(origineel bericht op be-more.nl)
Dagje naar de speeltuin, het strand, feestweek en Zulu uitje!
De afgelopen twee weken hebben wij in zeer korte tijd allemaal extra leuke dingen met de kinderen gedaan. Dit ligt mede gelegen in het gegeven dat de overige vijf meiden morgen weer naar Nederland vertrekken. Vorige week maandag zijn we daarom met een groep van de Day Care (kindjes van een jaar of 5) naar de plaatselijke speeltuin geweest. De kinderen waren dol enthousiast en stormden de speeltuin in. Er werd op de wip gespeeld, geschommeld, gereden op motors en op de paarden van de carrousel. Het was een intensieve maar heerlijke dag. Met zes vrijwilligers probeerde we een groep van 21 kinderen in bedwang te houden, en op een paar incidenten na is het allemaal vlekkeloos verlopen. Na afloop kregen de kinderen een patatje met hotdog na, smullen dat ze deden!
Er zijn natuurlijk meer kinderen bij ons op het project, dus om iedereen aan bod te laten komen hebben wij die donderdag een stranddagje georganiseerd voor de kinderen van een andere Day Care klas. Deze groep was iets kleiner, 10 kids. Het was niet echt strandweer zoals we in ons hoofd hadden, maar dat mocht de pret niet drukken. Er was een stevige wind, waardoor de golven enorm waren. De kinderen sprongen in je nek wanneer er weer een grote golf aankwam. De sterke stroming moet je ook niet onderschatten, want die neemt je zo mee. Dat wordt dus wat met surfen binnenkort!(en mama maar bang zijn voor die witte haaien, arm mensje) Er werd gevoetbald door de kinderen, gezwommen, gerend en er werden natuurlijk zandkastelen gebouwd. Onze lieve Nhalakanipo stond in een scherp takje die met behulp van een verpleger eruit gehaald moest worden. Dus gingen Manon en Suzanne met Willie en Nhalakanipo naar de kliniek. De andere kinderen bleven doorspelen. Ik speelde een potje voetbal met de kids, waarbij Andy (jaar of 9) opeens op me afkwam en zei: I love you. Dat was zo aandoenlijk en nu begin je echt te ontdekken dat je een band met de kinderen aan het opbouwen bent. Ik ben dan ook heel erg blij dat ik nog niet naar huis ga. Die vrijdagavond hadden we meidenavond. De meiden waren vanaf een jaar of zeven en we hebben een disco georganiseerd. Met echte Zulu housemuziek, die ik bij het plaatselijke winkelcentrum in Zululand op weg naar de Safari had aangeschaft, gingen de kinderen helemaal uit hun plaat. De disco vond
plaats in de Theaterroom, want het terrein van MoP heeft voldoende ruimte om van alles te organiseren. De kinderen zongen mee, swingde met die geweldige losse heupjes en zelfs de meiden die normaal gesproken heel verlegen zijn gingen helemaal los. Zo zie je maar weer wat muziek met mensen kan doen. Ik ben ook erg blij met mijn eigen tablet. Ik heb niet veel meegenomen van thuis. 3 boekjes en een tablet, voor ik vertrok maar eens aangeschaft, maar dat is wel meteen het belangrijkste geweest, want die muziek staat elke dag aangesloten op mijn bokjes aan, tijdens het koken, tijdens het douchen (warme douche, luxer dan die koude douche in Curacao toen ik daar met Annie vier maanden verbleef), tijdens het eten, tijdens het chillen, heerlijk!
