(origineel bericht op be-more.nl)
Dararo…
<em>En dan zitten we alweer aan het einde van het jaar. Een bewogen jaar waarin veel is gebeurd. Ook ben ik alweer ruim twee maanden terug uit Ethiopië… Laten we nog even teruggaan naar mijn laatste dagen in dat mooie land.
</em>De tijd vliegt… ik ben alweer twee maanden terug in Nederland, de volgende reis komt alweer (heel) dichtbij en ik heb nog niet eens verteld hoe mijn laatste dagen in Ethiopië waren!
Mijn laatste blog in Ethiopië was net voor het weekend. Dat weekend zouden we eerst weer een tripje maken, maar omdat dat allemaal nogal last-minute geregeld moest worden en we allemaal een beetje moe waren, kozen we ervoor om het lekker relaxt te houden en zelf wat te gaan regelen. Vrijdag bleven we dus lekker in Awasa. Op zaterdag hadden we <a rel=“external” href=“Google Maps”>‘Wondo Genet’</a> op het programma staan. Het was echt zo leuk! Het feest begon al in Awasa. Op zoek naar een bus, want ja, we gingen met het openbaar vervoer. Wat een spektakel. Iedereen wil natuurlijk blanken in de bus! We wisten waar we moesten overstappen, maar eenmaal aangekomen bleek dat we bij het verkeerde busstation waren. Hup in een bajaj en dwars door Shashemene. Wat een lol! Ze gingen echt keihard en in tegenstelling tot Awasa, waren de wegen hier niet zo mooi, maar stoffig en hobbelig! Bij het juiste busstation hebben we nog wat drinken en lekkers ingeslagen (als jullie nog lollies willen, ik heb ze nu ter decoratie in mijn cd-rekje hangen) en toen hup in de bus! Nou, dat was me toch een gezelligheid. Het was superdruk in de (ouderwetse school) bus en we konden dan ook niet naast elkaar zitten. Melvin en Maria zaten voorin bij de busschauffeur en Jorien, Adriënne en Angela helemaal op de achterbank. En ik? Ik zat middenin de bus naast een jongen en meisje waarvan ik dacht dat het een stelletje was… nou, dat had ik een beetje mis. We zaten met z’n drieën op twee stoelen en dat meisje hing zowat over die jongen heen. We waren nog niet 10 minuten onderweg of ik had al een huwelijksaanzoek gehad! Je hoort het goed, ik werd in hartje Ethiopië ten huwelijk gevraagd door een jongeman die ik 10 minuten eerder had ontmoet. De meiden op de achterbank kwamen niet meer bij (die kregen dat natuurlijk mee) en ik kon niet anders dan zeggen… ‘dat meisje is toch je vriendin?’ Maar nee, dat was z’n zusje. Hij studeerde zelf economie en was nu op weg naar z’n ouders. Hij was 27 en ja, hij vond mij wel wat voor hem. Uiteindelijk ben ik maar niet op het aanzoek in gegaan (ging me net iets te ver), maar hij heeft ons wel netjes (en gratis) afgezet bij een guide die ons de hot springs zou showen. En wat was dat bijzonder! Het was daar zoooo mooi! Het wordt er ook wel ‘het groene paradijs’ genoemd. Nou, dat was het dubbel en dwars waard! Het hele jaar is het er groen en ze hebben er altijd warm water! Naast te hebben genoten van de echte hot springs, heb ik me ook nog even gewaagd in het zwembad dat verwarmd wordt met het water uit de hot springs. En ja, dat was natuurlijk ook weer een hele bezienswaardigheid; die blonde, blanke meiden in een bad waarin alleen maar mannen zwommen. Die hebben zich dan ook weer lekker voor ons uitgesloofd. Altijd leuk om te zien hoe het mannelijke geslacht dat weer doet 
Het tochtje terug naar Awasa was ook weer erg leuk. Een aantal stapten in een bajaj, maar er waren ook een paar die kozen voor paard en wagen. Tja, dat ging toch iets langzamer dan de bajaj, dus wij gingen nog maar even naar een barretje. Nou, dat is leuk in the middle of nowhere, want ze spreken echt geen woord Engels. Gelukkig wisten wij ons nog wel een beetje verstaanbaar te maken met het beetje Amhaars dat we spraken en konden dan ook nog even lekker genieten van een drankje voor we de bus pakten naar Awasa. Eenmaal in Awasa was het nog even relaxen, maar 's avonds hadden we weer wat anders op het programma: naar de discotheek. Het was echt de grap van de eeuw! Adriënne en ik hebben er de ‘touwtjespringdans’ geïntroduceerd en alles wat we deden viel in de smaak. Er waren ook weinig vrouwen (en die er waren, waren vaak prostituees), dus dat ging natuurlijk weer gemakkelijk. Wat ook weer erg herkenbaar was, was het volgende zinnetje ‘Sorry, but it’s finished’. Niks geen wijn, amarula of fanta. Alles was finished. Gelukkig vermaak ik me ook zonder drank en we hebben tot in de late uurtjes gedansd. Na enkele jongens een blauwtje te hebben laten lopen, was het tijd om te gaan. De beveiliger kwam al snel achter ons aan ‘wat gaan jullie doen?’ … Uh, naar ons hotel. Nou, dat moest met de taxi. Het was niet vertrouwd om ons te laten lopen, ook al was het 300 meter lopen. Dus hup, in zo’n mooie blauwe toyota uit de jaren '70 en sjoef… naar het hotel. Zondag hebben we heerlijk genoten van het relexe Lewi Resort, zodat we er die week weer fit tegen aan konden!
