(origineel bericht op be-more.nl)
Bye mudukafu…
Daar zit je dan in Nederland… Met een groot en schoon huis, een warme douche, normale wc en altijd elektriciteit en stromend water. En toch zou ik zo weer terug willen!!
Het afscheid nemen was dan ook niet zo makkelijk en ik heb wel wat traantjes gelaten! Helemaal toen de kinderen moesten huilen…
Met één van de straatkinderen (Mavin) had ik de afgelopen weken veel contact. Hij pakte steeds m’n hand, kwam bij me zitten etc. Samen met twee anderen jongens bracht hij ons regelmatig naar huis. Ook deze laatste dag liepen ze met ons mee, we zijn volgens mij nog nooit zo stil geweest tijdens het lopen! Halverwege wenkte Mavin dat ik bij hem moest komen. Hij ging onderhandelen bij een winkeltje en kocht een beker. Die gaf hij aan mij…zo lief!! Toen stond ik helemaal met tranen haha. Mavin is tien en helpt ’s avonds een vrouw om eten te verkopen. Daar verdient hij dan wat geld mee en dat hij daarvan iets voor mij wilde kopen vond ik echt ontroerend!
Bij het hek voor ons huis was het contrast helemaal groot. Wij stonden allemaal verdrietig afscheid te nemen en onze buurtkinderen bleven maar vrolijk roepen “welcome back Paula, welcome back Annet, welcome back Malaika….”. Tja, we konden er even later ook wel om lachen.
Vrijdagochtend heeft Mukasa ons naar de plek gebracht vanwaar we met alle vrijwilligers naar Entebbe vertrokken. Nog weer een afscheid dus. In Entebbe hebben we nog maar even de toerist uit gehangen, bij het zwembad. En we zijn naar een lokale pedicure gegaan. Onze voetjes zijn weer helemaal zacht en schoon!
En nu zit ik weer thuis, mijn foto’s uit te zoeken, souvenirtjes en cadeautjes een plekje te geven en heel stiekem te bedenken wanneer ik nog een keertje naar Uganda kan gaan…
Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle leuke reacties en berichtjes de afgelopen weken!! En natuurlijk voor alle donaties! Ik schreef eerder al dat een deel daarvan is gegaan naar de aanschaf van dekens, die we in een sloppenwijk hebben uitgedeeld. FOHO wil het overige deel graag opsparen om een vervoersmiddel te kopen. De kosten voor het vervoer zijn namelijk erg hoog. Helemaal omdat er mzungu’s (blanken) meerijden, want dan vragen de chauffeurs gewoon meer geld. Wanneer ze zelf een boda of auto hebben kan er dus veel geld bespaard worden, wat weer voor het project gebruikt kan worden. Een goede investering dus! We hebben we mee ingestemd om het geld op te sparen, zodat er een goed vervoersmiddel gekocht kan worden en niet een tweedehands ding dat veel reparatiegeld kost. Om met één van de slogans van FOHO te spreken: ‘Patience pays’. Mukasa houdt ons op de hoogte van de ontwikkelingen, dus ik zal het jullie natuurlijk laten weten zodra er een auto/boda gekocht is.
Nogmaals bedankt!
Liefs Marijke