(origineel bericht op be-more.nl)
Day by day, I smile
Lieve allemaal,
Na het heerlijke weekend in Kaapstad, was het weer een drukke werkweek.
Elke dag sta ik op met een lach, al die mooie mensen om mij heen! Fijn dat ik hier ben, ook al ben ik een druppeltje op de hete plaat…
Er is nu een ‘16 days of activism’ (awareness) bezig, waar ik vorige week een vergadering over heb gehad. En maandag gingen we daarvoor naar twee klinieken om ze bekend te maken met Bobbi Bear. Het was gewoon in de wachtruimte, maar mensen luisterden geinteresseerd. Zelf kon ik er niet veel van meekrijgen, want alles was in Zulu. En nee, Zulu spreek ik niet 
Dinsdag had ik een schoolpresentatie. Ontzettend leuk om erbij te zijn! Er waren 57 kids, niet ouder dan 6 jaar, die informatie kregen over misbruik op een speelse, kinderlijke manier. De kinderen moesten dingen hardop opzeggen en er werd gedanst. 's Middags heb ik met de anderen de keuken is even goed opgeruimd!
Opeens was daar aan het eind van de middag N., een meisje van 5 jaar. Ze komt even bij ons logeren. Ze spreekt Zulu, dus communiceren is met handen en voeten. Hoewel ze inmiddels wel een paar woordjes Engels van ons heeft geleerd.
Woensdag was het weer tijd voor de awareness. We stonden bij de kliniek, maar de andere organisaties waren nergens te bekennen. Bleek dat ze het programma omgegooid hadden zonder het ons te vertellen, that’s Africa!
Onverrichte zaken dus weer terug naar het Dreamhouse, met een omweggetje, want we gingen even speuren naar de pedofiel die hier rondrijdt met een grote beer op de bijrijdersstoel. Nergens te bekennen, maar ik had hem gister waarschijnlijk gespot! Ook zijn we nog langs huizen gegaan die verwoest zijn door de hevige regen.
Terug in het Dreamhouse gingen we bijna meteen de auto weer in om een clientje van Sdudla op te zoeken. Zij is 6 jaar en heeft een SOA! Zo erg om te zien en belachelijk dat dit kan gebeuren!
Ook nog mn tweede counseling gehad met E. Het is zo’n ontzettend lieve meid, maar ze moet met veel te veel problemen omgaan in haar leven…
Donderdag was het tijd voor de “wanneer er tijd voor is”-klusjes. De storeroom opgeruimd en keuken verder gesopt. Ook nog portfolios in elkaar gemaakt voor de funders. 's Middags heerlijk in de zon mijn papierwerk gedaan. 's Avonds mijn allereerste Zuid-Afrikaanse braai gehad bij Jackie! Het was zo gezellig, geweldige mensen hier!
Vrijdag was het tijd voor de Tree, onze eerste en laatste. We hadden er al wel wat over gehoord, maar Jackie deed er nog een schepje bovenop. ‘Pick up a case’, she said. Verder helemaal geen druk hoor… Gelukkig had ik mijn case snel te pakken! Er werd een oude man bij ons gebracht, die verdwaald was. Hij zei dat hij 19 jaar was, maar ik zou het eerder geloven als hij zei 90. Flink in de war en nauwelijks gekleed en gegeten hebben we hem overgedragen aan de politie. Een van de agenten wilde mij “kopen” voor 2 koeien, wat een belediging…Dat is toch veel te weinig!?
Verder hebben we bij de Tree vooral veel eten en kleding uitgedeeld. Ik heb nu met eigen ogen kunnen zien waar ‘de zak van Max’ terecht komt, in goede handen! Maar wat een spullen doen mensen er in… Van sokken en ondergoed tot hoeden, sjaals en verflappen.
Terug bij het Dreamhouse was er een “meeting”, wat een pray bleek te zijn. Er werd gezongen en gebeden voor iedereen, ook voor ons. Erg overweldigend en tranen vloeiden, maar alleen omdat het zo ontzettend mooi was! Het zijn zulke bijzondere, inspirerende mensen waar ik zo snel aan gehecht ben geraakt!
Door al die indrukken was ik op, maar daar stond Jackie ineens voor de deur. ‘I have a surprise for you, D. is 4 and speaks Afrikaans. Good luck guys!’ Oke…Even omschakelen, want nu was het huisje ineens viertalig (Engels, Zulu, Nederlands en Afrikaans). D. kwam bij ons, omdat haar moeder door verkeerd medicijngebruik erg verward was en vader niet in het land is. D. was ontzettend druk en maakte veel lawaai met N., die zich ook steeds beter thuis begint te voelen en inmiddels ook al wel wat kattenkwaad uithaalt. 's Avonds veranderde dat, want D. wilde niet gaan slapen en bleef maar huilen. Gelukkig vond Jackie later op de avond haar familie, die haar meteen is komen halen.
Eindelijk weekend, verdiend na zo’n drukke werkweek!
Zaterdag naar het strand gelopen, een wandeling van 20 minuten. Eenmaal daar, werd het grijzer en grijzer en ja hoor…regen! Dus weer naar huis en daar lekker getut (nagels gelakt) met M. en N.
Zondag naar een happy clappy church geweest. We wilden eigenlijk naar een “black” church, maar daar mochten we niet alleen heen. Ik weet niet waar die kerk de naam ‘happy clappy’ vandaan heeft, want er werden in die twee uur maar vijf liedjes gezongen en de resterende tijd werd er gepreekt.
Na de dienst was er de eerste call-out, niet voor mij maar toch spannend! Zou het nu vaker gaan gebeuren? Ik hou mijn telefoon in ieder geval dicht bij me als ik beurt heb! Ik heb van de zon genoten, worden jullie al jaloers?
Terwijl ik dit alles schrijf, is de volgende werkweek alweer begonnen. En bovenal is het Pakjesavond in Nederland! Ik heb mezelf ook maar een beetje in die stemming gebracht
<em>Vandaag in Nederland is het Sinterklaas,</em>
<em>Hier mis ik al dat gefeest helaas.</em>
<em>Samen met zijn zwarte pieten,</em>
<em>Ben ik van Zuid-Afrika aan het genieten.</em>
<em>
Genieten van alle mooie mensen hier,</em>
<em>Dat doet me toch wel meer plezier.</em>
<em>En proberen iets voor hen te betekenen,</em>
<em>Ze kunnen op mij rekenen!</em>
<em>
</em>
<em>Ik zit er warmpjes bij,</em>
<em>En maak net als de Sint de kinderen blij.</em>
<em>Met liefde, een knuffel en een zoen,</em>
<em>Het is zo fijn om dit te doen!</em>
<em>
</em>
<em>Drukke weken vliegen om,</em>
<em>Nog maar drie voordat ik terugkom!</em>
<em>Zoveel indrukken doe ik hier op,</em>
<em>En dan straks ineens ‘stop’</em>
<em>
</em>
<em>Nu ben ik nog aan de andere kant van de evenaar,</em>
<em>Zo ver weg van jullie is soms best een beetje raar!</em>
<em>Maar met kerst ben ik weer in Nederland,</em>
<em>En heb ik jullie weer bij de hand!</em>
<em>
</em>Veel liefs,
Denise