(origineel bericht op be-more.nl)
De eerste maand
Deze week was het examen week op school. Een toetsweek van 3 ochtenden waarin Amhaars, Engels en rekenen werd getoetst. En ik schrok wel even. Ik heb 1 van de engelse toetsen nagekeken, de kinderen hebben echt geen idee waar ze mee bezig zijn. Melk is groen zwart of rood en gras is een onderdeel van het menselijk lichaam. Dit zijn enkele van de antwoorden die gegeven zijn op kleurcombinaties. hieruit blijkt dat er nog genoeg werk voor ons ligt. Om te beginnen bij de leraren, een manier te vinden om engels te kunnen overbrengen zonder dat er rijtjes opgezegd worden, neem mijn amhaarse lesboek mee naar school in de hoop dat we er iets mee kunnen.
Als de oudere kinderen hun examens aan het maken zijn dan vervelen de kleuterklassen zich. Dus met een klas (50 kinderen) gaan schommelen. Netjes een rijtje maken achter de schommel en iedereen even op de schommel laten, dit gaat goed tot dat de eerste oudere kinderen klaar zijn met hun examen. Zij willen ook, dringen voor en schoppen, letterlijk, de kleintjes weg. Uiteindelijk de schommels weg moeten halen om rust te krijgen. De andere leraren komen niet helpen. Uiteindelijk als ik vraag of een van de leraressen er van wil zeggen gaan de kinderen weg, het is dan al tegen de lunch pauze aan en de kinderen gaan naar huis om te eten, een middag programma is er deze week niet. Dus ook ik hou er vroeg mee op.
De weduwen laten het weer afweten en zelfs de official van het tuinproject baalt hier van.
Woensdag avond hebben we een leuke avond. We hebben de leraren gevraagd om mee te gaan eten, ze zijn er allemaal! Ze genieten en bestellen injera met tibs, lamsvlees! Er worden foto’s gemaakt en er wordt afscheid genomen van Moniek. Het is een mooi moment (vraag maar aan Moniek!)
De donderdag is er helemaal geen school. Er is geen leraar, helemaal niemand. We hebben de wekelijkse bespreking met Marije. De pastoor laat afweten hij zou er om negen uur zijn, we zagen hem 10 voor negen vertrekken vanaf de school, hij is niet teruggekomen. Het afscheid van Moniek is daarom minder leuk, we moesten wachten op de pastoor die haar certificaat nog moest tekenen en zou overhandigen. Na 3 uur wachten zeg ik dat we gaan (geduldig genoeg geweest vond ik) We moeten toch nog even wachten, een kwartier later is hij er, zegt een paar woorden en overhandigde het certificaat, dat was het. Vond dit erg jammer voor Moniek.
Hierna zijn we met z’n drieen gaan lunchen. Moniek ik en Mobratu. Dit was een leuke afsluiting!
Nu een nieuwe maand, Moniek Lisenka en Lotte zijn inmiddels thuis en de nieuwe vrijwilligers, Sandra, Tom en Lieke zijn in Addis.
Morgen de reis terug naar Awassa voor mijn 2 de maand bij Worancha. Heb nog veel plannen waarover later meer.
Liefs Nicoline
ps Moniek bedankt voor je briefje en de sleutelhanger! Had het niet verwacht! (dus extra leuk voor jou!) Kijk al uit naar het koude biertje 