(origineel bericht op be-more.nl)
Dag drie en wat voelt het al ‘normaal’
Kinders allemaal op bed dus tijd om weer even wat te schrijven.
Gister heerlijk dagje gehad, 's morgens naar het strand geweest met Daniel en Asa (waar belachelijk harde wind stond en ik dus als een walrus door de golven naar de bodem werd geslagen. En gezandstraald). Na een uurtje het starnd weer verlaten en boodschappen gedaan voor in het huisje. Groot winkelcentrum op 5 minuten lopen met een soort XL AH waar werkelijk alles te vinden is. Al is het maar 5 minuten lopen, er werd dringend aangeraden om niet als vrouw alleen die kant op te gaan, gek hoe dat werkt hier.
Daarna bij het zwembad gelegen wat Jackie bij haar huis heeft, het is niet groot maar fijn om gewoon even met muziek over de boxen een boek te lezen.
's Avonds pasta gekookt en de kinderen gevoed, gewassen en omgekleed. En toe de eerste nacht met de babay, dat is flink wennen. Twee keer een uur eruit geweest om te voeden en luiers te verschonen en te troosten dus al met al weinig geslapen.
Vanmorgen erg vroeg op, want 6.45 uur, zodat 1 van de kinderen naar de dokter kon worden gebracht. En Asa en ik moesten 8.30 uur bij Bobbi Bear zijn om onze eerste trainingsdag in te gaan. Maar nu bleken alle dokters die bevoegd zijn om onderzoek te doen bij kinderen die misbruikt zijn een soort congres te hebben waardoor niemand het meisje kon zien… En het verkeerwas volledig vastgelopen door een ongeluk met dodelijk slachtoffer dus alle strakke planning liep wat in het water. Kan er beter maar aan wennen verzekerd iedereen me hier, vaak schijn je hele dagen bij het ziekenhuis te verblijven om 1 document te kunnen krijgen, rechtzaken lopen standaard fantastisch uit en wanneer de zaak behandeld wordt is de kans levensgroot dat niet alle documenten bij de rechter aanwezig zijn waardoor de zaak vaak een maand uitgesteld wordt…
Vandaag dus de eerste trainingsdag, erg leuk want van de 22 cursisten zijn Asa en ik de enige blanken, de rest is allemaal uit community’s in de buurt. Allemaal mensen die de kans krijgen om educatie te krijgen over zowel het werk van Bobbi Bear als meer kennis over HIV/AIDS. Ik dacht dat mijn kennis rond HIV redelijk op orde was, blijkt dus totaal niet zo te zijn. Hier in de streek KwaZulu Natal is 51% van de bevolking HIV positief. Bizar om over na te denken. En voor mij de eerste kennismaking met mensen met HIV/AIDS, 'e’en van de cursisten vertelde me 1 op 1 dat ze zo’n last had van de bijwerkingen van de blokkers en ik zag voor het eerst de bekende aids-vlekken op iemands lichaam. Voelde me behoorlijk blank, westers en zo bevoorrecht…
Vervolgens heeft Junior ons veel verteld over zijn leven, prachtige jonge man die voor zijn community een voorbeeldfiguur wil zijn om te laten zien dat ook wanneer je zo arm bent en niks hebt je iemand kunt worden. Kippevel op mijn lijf om te horen hoe hij ons als groep aanspoorde om je je te onttrekken aan je verleden en nu te besluiten wie je wilt zijn en wat je voor je land of naasten kunt betekenen.
Klein voorbeeld uit zijn verhaal; wat doe je als de krant net zo duur is als brood en in de krant de vacatures staan waardoor je heel misschien kans hebt op een baan?
Klinkt heel cliche maar wat relativeert dit toch heerlijk alle kleine dingetjes waar ik me in Nederland dagen druk om kon maken. Ik hoop zo dat ik straks iets van die mentaliteit kan vasthoouden.
Daarnaast begonnen met het maken van een community-map, iedereen moet zijn eigen leefomgeving tekenen en zo laten zien hoe ver of dichtbij je van voorzieningen vandaan bent. Belachelijk groot contrast kort samengevat…
Morgen overdag verder met de training (in totaal 4 dagen) en in de avond gaan we naar Galeria, een megagroot winkelcentrum met bioscopen, restaurants en heel veel winkels, we nemen het meisje van 8 mee en gaan even domweg genieten.
Zondag gaan Asa en ik met Junior op stap, hij tourt ons dan door zijn community en door zijn leven, ben ontzettend benieuwd hoe dat gaat zijn. En we gaan proberen te regelen dat we zaterdagmiddag en avond even de kinderen ergens anders onder brengen, hebben allebei wel behoefte aan een middag en avond rust. En als dat niet lukt gaan we in ieder geval dus zondag dagje weg.
Verder willen we volgende week met een politieman op pad om vanuit de auto Durban by Night te gaan zien, we mogen dan de auto niet uit maar kunnen zien hoe straatkinderen leven en hoe het leven in de grote stad eruit ziet als je niet blank bent of geld hebt.
En daarnaast ook veel leuke dingen doen zoals leren om Afrikaans te dansen (had bedacht dat dat maar geen YouTube filmpje moest gaan worden), een Braai meemaken met alleen maar donkere mensen en de Big Five zoeken op Safari.
Ik heb het enorm naar mijn zin hier, de mensen van Bobbi Bear zijn zo gastvrij en warm, ik kan niet lansg ze lopen zonder een knuffel te krijgen of een klap op mijn kont. Met Asa klikt het goed, fijn om af en toe gewoon vreselijk domme grappen te maken
Ik ga afsluiten, allemaal bedankt voor de lieve berichten en reacties op mijn stukjes, waardeer ik heel erg! En nu de Babba maar weer een fles geven, help me hopen dat ik vannacht iets meer kan slapen;)! Mijn respect voor fulltime werkende ouders met jonge kinderen groeit hier met de dag…
O, en had ik al verteld dat het hier gemiddeld 25 graden is en zonnig?
Zo niet, het is hier 25 graden en zonnig, vooruitzichten worden na het weekend alleen nog maar beter;)!
Oh en Maarlau; waanzinnig lekker al die verschillende wijnen hier!! Gelukkig is Asa er ook niet vies van dus we hadden al bedacht dat we steeds andere wijn gaan halen en scores gaan bijhouden wat nou toch de aller-allerlekkerste wijn is! (En ik doe wel stoer maar tot nu toe heb ik maar 2 glazen wijn gehad, val steeds na een half glas al bijna in slaap…)