, weinig dieren gezien. De boottocht in de middag was echt geweldig!! Nijlpaarden, olifanten, krokodillen, veel vogels, een leeuw en een hoop andere dieren gezien. Heerlijk varend over het water, tot de grens bij Congo. Er zwommen zelfs locale kinderen in het water, nou petje af hoor tussen de krokodillen.
De afgelopen tijd vrijwel geen last gehad van muggen, slaap wel elke nacht onder een klamboe. De ene douche is luxer dan de andere, ook de wc’s zijn soms ‘schoner’ dan de andere. De temperatuur is eigenlijk heel lekker, zo rond de 25 graden gok ik, want hier zie je geen lichtbalken met de temperatuur langs de weg. In de ochtend is het lekker fris maar in de middag kan het heel benauwd zijn. Ondanks mijn zonnebrand uva en uvb 50 plus ben ik toch een beetje verbrand in de eerste week. Ik denk dat het heel goed is om deze rondreisweek gehad te hebben voordat ik aan het vrijwilligerswerk ga beginnen. Merk dat ik snel in de ‘cultuur’ en in het ritme van Uganda zit en gek genoeg ook ‘wen’ aan de armoede om me heen. Misschien ook omdat ik in Argentinië ook het een en ander heb gezien. De reis met de gids is ontzettend gezellig en juist omdat ik de enige gast ben kletsen we veel en kom ik een hoop te weten over het land, de gewoontes van de mensen en de dagelijkse bezigheden. Elke dag speelt de vraag: hoe kom ik aan genoeg eten? De mensen zijn niet bezig met rijk worden, therapieën, wanneer heb ik tijd om bij mij tante op bezoek te gaan of zal ik de Replay broek of de G-Star broek kopen. Ik denk dat veel mensen niet weten hoe mooi dit land is. Hoeveel je als toerist kan zien en kan doen. De mensen zijn ontzettend aardig.
Na de safari’s rijden we de volgende ochtend naar Jinja, wat 290 km verder is. In Nederland doe je daar hooguit een paar uur over maar hier in Uganda hebben we er 9 uur over gedaan. Heerlijk in het busje gezeten, wat geslapen, gekeken naar de natuur, genoten van de mensen om me heen en van het feit dat ik deze reis heb mogen maken en heb kunnen doen. Deze nacht slaap ik in een tent op een soort hostelcamping met een hoop blanken, met uitzicht over het water. Ongelofelijk hoeveel mooie plaatjes ik heb gezien. Zaterdags ga ik met een soort open vrachtwagen, waar vast gelaste bankjes instaan, richting de Nijl. Een aantal uren wildwater geraft!! Super gaaf. Helaas voor het eerst overdag regen gehad, maar het water van de Nijl was lekker warm. Meerder keren uit de bood gelanceerd of verticaal door het water ‘gevaren’. Onze boot was internationaal, zeven personen uit verschillende landen. Het Engels praten bevalt me erg goed eigenlijk, vind het niet erg dat ik geen Nederlanders ben tegengekomen.
Hierna weer een aantal uren gereden door de hoofdstad Kampala, waar het gigantisch druk is met auto’s. Eigenlijk staat hier bijna altijd file omdat er in verhouding veel te veel auto’s rijden, in tegenstelling tot de rest van het land. Het stinkt dan ook ontzettend. Hier drinken we wat in een kroegje met Steve, de broer van mijn gids bij wie ik officieel deze reis geboekt had. Steve is zijn reisbureautje gestart met behulp van Be-More, de stichting waar ik het vrijwilligerswerk bij ga doen. Uiteindelijk kom ik moe maar voldaan laat in de avond aan bij de backpackers in Entebbe. Mijn rondreisweek is voorbij! Wat heb ik ontzettend genoten en veel mooie dingen gezien. Leuke mensen ontmoet en echt bewust mee kunnen maken hoe het in Afrika is. Voor zover je dat kan zeggen na een week. Ik heb elke dag in mijn dagboekje geschreven en kan nu nog veel meer vertellen over het land, de natuur, de mensen, de gewoontes etc. maar dan wordt het verhaal nog langer. Veel leesplezier en tot de volgende keer, het is echte een aanrader om naar Uganda op vakantie te gaan!!