In de laatste week hebben we echt vanalles op het project gedaan; de kinderen ‘hoofd, schouders, knie en teen’ geleerd, gedansd, geverfd, geschminkt. Het was echt een leuke week! Ook was het heel gezellig met de leraren op het project. In de middagpauze maakten de leraressen lekker eten voor ons (en henzelf) klaar en daarna werd er nog een tijdje lesgegeven. Jorien en ik hebben met de weinige verf die ze hadden een aantal mooie beschilderingen op de muren van de school gemaakt. Ze hadden wel een paar ideeën, maar die hebben we maar weggewuifd. Want ja, je wilt toch geen poppetje met ‘the parts of the body’ op je buitenmuur hebben staan. Wij kozen voor een letterboom, giraffe, cijferslang, oliefant, fruit en regenboog. Hoewel we dus niet zoveel verf hadden, is het toch best vrolijk geworden. Het werd erg gewaardeerd! Op onze laatste dag hebben we de kinderen verwend met een ballonnenfeest, bellenblaas en schmink. Echt, wat je daar wel niet allemaal mee kunt bereiken! Zo leuk om al die blije gezichtjes te zien! Tientallen kinderen achter de bellen aan was echt een prachtig gezicht. 300 kinderen achter 10 ballonnen aan was een wat minder groot succes, maar ja, niet alles kan goedgaan.
Naast het project was er ook weer vanalles te beleven. Zo heb ik twee jasjes op maat laten maken en wat hebben ze dat mooi gedaan! Op een gegeven moment kwamen Jorien en ik langs een klein winkeltje, dus we dachten, even binnenkijken. En wie kwam er ook langs? Mevrouw de geit. Gewoon even lief om het hoekje kijken in het winkeltje van 2m2. Zo leuk, die verrassingen! Ook waren we uitgenodigd voor een koffieceremonie bij Saba thuis. Zij heeft me geholpen bij het terughalen van m’n camera. Erg leuk wat je daarmee weer bereikt; heel veel gezelligheid! Jorien en ik werden echt volgepropt; pannenkoeken, popcorn, fanta en natuurlijk vers gemaakte koffie. Echt heel leuk! Ook was Ben/Jeroen overgekomen uit Uganda om Marije te helpen met het opzetten van een Be More regio in Ethiopië. In Uganda heeft hij het er een prachtige Be More regio van weten te maken en ik weet zeker dat het Marije ook gaat lukken! In de laatste week hebben we dan ook veel met beide gekletst om te kunnen kijken hoe we het zo goed mogelijk kunnen laten lopen.
Op vrijdag voor vertrek naar Nederland, zijn we nog een Addis Tour gaan doen. Wat bijzonder was dat! Ik ben weer heel wat wijzer geworden over Ethiopië en Addis. Ook hebben we het Nationaal Museum bezocht wat erg interessant was. Die nacht zijn we zonder vertraging weer naar Nederland gevlogen…
Ik kan weer terugkijken op een hele bijzondere ervaring. Nu ik er twee maanden later over schrijf, besef ik dat ik nog heel dicht bij Ethiopië zit. Het is alsof ik er gisteren nog was. Ik heb hele leuke mensen ontmoet en ik weet zeker dat er uit dit tripje mooie vriendschappen zijn ontstaan! De eerste reunie hebben we gehad en ik weet zeker dat er nog velen gaan komen
Als laatste wil ik nog even terugkomen op de titel; <em>‘Dararo’</em>. Ook hier zit een verhaal aan. Op onze laaste dag op het project hebben Jorien en ik gevraagd of de projectleden ons een Ethiopische naam konden geven. Dat konden ze wel! Ze hoefden er niet lang over na te denken, ik kreeg de naam ‘Dararo’ mee. De betekenis hiervan is ‘bloem’. Een prachtige naam, ik vind het dan ook de titel van m’n voorlopig laatste blog waard.
Een selectie van de foto’s zijn <a rel=“external” href=“http://www.facebook.com/media/set/?set=a.271237136245276.57681.100000769759645&type=1&l=3a8b5a3a98”>hier (deel I)</a> en <a rel=“external” href=“http://www.facebook.com/media/set/?set=a.271962716172718.57770.100000769759645&type=1&l=9c8e63d80a”>hier (deel II)</a> te vinden. Hieronder alvast een voorproefje
Ik ben een tijdje terug ook geïnterviewd voor Be More, het interview is <a rel=“external” href=“Global Learning op onze Expeditiereizen buiten Europa”>hier</a> te vinden.
Voor nu wil ik jullie allemaal hele fijne feestdagen wensen en ik hoop dat we er een prachtig 2012 van kunnen maken.
Liefs,
<em>Dararo </em>