(origineel bericht op be-more.nl)
De derde week
Vorige week hebben we bij de project coördinator aangegeven dat we graag wat meer de sociale dingen willen doen. Hij gaf aan hier rekening mee te willen houden en afgelopen dinsdag begonnen we dan ook met het bezoeken van ouderen. Die worden hier jaja’s genoemd. Toen we bij de eerste jaja aankwamen bleek deze niet thuis. De lokale vrijwilliger die met ons mee was vroeg of het normaal was dat je dan naar binnen ging of dat je wacht totdat de persoon thuis komt. Voor ons is dat laatste normaal, je gaat niet zomaar iemands huis binnen. De lokale vrijwilliger beaamde dit, maar even later gaf hij toch aan dat de buurman had gezegd dat we toch maar naar binnen moesten gaan. Hij gaf ons de keus naar binnen te gaan of naar de volgende jaja te gaan. Wij kozen voor het bezoek aan de volgende jaja. Dit bleek een man te zijn van 72, hij woonde in een donker hutje met een gordijntje als deur van zijn woning. Hij lag in bed en bleek wat ziekig te zijn. Het enigste wat we voor deze man hoefden te doen was enkele jerrycans met water te halen. Dit was het enigste wat hij wenste. Met zoiets enorm kleins doe je al heel veel goeds hier. We hebben een eindje verderop de jerrycans gevuld met water. Het water kwam uit een soort slootje en was vies. Het blijkt dat wanneer de man dit water 10 min. kookt hij het wel kan drinken, maar ik vind het toch wel heel triest hoe die man moet leven.
s Middags zijn we naar de World environment day geweest. Dit was een groot evenement in Masaka met allerlei kraampjes waar ook FOHO zich presenteerde en liet zien wat zij doen met materialen die op het eerste oog waardeloos en niet te gebruiken zijn. Zoals het maken van de kettingen van oud papier cq. karton. Het was leuk om te zien hoe zo n evenement gaat hier in Uganda. We werden hier erg aangekeken door alle schoolkinderen, ze verzamelden zich als hordes om ons heen en moesten regelmatig lachen.
Woensdagochtend hebben we een bezoek gebracht aan een ziekenhuis. We zouden een bezoek gaan brengen aan de kinderafdeling om daar de moeders te leren hoe ze kettingen kunnen maken en hier op den duur dus ook wat geld mee kunnen verdienen. Uiteindelijk hebben we helemaal een rondleiding gehad door het ziekenhuis langs verschillende afdelingen, het lab, de keuken, de wasruimte etc. Op de kinderafdeling hebben we de kinderen wat aandacht gegeven terwijl de lokale vrijwilligers uitleg gaven over de kralenkettingen. Het was een grote slaapzaal met bedjes dicht op elkaar en kindjes die zichtbaar ziek zijn. Het beeld van de zaal deed mij wel een beetje denken aan de foto s van hoe er vroeger in Nederland uitzag, tig jaren geleden. Een kindje kreeg op het moment dat wij binnen waren een behandeling, gelukkig zag ik dat er wel een naald uit de verpakking werd gehaald en werd gebruikt en ook stond er veel medicatie in de kast. De lucht was binnen niet om uit te houden, ik ben ook wat eerder naar buiten gegaan, omdat ik er misselijk van werd. Toch bizar dat de kindjes in deze lucht weer beter moeten worden.
Op woensdagmiddag hebben we bij FOHO office met de straatkinderen gespeeld.
Vandaag stond er street outreach op het programma. Samen met een aantal internees van de Kampala university zijn we de sloppenwijken ingegaan op zoek naar straatkinderen. Het was de bedoeling om deze kinderen mee te nemen naar FOHO en ze te vertellen wat FOHO doet en wellicht wat spelactiviteiten met ze te doen. Er ging een straatjongen mee die de weg wist naar plekken waar straatkinderen veelal verblijven. We hebben ong. 2 uur rondgewandeld (slentertempo) in de sloppenwijken en daarna zijn we naar een veldje geweest waar de kinderen gingen voetballen met elkaar. Ondertussen stelden de internees vragen aan de kinderen over hun afkomst. Op een gegeven moment was er een jongen die een eindje verderop in het gras ging liggen. Het bleek dat hij aan het huilen was en toen we naar de reden vroegen vertelde de trainee dat hij moest huilen omdat hij was misbruikt door zijn stiefmoeder. De straatkinderen hier hebben zo n heftig leven, daar kun je je eigenlijk geen inbeelding van maken. Ondanks dat ogen ze ook vrolijk als ze een balspel aan het spelen zijn er reageren ze joviaal op elkaar.
Het is nu alweer het eind van de derde week. Morgen werken we niet bij FOHO omdat we van vrijdag t/m zondag op excursie gaan naar Lake Bunyoni. Dat schijnt het mooiste plekje te zijn van Uganda en het enigste meer in Uganda waar je kunt zwemmen. Ik ben zeer benieuwd en heb er zin in! Deze projectweek was ook leuk. Goed dat we aangegeven hebben dat we graag wat meer de sociale dingen willen doen, want we hebben nu al veel verschillende dingen mogen zien en daar kijk ik positief op terug. Ik denk dat volgende week ook voorbij vliegt en voor ik het weet ben ik alweer in Nederland. Maar ook daar kijk ik naar uit hoor, ondanks de bijzondere tijd hier. Heerlijk om iedereen weer te zien en te spreken, want dat is toch heel anders dan bellen en mailen.