(origineel bericht op be-more.nl)
Zoveel indrukken
<strong>Woensdag</strong>
De eerste echte dag bij Bobbi Bear. Iedere dag (behalve zondag) worden we rond 8 uur beneden verwacht. Hier wordt door de weeks tussen 8 en 17 uur hard gewerkt en op zaterdag tot 13 uur. Wanneer je iemand hier begroet is het vaak met een knuffel en vloeit er een snel gesprekje uit voor: ‘Goodmorning, how are you? I’m fine and you? Also fine, thanks.’ Dit was de eerste dag wel even wennen maar een fijne warme begroeting is het wel! Die ochtend kregen we onze eerste training van Thuli. Zij is een Child Safety Officer (CSO). Een erg lieve en wijze vrouw. De eerste training ging vooral over de problemen rond HIV/AIDS in Zuid-Afrika. Ze vertelde ook nog het een en ander over social workers hier. Blijkbaar doen zij hun werk niet en hebben zij niet het beste met de kinderen voor. Dus je kunt je voorstellen dat iedereen bij Bobbi Bear deze mensen niet mag. En dan kom ik aan met mijn net afgeronde opleiding SPH. Gelukkig weten ze hier dat de social workers in Nederland wel het beste met de kinderen voor hebben. Helaas hebben de social workers wel het een en ander in de hand omdat zij vaak toestemming moeten geven voor bijvoorbeeld uithuisplaatsingen. Die dag ook de oprichtster Jacky ontmoet, een erg krachtige vrouw met humor, die weet wat ze wil. Na de training was er een lekker lunch klaargemaakt en heb ik daarna in het zonnetje het info boekje doorgelezen. Hierin stond ook dat 1 vd 91 zaken rondom seksueel misbruik naar de rechtbank gaat en tot een veroordeling leidt. Het is echt niet te geloven dat zo weinig daders daadwerkelijk hun verdiende straf krijgen!! Die middag kwam ik ook nog in gesprek met Ladyfair (ook een CSO, zij staat bij de groepsfoto erbij op). Ik vroeg haar of ze mij de eerste woorden in Zulu kon leren: Sawubona (= Hallo), Unjani (= Hoe gaat het?), Yebo (= ja), Ngiyapkia (= Het gaat goed), Ngiyakuthanda (= Ik hou van je), Ngiyabonga (= Dankjewel) en Bazali Bami (= Mijn ouders). We hebben erg moeten lachen om de nogal aparte uitspraak die erg moeilijk te leren is. Die dag ook met z’n allen gelummeld, tevens een goede work out haha. Verder doe ik iedere avond voor ik ga slapen 5 tot 15 minuten een paar oefeningen, want ik moet eerlijk toegeven ik mis het fitnessen echt wel! Ik was aan het einde van de dag erg moe van alle indrukken, dus ik lag op tijd in mijn bedje.
<strong>Donderdag</strong>
Hetzelfde als woensdag, in de ochtend training. We hoorden toen van Michelle (vrijwilligers coordinator) dat ze eind van de middag een jongen (J.) van 8 gingen ophalen. We hadden lootjes getrokken wie er 's avonds mee mocht om hierover een gesprek met de moeder aan te gaan. Lara was de gelukkige! J. woont in een trailerpark met zijn moeder en haar vriend. Het is er erg vies en hij zit wel eens tot 04.00 in de ochtend alleen! Verder is hij tot een paar weken geleden niet naar school geweest. Michelle heeft ervoor gezorgd dat hij nu wel gaat en zorgt voor vervoer er naar toe. Je ziet meteen aan zijn gezichtje dat hij een deugniet kan zijn. Maar ik heb ook zijn lieve kant gezien. Op het moment dat we hem naar bed wilde brengen zei hij dat ik nog even bij hem moest blijven. Ik heb twee verhaaltjes verteld en we hebben nog wat gekletst. Hij zei dat zijn moeder wel voor hem zorgt en verantwoordelijk is. Volgens mij weet hij dondersgoed wat er aan de hand is, zo sneu. N. heeft me vandaag ook handje klap geleerd, je zag aan haar gezicht dat ze ervan genoot dat ik het niet zo snel onder de knie kreeg. Leuk om ook een keer iets van haar te leren in plaats van haar bijvoorbeeld te leren dingen te vragen in plaats van te eisen.
