(origineel bericht op be-more.nl)
cobla
Week 2 zit er nu al weer op, de tijd gaat hier zo snel! Ik ben deze week toch wel verliefd geworden op Afrika, het is hier zo mooi! Maar laat ik maar bij het begin beginnen. Dinsdagochtend ben ik samen met Anne naar de nursery gegaan. Onze organisaties heeft twee nurseries, dit is de opvang voor kinderen tussen de 2 en 5 jaar. De kinderen hier zitten in een soort hok met een mat waar ze op zitten, en kijken ze hoe de lerares in het Engels rijtjes opdreunt maar die zelf eigenlijk niet beter Engels spreekt dan de kinderen zelf. Heel dubbel, maar de officiële taal is hier Engels en moet er ook in het Engels les gegeven worden. ’s Middags ben ik naar de youth meeting geweest, waar we een voorlichting gingen voorbereiden voor basisschool kinderen. De voorlichting ging over drugs en substance abuse. Ze maken hier gewoon binnen half uur even een liedje, gedicht en een toneelstuk. Het enige wat hier dus wel snel gaat, want de rest gaat echt zo langzaam. Op woensdag hebben we deze voorlichting gegeven, hopelijk hebben de kinderen er wat van opgestoken. De kinderen moeten hier gaan staan als de leraar gedag zeggen, en als ze vragen how are you? Zegt de hele klas in koor, I’m fine and how are you. Heel stijfjes allemaal. Voordat we daarna toe gingen heb ik geholpen met een dak bouwen voor een gehandicapte vrouw. Het dak was kapot en moet gemaakt worden voordat de regenperiode er aan komt. Het ging wel heerlijk op zijn Afrikaans. We liepen naar het huis toe om vervolgens de zelfde weg weer terug te lopen om daar bomen te gaan kappen om als hout te gaan gebruiken. Door met een hamer op de boomstam te slaan komt de schors er van af. Het was echt super leuk om te doen, weer eens wat anders dan naar de Gamma gaan, alleen toen we even later om ons heen keken waren Monique en ik nog als enige aan het werk, de rest zat lekker in de schaduw omdat ze moe waren. Iets wat wij niet kunnen bedenken maar wat hier heel normaal is. Donderdag had ik ’s ochtends Engelse les, maar omdat het had geregend kwam er bijna niemand opdagen. Het leven ligt hier echt stil als het regent, daar moet ik ook nog even aan wennen. Aan veel kleine dingen ben ik nu wel redelijk gewend, maar ik moet wel vaak tegen mezelf zeggen dat ik hier echt ben. Gister hadden we nog even gezellig een slang in onze tuin, onze held Michael heeft hem even dood gegooid met een steen. Hij zei dat het een Cobla was, het is hier heel grappig want in het Engels spreken ze de R uit als een L, dus voor het eten horen we altijd let us play, of als je zegt I arrived today zeggen ze terug, oh you allived today? Maar de Cobla moest dus vermoord worden omdat wij toch niet echt van giftige slangen houden (als het dus een Cobla was). Net heb ik nog even lekker een vissenkop gegeten want ze eten hier alles van de vis, en je kan hier geen eten weg gooien. Dat was ook weer een ervaring, maar de volgende keer mag hij het wel gewoon weer aan de buren geven. Zaterdag ben ik overdag naar Zombla plateau gegaan, ik ga proberen de foto’s te uploaden maar als je dat ziet heb je ook echt geen idee dat je in Malawi zit het is allemaal heel mooi groen. De natuur is hier sowieso heel mooi, elk stuk ziet er anders uit en er is nog genoeg te doen, dus ik kan me de komende maanden nog prima vermaken.