Kan iemand mij misschien helpen? Ik ben zo verdrietig!
Heb een vriend in Side sinds mei en ik hou heel erg veel van hem en hij zegt ook veel van mij te houden. Onze situatie is moeilijk want ik ben aan het scheiden (relatie wilde ik al beeindigen voor ik hem kende) en heb een kindje. Mijn vriend is dol op haar, dus dat is geen probleem. We hebben elkaar in augustus weer gezien en onze gevoelens zijn erg heftig, maar omdat ik nog niet gescheiden ben is onze relatie nog puur platonisch, ook omdat mijn vriend pas meer met me wil als ik echt de zijne kan zijn. Vind ik overigens geweldig en heb daardoor veel respect voor heb gekregen.
Vorige week een aantal keren gebeld, steeds leuk en hij vertelde me nog woensdag hoeveel hij van me hield en dat hij na zijn diensttijd (moet over 2 maanden) naar Ned. wilde komen. Hij mist mij en mijn meisje zo. Ik zou voor die tijd nog naar hem toegaan. Donderdag nog een lief sms-je gehad en daarna niks meer gehoord. Wel heb ik hem die dag via sms laten weten dat naar Ned. komen niet zo gemakkelijk is en dat ik daar erg mee zat en gezegd dat ik daar nog met hem over wilde praten. ben bang dat hij daar nu erg mee zit en misschien bedenkingen heeft over onze relatie. Zou kunnen, niet onbegrijpelijk. Weet alleen niet zeker of het dat is. heb dus niks meer van hem gehoord en hij neemt de telefoon niet meer op. Heb al zo vaak gebeld en sms-jes gestuurd, maar krijg niks meer terug. heb zelfs gesmeekt iets te laten weten omdat ik er gewoon ziek van ben, maar nog niks! Nou weet ik dat hij geen prater is. Op vakantie had hij het moeilijk met mijn nog niet gescheiden zijn en dat heb ik er uit moeten trekken, wat pas na dagen lukte. Hij wilde toen ook even geen contact. Maar ik weet echt zeker dat hij van me houdt. Ik heb wel zijn vriend toevallig gesproken want die nam een keer zijn telefoon aan, maar die wist ook niks. Hij vertelde wel dat hij al dagen niet te genieten was en verdrietig keek. Ik word hier knettergek van! Als hij zou zeggen dat hij niet met me verder wil, zou ik verdrietig zijn, maar dan zou ik tenminste iets weten, maar dit vreet me op. Ik weet niet of hij ooit nog contact met me wil en dan weet ik helemaal niet wat er nou aan de hand is. Een vriendin vertelde me dat deze manier van reageren, of dus juist niet reageren bij meer Turken gebruikelijk is, dat ze vrouwen niet willen lastigvallen met hun problemen, maar is dat echt zo? Weet iemand dit en kan iemand mij goede raad geven?
Ik denk dat je niet anders kunt doen dan afwachten en af en toe proberen te bellen ( misschien met anoniem nummer?) Ik hoor ook wel eens dagen niets van mijn vriend en ik vind het niet altijd leuk maar hij is nu eenmaal geen sms-er en ik ken hem al iets langer. Kan me je onzekerheid heel erg goed voorstellen vooral omdat je hem nog niet zo goed kent, persoonlijk vind ik " houden van" wel erg snel als je elkaar pas ontmoet heb. Mijn vriend is ook heel introvert en zij zijn het niet echt gewend dat wij alles bespreekbaar willen maken, zij houden liever dingen voor zichzelf.
Maar andere kant moet je er denk ik ook rekening mee houden dat het misschien te maken heeft met je sms over het feit dat het moeilijk is om naar Ned.te komen. Het is misschien doemdenken maar misschien is het hem daar om te doen en hap jij niet zo snel als hij gehoopt had. Natuurlijk hoop ik niet dat het het geval is.
Ik wens je veel sterkte want ik kan me heel goed indenken hoe rot je je nu voelt.
