Column 16: Vakantie in eigen land

Spanje Columns van Carolina uit Spanje
1

Vakantie in eigen land

Voor het eerst in mijn leven wil ik niet weg uit het land waar ik woon, het is voor het eerst dat ik juist wil blijven waar ik me gevestigd heb en dat is toch wel heel bijzonder.

Ja, zo ervaar ik dat zeker. Als bijzonder. Zo lang als ik het me herinner wilde ik namelijk juist altijd weg - VER WEG - zo ver weg als maar mogelijk was. Ik wilde nooit in Nederland blijven, greep elke mogelijkheid die ik had om weg te komen met beide handen aan. Naar andere landen in Europa, naar Indonesië, Zuid-Amerika, Thailand, Cuba… Het maakte niet echt uit, als het maar weg was. Ver weg van waar ik iedere dag was en behoorde te zijn.

Tot nu toe.

Ineens is alles veranderd, wil ik juist NIET weg. Het is opvallend en het zegt veel, heel veel, over hoe ik me hier voel, hoe ik het hier heb.

Nu is “eigen land” in deze zin wel anders natuurlijk. Mijn eigen land is en blijft voor altijd Nederland en dat is ook prima. Hoewel ik daar overigens ook nooit meer vakantie zal vieren. Een bezoek aan Nederland is van nu af aan familie- en vriendenbezoek en geloof me dat is totaal anders dan vakantie. Dat wil niet zeggen dat ik in zo’n verblijf geen leuke dingen doe, integendeel! Maar zo’n bezoek is hectisch en druk, zeker niet zoals ik een zelfgekozen vakantie zou in vullen.

Toch voelt de vakantie die ik nu in Andalucía gehouden heb zeker ook als een vakantie in eigen land, want dit is hier nu het land waar ik woon, het land waar ik hoor. Dat voel ik iedere dag. Ik pas hier, in dit leven, dit klimaat, deze omgeving. En er is nog zoveel moois hier dat ik wil ontdekken, zoveel moois nog dat ik wil zien. Ik zit hier goed.

Uiteraard wil dat niet zeggen dat ik Andalucía nooit meer zal verlaten. Er is nog veel dat ik in de wereld graag wil zien en ontdekken, zoals Zuid Afrika en Egypte om maar even iets te noemen en niet te vergeten andere delen van Spanje. Maar op dit moment is de drang verdwenen. En dan bedoel ik letterlijk verdwénen. Ik voel nu in elke vezel dat ik hier niet weg wil. Ik wil nu zelfs niet naar Cuba terug en dat betekent heel veel.

Vakantie in eigen land dus, in Andalucía, Spanje. Heerlijk. Het bevalt me hier zo goed en ik denk dat dat is wat het betekent, als je graag vakantie in eigen land viert. Dat je je plekje gevonden hebt.

Liefs,
Carolina

2

Zelfs niet naar Cuba???
Dan heb je het wel heel erg gevonden in Jerez.
Fijn hoor,
Liefs Frey

3

Kan ik helemaal begrijpen, ik ken ook iemand, die in Portugal werkt en woont en hij voelt zich al als een echte Portugees. Als je telkens ‘geconfronteerd’ wordt met het dagelijkse leven, wil je er gewoon niet meer van weg. Dat is juist hetzelfde als je vaderland, je hebt zo’n moeite om het definitief te verlaten omdat je er jaren hebt geleefd. Er zal waarschijnlijk ooit nog een tijd komen, dat je Andaluciá echt beu komt en een nieuw stukje vna de wereld wil ontdekken.

4

Ja… Dat denk ik ook. Het voelt gewoon zo goed. En ja, dat ik niet naar Cuba wil, dat zegt heeeeel veel. Ik hoor hier, ben hier op mijn plek. Heerlijk is dat!

Ik betwijfel of ik Andalucía ooit echt beu zal worden. Kan natuurlijk niet zeggen dat het nooit zal gebeuren, maar ik ken mezelf, ga prat op m’n gevoel en dit… Het voelt goed, “af” wil ik haast zeggen.

Dat ik andere, nieuwe stukjes van de wereld wil ontdekken, dat is niet iets voor “ooit”, dat zal ALTIJD blijven. Maar dat is iets anders dan ergens je plek, je thuis gevonden te hebben. En zo voelt het hier, voor het eerst in mijn leven (na mijn ouderlijke huis). Voor mij is dat heel belangrijk, een basis, een stek waar ik helemaal mezelf kan zijn, waar ik thuis ben. Als ik dat heb, kan ik van daaruit verder. En ik geloof dat ik dat hier nu gevonden heb.

Liefs,
Carolina

5

hallo,
Wij zijn een gezinnetje van dertigers met een kindje van bijna drie, en willen graag emigreren naar de Canarische eilanden, oa Tenerife. HEb al heel veel informatie gevonden en contact gelegd met mensen die daar een tweede verblijf hebben , maar ook die daar ondertussen wonen. In november gaan we terug voor veertien dagen, om alles te bekijken. Spannend hé,
Zo las ik je tekst en dacht bij mezelf , waarom eens niet antwoorden.
Hoe ben jij er bij gekomen om je vaderland achter te laten en naar het mooie spanje te verhuizen? En wat doe je van werk ginder, gemakkelijk contacten leggen met andere mensen? gemakkelijk om je in te leven in hun cultuur en zo??? zoveel vragen heb ik momenteel nog , omdat het toch een grote sprong is maar wel iets dat de moeite loont, en nu moeten we het doen, niet nog verschillende jaren wachten.
zo , vele groetjes compi
en geniet van je Spanje
doei

6

Hoi Compi,

Wat betreft mijn leven hier, daar kun je alles over lezen in mijn columns en ook mijn weblog hier (zie mijn handtekening onderaan deze post). Ik kan het wel herhalen, maar het staat er eerlijk gezegd allemaal al…

Ik heb inderdaad behoorlijk gemakkelijk contacten kunnen leggen. Het belangrijkste denk ik, is toch wel, ervoor zorgen dat je hier in het dagelijkse leven meedraait, niet gaan werken voor een bedrijf met alleen maar buitenlanders, maar juist voor een Spaans bedrijf gaan werken, zodat je gelijk in contact komt met lokalen.

Als je vragen hebt, stuur me een persoonlijk bericht via Wereldwijzer hier of mail me even. Dat is toch altijd nog het gemakkelijkst.

Liefs,
Carolina

7

Lieve Caroline,
Ik heb een aantal van je colums gelezen maar met deze ben ik echt heel blij. Het geeft aan dat je je gelukkig voelt en lekker in je vel steekt. Dat doe me heel veel plezier. :slight_smile: Ga zeker alles van je lezen, ik wens je veel plezier met het schrijven ervan. Kus van je tante

8

Lieve tante Elly,

Leuk dat je al een aantal van mijn columns gelezen hebt! Ben erg benieuwd wat je van de rest vindt! Ga er vanuit dat ik dat nog wel een keer hoor (of lees)!

Liefs,
Carolina