<strong>Vrijdag</strong>
Die ochtend gingen we naar de Tree met Jacky, haar dochter en Pilani (CSO). De omgeving onderweg was erg indrukwekkend! Er zijn zoveel heuvels wat voor zo’n mooi uitzicht zorgt. Eenmaal aangekomen ging iedereen bidden en zingen. Wij stonden voor ze en het was zo mooi dat ik er emotioneel van werd en een traantje liet. Deze vrouwen zijn zo krachtig en blij, ook al zijn ze zo arm. Hierna hebben we ons om de beurt voorgesteld, wat ik best spannend vond. Aan het einde hebben we nog eten en kleren verdeeld. Ik merkte op dat sommige kinderen het best interessant vinden om je te zien en ik heb ook naar een paar kinderen gezwaaid en gelachen, zo lief! Het allerbelangrijkste wat er nog gebeurde is dat Jacky mij een case gaf. Er stond een vrouw met een probleem rondom een overheidsziekenhuis waar ze met haar kind was geweest die een hoofdwond had. Ze was onredelijk behandeld en moet geld terug krijgen. Het lukt haar zelf niet om dit te regelen en Pilani (met hem kijk en help ik mee met deze zaak) zei dat het makkelijker gaat wanneer Bobbi Bear is betrokken. Dus zo zie je maar weer dat Bobbi Bear veel verschillende situaties op zich neemt omdat niemand anders het doet. Die dag hebben we nog een afspraak gemaakt met de vrouw (maandag om half 9 is ze hier op het kantoor, spannend!!). Verder hebben we die middag de laatste training van Thuli gehad, de HIV Edy-toy training. Dit is een programma dat onder andere bedoelt is om mensen, jong en oud, het een en ander te leren over HIV/AIDS en alles hier om heen. Voor de kinderen is ook speciaal speelgoed gemaakt om bijvoorbeel urine, het HIV virus en goede cellen uit te beelden. Erg leuk! Alle CSO’s doen deze presentaties op scholen bijvoorbeeld. Aan het einde van de middag hebben we J. nog naar huis gebracht want in het weekend is zijn moeder thuis. Het trailerpark ziet er uit als een vervallen en vieze camping. Ik heb er een foto van op gezet, echt vreselijk om zo te moeten leven! Sanne en Lara (mede vrijwilligers) waren donderdag in J. zijn thuis geweest en ze zeiden dat het zo vochtig, vies en onhygienisch was. Niemand zou zo mogen leven en zeker een kind niet die nog vol op in ontwikkeling is. Dit heeft zeker indruk op me gemaakt!
<strong>Zaterdag</strong>
In de ochtend is het normaal gezien support group. Om 8 uur waren we al brood aan het smeren wat daar wordt uitgedeeld. Helaas was het slecht weer en werd het brood alleen afgegeven. Normaal komen hier veel mensen bij een en er wordt groeps counseling gehouden voor kinderen. Meer hierover wanneer ik het daadwerkelijk heb meegemaakt. Die ochtend zaten we met z’n allen in Eureka’s (administratief directeur, CSO en ze gaat over de donaties / fondsen) kantoor en ze was over het meisje N. die er al vanaf de eerste dag is. Zij is geadopteerd door een blanke vrouw, die haar uiteindelijk gebruikte als slaaf. Ze ging naar school, kwam thuis en moest voor een heel klein beetje geld schoonmaken, afwassen etc. Echt vreselijk!! De vrouw vertelde haar ook dat ze dit geheim moest houden omdat ze het bij haar beter had dan in het opvangtehuis waar ze eerder zat. Gelukkig hebben buurtbewoners bewijs en heeft de school bij Bobbi Bear aangeklopt. Ze is ook seksueel misbruik en geslagen, gewoon te vreselijk voor woorden! Ik ben in ieder geval blij dat ze nu hier tijdelijk woont en weer gewoon kind kan zijn. Als we het over de duivel hebben, de blanke ‘pleegmoeder’ kwam net op haar scootertje aangereden. Ze spreekt Afrikaans en ik kon de grote lijnen er wel uit halen. Ze wilde N. zien en uiteindelijk stemde Eureka hiermee