Die zaterdag had ik weer een excursie. We gingen een ochtend en middagje meelopen bij een ware Zulu familie. De familie bestond uit oma en heel veel kinderen en kleinkinderen en natuurlijk kinderen vanuit de buurt. De mensen wonen op de heuvels en hebben daar vrij primitief van cement huisjes gebouwd. Het huisje is vrij klein en heeft drie kamers, waar dan vier mensen slapen (oma, dochter en volgens mij broer van de overleden man). De keuken is in een aparte ruimte naast het huis gebouwd. Iedereen loopt in en uit en 's ochtends worden we verwelkomt met thee en oliebollen! Oma blijft herhalen dat we dit jaar twee keer oliebollen krijgen. Het is een gezellige boel en na de thee gaan we een rondje lopen in de buurt. De buurt bestaat niet uit straten, maar uit paadjes die omhoog en omlaag lopen langs nog meer huisjes en langs water en groen. Steeds meer kinderen sluiten aan. Ik heb een jongen van een jaar of 8 die mijn hand niet meer loslaat en zo de hele middag meeloopt. Bij terugkomst krijgen we een zuludans van de kinderen te zien. Ondertussen zit ik met een baby’tje (kleinkind van oma, dochter van haar dochter waar ze niet trots op is, omdat het al haar 3e kind is op 21 jarige leeftijd en ze niet getrouwd is. Het feit dat ze 21 jaar is doet er niet zoveel toe, maar het feit dat ze niet getrouwd is wel. Ze zijn hier erg gelovig en ik denk alleen maar ik ben blij dat papa en mama nog bij elkaar zijn:-)). op mijn schoot en ben dolgelukkig! Wat mij het meeste is bijgeleven die dag is dat de kinderen, in tegenstelling tot de kinderen bij ons op het project, zo stil en beleefd zijn. De kinderen bij ons op het project zijn, begrijp me niet verkeerd, schatten van een kinderen, maar zijn wel al het een en ander gewend en best verwend door de vrijwilligers die steeds komen. Deze kinderen waren juist stil en keken hun ogen uit. Misschien ook wel omdat deze trip pas net is ingevoerd. Wat erg ontroerend was, was dat er een meisje naar me toe kwam van een jaar of 10 en aan mij vroeg of ik voor deze dag haar moeder wilde zijn… Natuurlijk zei ik en we hebben gespeeld en gelachen. Zij was overigens dezelfde meid die de baby voor mij de hele tijd vast had en verzorgde. Waar de moeder was weet ik niet. Ook zie je veel dat er meiden onderling met elkaar samenwerken en ze van alles voor elkaar doen, gewoon simpelweg omdat iedereen van alles voor elkaar doet en het is zo vanzelfsprekend! Er werd voor het huis een meisje gevlochten en ze hield mijn hand vast toen ik naar binnen wilde gaan voor het eten. Ik mocht niet naar binnen, ik moest bij haar blijven…
We hebben die middag heerlijk gegeten. Ik kreeg een vol bord met wit maismeel (smaakloos, maar dat vind ik dus super lekker in combinatie met de groente die we hadden), gebakken spinazie en wortel, samen met een heerlijk gekruid worstje. Mijn bord was binnen no time helemaal leeg en ik heb Laura nog maar een beetje geholpen. Ja jongens ik kom hier niks tekort. Qua eten niet, qua wijn niet, qua liefde niet en qua gezelligheid niet. Tuurlijk is de omgeving totaal niet
materialistisch en is mijn kamer niet zo mooi als in Nederland, maar ik heb het voor geen minuut gemist. Stom he? Soms zou ik mijn vrienden en familie wel bij me willen hebben, om het met ze te delen, maar ik deel het in mijn gedachtes met jullie en dat voelt ook goed.
We hebben super mooi weer de gehele tijd gehad (vandaag beetje grijs) en de temperatuur schoot omhoog! Dat betekent dus lekker in de zon zitten, wijntje erbij en hordes kinderen om je heen. Soms is het dan te veel voor mij en stuur ik ze even weg, want ook ik heb even mijn momentje nodig. Tussen de kinderen wonen is dan wel even lastig, maar dat duurt altijd maar even dat gevoel!
Deze week is het vakantie voor de kids. Dat betekent een aangepast rooster en maandag en dinsdag organiseren Agnes en ik een super leuk programma. Maandag hebben we met de kinderen in de Artroom collages gemaakt met het thema Lente (de lente is hier net begonnen). De kinderen waren allemaal zo geconcentreerd bezig en de resultaten zijn prachtig! Dinsdag hebben we in de theaterroom Snowwite and the Seven Dwarfs voorgelezen, waarna de kinderen zelf het sprookje moesten spelen in verkleedkleding. Geweldig om te zien hoe die kinderen zich dan uiten.
Morgen gaan de andere vrijwilligers al weer weg. Ik zou dan alleen zijn op het project, maar Marlies (van I Care) en Suzanne (van One Voice) mogen het weekend blijven crashen! Morgenavond gaan we met de oudere vanaf elf jaar samen met Nu een disco organiseren. Tevens heb ik twee verjaardagen van kinderen dit weekend, morgen van Bo in mijn eigen huisje en zaterdag van Siyanda. Ik zal dan de taarten die de huismoeders bakken gaan versieren en de cadeautjes in orde maken. Zaterdagavond ga ik voor mijn eigen huisje een heerlijke runderstoof maken en zondag gaan Marlies, ik en Suzanne lekker sushi eten bij Galleria, nu al zin in! Dus een leuk weekend voor de boeg!
Tot schrijfs! Liefs uit Llower Illovo, South Africa!