(origineel bericht op be-more.nl)
De Bestemming
<strong>
</strong>
<strong>‘</strong><em>Laat me zien waar ik voor leef,</em>
Laat me voelen wat ik geef,*
een moment zodat ik weet,*
Dat alles niet voor niets is geweest.’*
*
De Bestemming van Marco Borsato hebben we donderdagavond omgedoopt tot ons lijflied. Vooral bovenstaande zin omschrijft perfect waarom we hier zijn en waar we het doen. Soms denk je ‘doen we wel genoeg en kunnen we niet meer doen,’ maar als je als je dan de afgelopen dagen hebt meegemaakt weet je dat alles niet voor niks is geweest.
Afgelopen week heeft er ,zoals eerder vermeldt, een soort buikgriep geheerst op Palm Tree. Een aantal van de adoptiekinderen was ziek en ook de vrijwilligers bleef het soms niet bespaard. Met de 3maanden oude M. zijn ze zelfs naar het ziekenhuis geweest. Naar een privé-ziekenhuis omdat de staatsziekenhuizen vaak onder de maat zijn waardoor er een aantal jaren geleden al een kind is overleden mede door de slechte zorg in een van die ziekenhuizen. Donderdag mocht M. weer naar huis en was hij weer aardig opgeknapt. Donderdagavond tijdens de meeting verteld Peter ons dat hij met name door de financiële inbreng van ons, de vrijwilligers, naar een privé-ziekenhuis gebracht kon worden. Nooit bij stil gestaan maar dit was dus weer een moment waardoor je weet dat alles niet voor niets is geweest.
Vrijdagochtend hebben we een heel intens en emotioneel gesprek gehad met Ros, de projectleidster. Zij heeft haar hele levensverhaal op tafel gegooid. Wat een vrouw is dat! Zichzelf steeds terug geknokt en nu dus alweer zo’n 15 jaar Palm Tree aan het runnen! Zoveel respect voor deze vrouw!
Ook kwam in dit gesprek de home-schooling aan de orde. Volgende week is de schoolvakantie afgelopen en gaan de kinderen weer naar school. Een aantal van de kinderen krijgen om verschillende redenen thuis school en wij als vrijwilligers mogen deze kinderen les gaan geven in een bepaald vak.
Vrijdagmiddag weer gezellig op de daycare gestaan, er waren niet zoveel kinderen op deze zonnige dag en dus konden wij als vrijwilligers ook een beetje relaxen in de zon 
Nathalie en Anneke zijn vrijdagmiddag vertrokken voor een weekend naar de Drakensbergen dus waren we ’s avonds met z’n vieren. Gezellig gegeten en party en co gespeeld haha!
Zaterdag zijn Fiona en Karen voor een dagje vertrokken naar Oribi Gorge. Margot en ik waren dus nog met z’n tweeën over. Deze dag hebben we gebruikt om ons vrijwilligershuis een beetje schoon te maken (was wel nodig). Nadat we klaar waren wist Margot dat Yvon de trampoline van de daycare graag dieper ingegraven wilde hebben. We hebben een poging gedaan maar dit bleek al snel onbegonnen werk. Zondag zouden we hiermee verder gaan.
Zaterdagavond hebben we heel gezellig met de kinderen gedanst op Just Dance en een film gekeken. Onbetaalbaar als dan een van de kinderen tegen je schouder in slaap valt en ‘m dan op het laatst wakker moet maken omdat je zelf ook graag een keer je bed in wilt
Zondag hebben we dus de trampoline uitgegraven. Dit bleek toch minder werk dan we dachten en waren al snel klaar. Hierna hebben we voor de home-schooling van de volgende week overlegd met Ros over hoe en wat. Ik ga het vak ‘life orientation’ geven. Dit gaat voornamelijk over gezond eten, ziektes, etc.
Verder hebben we de zondag onze lessen voorbereid voor de volgende week.
Maandag mocht ik het spits afbijten wat de home-schooling betreft, van 8:00uur tot 10:00 uur heb ik P. en T. van alles geleerd over gezond eten, eten bewaren en eten koken. Naar mijn idee vonden ze dit best interessant en toen ik ze na de tijd vroeg of ze nog wisten wat ze geleerd hadden konden ze alles zo oplepelen. Erg leuk om te zien!
Voor de rest van de dag heb ik op de day care gestaan en hebben we ’s avonds weer boodschappen gedaan en weer gezellig met z’n allen gegeten in het winkelcentrum.
Dinsdag heb ik de hele dag op de day care gestaan, klinkt heel saai zoals ik het hier vertel maar elke keer is het toch weer anders, erg moeilijk om uit te leggen maar het is gewoon zo!
Van dinsdag op woensdag hebben Margot en ik de nachtdienst gedraaid. Dit houdt in dat je bij de adoptiekinderen in de babysectie slaapt en dat je dus moet zorgen dat ze allemaal blijven slapen en te eten krijgen. Dit zou een slapeloze nacht moeten worden volgens onze voorgangers maar ik heb van 1uur tot 6uur prima geslapen
Woensdag stond er een lange dag op het programma want die dag stond in het teken van de vrijwilligersdag. Dit is een dag waarop je met alle vrijwilligers van alle projecten langs alle projecten gaat om te kijken hoe het er bij andere projecten aan toe gaat. Een erg vermoeiende dag maar wel erg interessant. Ook heb ik op deze dag knopen doorgehakt wat betreft mijn tweede maand. In plaats van naar de Farm ga ik de tweede maand voor een verlenging bij Palm Tree! Reden daarachter is vooral omdat je pas nu in de derde week een beetje in het ritme komt en alle kinderen leert kennen.
Volgende maand dus ook blogs vanaf Palm Tree!
-Sietze