(origineel bericht op be-more.nl)
Dag 14, 15, 16, 17 en 18
Dag 14, 15 en 16, zaterdag 28, zondag 29 en maandag 30 juli 2012
Oké, zaterdagmorgen zouden we opgehaald worden om 10u. Uiteindelijk werden we om 12u opgepikt. Na ongeveer 4u rijden kwamen we aan in onze eerste lodge vlakbij de ingang van het wildpark. ’s Avonds aten we spaghetti bij het kampvuur en konden we zien hoe bushbabies eten kwamen halen. Na de marshmellows als toetje gingen we slapen.
De volgende ochtend stonden we om 5u op met de intentie van de gids om om 5u30 te vertrekken, op z’n Afrikaans werd dit 6u vertrekken. We reden Hluhluwe en daarna iMfolozi binnen en zagen al direct een hoop buffels. Naarmate onze trip vorderde zagen we in het wild en dichtbij ook de leeuwen, olifanten, zebra’s, giraffen, soorten herten, wrattenzwijnen, hyena’s, neushoorns, verschillende soorten apen, … ’s Avonds logeerden we in een lodge in het wildpark, aten we braai, kwamen de hyena’s loeren naar restjes vlees van de braai en werden we geëscorteerd door de gids naar onze lodge (we waren verspreid over huisjes). Dit moest wel want leeuwen en alle wilde dieren liepen er vrij rond en kan dus heel gevaarlijk zijn. Gelukkig was het huisje voorzien van een toilet – in tegenstelling tot de lodge de nacht ervoor – en moesten we niet buiten naar het toilet.
De volgende ochtend vertrokken we terug vroeg, reden we iMfolozi verder in en zagen we nog enkele wilde dieren dichterbij. In de namiddag werden we afgezet aan ons huisje in Bluff.
Dag 17, dinsdag 31 juli 2012
Deze ochtend gingen we naar de Blue Roof, de aidskliniek opgezet door Alicia Keys, deze is gelegen vlakbij ons trauma center in Wentworth. Dit is een dagkliniek, gratis, waar mannen, vrouwen en kinderen terecht kunnen voor lessen omtrent HIV/aids, gebruik medicatie, onderzoek, testen, … Deze mensen werken ook op vrijwillige basis net als onze aunties en worden dus niet betaald. Onze trauma room werkt nauw samen met deze kliniek om bij cases omtrent HIV/aids hen door te verwijzen of de mogelijkheid te geven daar erover te praten. Het bespreekbaar maken is hier de grootste noodzaak. Er zijn heel wat voorzieningen, maar de mensen bewust maken van de ernst en het omgaan met de “ziekte” is een van de grote noodzaken.
“Mission Statement – The Blue Roof
There is a profound difference between living and life.
Living may extend time for another day.
But life is far more than sleeping and waking.
Life is more than merely existing.
And, although it would be easier, life cannot be bought in a pill.
That is why Keep a Child Alive gives more than just the pills needed to fight HIV/ AIDS in Africa and India.
It provides the essential nutrition, shelter, support and education to help ensure those pills are taken properly and effectively.
It gives the things we all take for granted, but that make all the difference. A bed. A roof. A ride. A book. A smile.
KCA offers children, their families and entire communities a shoulder to lean on and a heart that beats for them.
Because KCA believes we can do something far bigger and better than give the ability to live.
We can give the dignity that is life.
Keep a Child Alive.”
In de namiddag keerden we terug naar de trauma room en begonnen we aan fase 1 van het opknappen van de tuin : alle onkruid, overtollige en verwilderde planten verwijderen. Heel wat spierkracht kwam hier te pas om bepaalde struiken hier uit de harde grond te trekken. s’Avonds zag de tuin er al stukken beter uit. Maar we hebben nog wat werk hiermee.
Wat ik me bedenk is dat ik misschien vergeten ben uit te leggen waarom we de tuin onder handen nemen. In eerste instantie hebben we de tuin van het resource center aangepakt, dit in het kader van de opening vorige week vrijdag maar ook om het gebouw uitnodigend te maken wanneer het in gebruik is. Een nette en verzorgde omgeving kan een mens al rust bieden. Dit werd vorige week donderdag afgewerkt.
Deze week zijn we begonnen met de tuin vlakbij de trauma room. Deze tuin ligt eigenlijk langs de gang om van het politiebureau naar de trauma room te lopen. Ze ligt er heel slordig en verwilderd bij. De aunties zouden deze tuin naast de victim friendly room willen gebruiken voor counseling, helaas is dat door de toestand hoe die er nu (maar niet lang meer) bij ligt niet mogelijk. De reden waarom ze deze tuin ook willen gebruiken is omdat heel wat mensen uit de community (Wentworth) de stap naar een gesprek in een gesloten ruimte niet gemakkelijk vinden en het daarmee heel moeilijk hebben. Linda neemt nu al vaak mensen mee naar buiten om te counselen. Een cruciaal punt die ik had vergeten te vertellen in m’n vorige blogs. Het minste wat we doen betekent een wereld van verschil hier. We hebben dit al op veel verschillende manieren mogen meemaken. Het is niet altijd het zichtbare wat voor hen het verschil maakt.
Om verder te gaan met dinsdag… ’s Avonds kwam een vader met z’n zoon van 13-14j. De vader vermoedde dat z’n zoon drugs had genomen (ogen stonden raar, rood en hij reageerde raar). Met een test waarmee Jenny een stick rondwreef in de jongen z’n mond kon ze al vlug voor bijna 100% zeggen dat hij dagga had gerookt. De jongen probeerde lief zijn vader te overtuigen dat dit niet zo was waarop Jenny de jongen wees op de zekerheid van de test. Met de test kan je de soort drugs ook perfect aflezen. Het lijkt qua vorm op een zwangerschapstest. De vader vroeg een bewijs om z’n ex vrouw (biologische moeder van het kind) aan te tonen dat hij wel degelijk de test had laten doen. Jenny vertelde de man dat hij terecht kon op de trauma room voor hulp met en voor z’n zoon, maar hij wou het liever binnen de familie oplossen.
Dag 18, woensdag 1 augustus 2012
Vrijwilligersdag. Vandaag reden we rond naar de projecten van Be More in de buurt van Durban: The Farm, I Care, Palm Tree, Bobbi Bear, Wentworth en Mother of Peace. Op elk project stelden de vrijwilligers die er werkten het project voor. Vandaag werd voor mezelf bevestigd dat ik de juiste keuze had gemaakt van project. Wentworth is een van de enige projecten waar je zo’n breed gamma van mogelijkheden krijgt en hebt die je lid laat worden van de community. Veel projecten werken met kinderen of hebben een bepaalde focus, Wentworth is zo breed dat je met mannen, vrouwen en kinderen maar ook met een enorme variëteit aan facetten te maken krijgt. Je voelt je een met de community, je bent een van hen. Dit maakt ons project uniek binnen het gamma van Be More en maakt het plaatje compleet.
Jenny laat ons ook veel zien en biedt ons heel wat mogelijkheden de lokale community van binnen en van buiten te leren kennen. Dank u, Jenny!
’s Avonds gingen we met alle vrijwilligers samen eten.