in. Op het moment dat N. haar zag kroop ze dicht tegen de vrijwilligers aan en wilde ze niks met de vrouw te maken hebben. Ik geef haar groot gelijk! Jacky was er ook en vond de school sandalen van N. vreselijk en stelde voor om naar het winkelcentrum in de buurt te gaan om nieuwe schoenen te kopen. Uiteindelijk is ze geslaagd en heeft ze leuke witte sneakers met stippen erop. Erg leuk om te zien hoe blij ze er mee is. Daarna nog gezellig geluncht en geshopt. Ik heb niks gekocht want bij ieder item dat ik zag bedacht ik mezelf ‘heb ik het nodig? uhm nee… De mensen hier hebben niks en tassen heb ik echt wel genoeg’. Misschien kan ik er de volgende keer beter mee omgaan want ik merkte dat het mij nog best hoog zat. In de winkel studio 88 had ik nog een leuk gesprek met een medewerkster. Om een lang verhaal kort te maken… Ik moet haar een leuke Nederlandse jongen opsturen in een doosje. Ze is een erg lieve en spontane meid, dus laat me weten als je interesse hebt, haha. Die avond hadden we ons eerste avondje weg: Durban bij night met de politieagent Martin. Het was erg indrukwekkend om te zien dat rijk en arm zo dicht bij elkaar leeft. De sheks (gebouwde krotjes bij elkaar met geen electriciteit of lopend water), de overheidshuizen, de townships (die er veel beter uitzien dan ik had verwacht) en de stadions die voor biljoenen (in Afrikaanse rand) zijn gebouwd. Voor het stadion zijn veel sheks afgebroken en zijn deze mensen in 2009 verplaatst naar ‘tijdelijke huizen’. Deze mensen wonen hier nog steeds terwijl hen beloofd werd dat ze overhuishuizen zouden krijgen, die wat groter zijn met lopend water en electriciteit. Zo oneerlijk en frustrerend dat de overheid dingen beloofd die ze niet na komen! De overheid is erg corrupt en verplaatst problemen in plaats van ze op te lossen. Om een voorbeeld te geven; langs de kant van de weg naar de snelweg waar veel bussen met toeristen langs komen sliepen veel daklozen met z’n allen bij elkaar. Hier zijn hekken en prikkeldraad neergezet zodat ze hier niet meer konden zijn en de toeristen hen niet zouden zien. We hebben nog geen minuut rijden verder deze mensen gezien die daar naar toe zijn verplaatst. Zo blijven problemen en het feit dat er veel arme mensen zijn die niet eens de eerste levensbehoeften hebben in stand. Terwijl ze wel zoooveel geld uitgeven om bijvoorbeeld indruk op fifa te maken. Ik wist wel dat er veel ellende was maar dat het zo oneerlijk en corrupt was had ik niet verwacht. We hebben ook de mooie en veilige plekken in Durban gezien waar wij als vrijwilligers naar toe kunnen. Dit is shark world met een groot aquarium en restaurantjes, een casino en entertainment deel en florida road met allerlei barretjes en restaurantjes. Het zag er allemaal erg leuk uit en hopelijk gaan we de tijd nog krijgen om hier even een kijkje te nemen! Die avond ben ik op tijd gaan slapen, ik had erge hoofdpijn en was moe. Ik denk weer al van alle mooie maar ook zeker heftige indrukken.
<strong>Zondag</strong>
Vandaag is een vrije dag. Het ziet er vandaag al beter uit dan gisteren. Het zonnetje breekt door dus we kunnen staks lekker buiten zitten. N. was net even wakker, Sanne en ik slapen met haar op een kamer. N. vind het moeilijk zichzelf bezig te houden dus ik was even aan het zoeken wat handig was om te doen zodat ik mijn blog kon typen. Ze had nog een boekje met allerlei opdrachtjes waarmee ze zich nu gelukkig mee bezig houdt.
Ik ga proberen iedere week een blog te schrijven zodat jullie op de hoogte blijven van alles wat ik mee maak! Hieronder zien jullie nog een aantal foto’s 