Lief van je. Ik denk niet dat het hem om een visum voor Nederland gaat, want hij wilde mij juist graag naar Turkije laten komen, maar dat kan ik nu eenmaal niet omdat ik een kindje heb dat ook regelmatig naar de vader gaat. Toen heb ik hem gevraagd of hij naar Nederland zou willen komen als het goed zou blijven gaan met ons, over een aantal jaren. Hij gaf aan dat hij voor echte liefde gaat en dat niets hem tegen kan houden, familie en vrienden niet en ook emigreren niet, maar dat hij het liefste een toekomst in turkije zou willen hebben met mij, omdat hij mij daar alles kan geven en ook genoeg geld verdient, wat in Nederland nog maar de vraag is.
Misschien dat hij juist twijfelt omdat er veel haken en ogen aan zo’n procedure zitten?
Waarom gaan jullie elkaar niet eerst beter leren kennen (als je de kans nog krijgt:frown: ) voordat je je met zulke toch wel moeilijke zaken bezighoudt. Ik ken mijn vriend nu bijna 6 jaar en we hebben het er nu pas over maar ja, wij zijn misschien wel laatbloeiers :nod: Hij wilde ook nooit naar Ned. maar hij ziet nu toch wel in dat dat hij daar geen leven (alleen werken,werken)heeft. Maar als het moet dan ga ik naar Turkije hoor.Je vertelde dat hij nog in dienst moet, dan ben je zo 15 maanden verder.
Ik weet niet wat voor een baan je vriend heeft maar mijn ervaring al heel is dat ze nauwelijks iets verdienen om zichzelf te onderhouden, laat staan jouw en je kindje. Mijn vriend heeft een vast inkomen en zijn ziektekostenverzek.wordt betaald, voor turkse begrippen is dit niet slecht maar daar kunnen wij samen niet van leven.Maar nogmaals misschien heeft hij wel een heel goede baan.
Juist in Nederland kan hij je meer geven en zou hij meer gaan verdienen!
Heb je ondertussen alweer iets van hem gehoord, Emma? Of in ieder geval nieuws?
Ik heb zelf wel ook echt gemerkt dat mijn vriendje mij ook liever niet met zijn problemen lastig valt dat hij vindt dat dat zijn probleem is en dat hij het moet oplossen, maar inmiddels weet ie wel dat al kan ik het niet oplossen, ik wel gewoon naar hem kan luisteren.
Sterkte ermee! Ik hoop voor je dat het goedkomt.
tja het feit dat turkse mannen niet gewend zijn dat wij alles bespreekbaar maken dat herken ik ook wel , maar ik heb wel naar 3 jaar hem kunnen overtuigen dat het voor mij beter was dat als hij ergens mee zat het ook mij vertelde , want ik vond het wel erg moeilijk soms als ik zag aan hem dat hij ergens mee zat en dan niet eens aan mij wilde vertellen ,dan werd hij stil en stiller en dan was het vooral in het begin werd ik gek daarvan , ik moest het echt uit hem trekken en dat kon dan sosm nog dagen duren ook ( het leek wel op ik een rebus aan het oplossen was dat moment )
Maar laat ik nu niet meer klagen, want nu weet manlief dat we samen een relatie hebben in lief en leed en dat we het ook samen kunnen oplossen .
Het heeft echt ff tijd nodig maar ook de turkse mannen kunnen zich aanpassen …
Ja dat merk ik zelf ook wel een beetje, altijd als mijn vriend (dit is wel een heel makkelijk voorbeeld, maar om het even simpel te houden) een slechte dag heeft gehad, of een aanvaring met een van de gasten dan vertelt die dat met meteen een ‘maar het is goed’ erachteraan!
Ja, sommige dingen moet je er echt uit trekken maar langzaam komt er steeds meer vanzelf. behalve na een rot dag vol met irritante Russen, dat wordt wel gelijk gemeld! haha
Ik denk dat het beste is het rustig af te wachten 
sorry meer kan ik niks zeggen weet dr geen raad mee 
xx Macy