Wat een toffe plannen!
Ik blijf een sucker voor Lonely Planet, omdat ik daar ooit mee begonnen ben en gewoon erg goed mijn weg kan vinden in die gidsen. Maar ik heb wel gehoord dat voor oostelijk Afrika de Bradt-gidsen inhoudelijk beter zijn.
Toch heb ik in Tanzania en in Malawi met LP’s gereisd (solo, vooral met openbaar vervoer en soms met lifts van medereizigers). In Kenia had ik maar een klein stukje gereisd, daarvoor heb ik wat bladzijden gekopieerd uit andermans LP.
Ja, LP belicht de toeristische highlights. Maar ik heb gemerkt dat het gros van de toeristen ook alléén maar de tijd heeft voor een paar highlights (bijvoorbeeld in Tanzania: de parken in het noorden, Kilimanjaro, Zanzibar, en verder niet veel meer). Buiten die highlights zie je amper blanken, en degenen die je ziet zijn meestal studenten geneeskunde, of expats die er wonen, of in Tanzania geboren blanken. Wel staat er over die gebieden óók van alles in een LP (en waarschijnlijk nog meer in een Bradt). Dus wel de lusten (volop handige info), niet de lasten (volop andere toeristen).
Tijdens een driedaagse tour met een gids in Kondoa (Tanz) en omgeving heb ik 3 dagen geen enkele andere blanke gezien. In Dodoma (Tanz) zag ik er ook maar 3, met stropdassen om of in mantelpakje, dus expats of daar geboren. In Nkhotakota (Malawi) was ik ook de enige blanke in het hele dorp. Allemaal plaatsen die ik gewoon uit de LP had gehaald.
Ik heb een LP nooit als handicap ervaren, ook niet het feit dat je in de hotels die zij noemen, veel andere buitenlandse reizigers tegenkomt. In Afrika vind ik dat juist wel gezellig. Ik heb in Kenia en Tanzania ook wel in hotels gezeten met alleen maar Afrikanen, maar die zijn dan op zakenreis, of op vakantie met hun (rijke) gezin, en behalve misschien een heel kort praatje kom je niet veel verder en heb je weinig contact met ze. Dus een hotel met wat meer LP-achtige röring en medereizigers was mij regelmatig welkom.
En als je dat juist niet wilt, is er genoeg andere keus, taxichauffeurs en andere reizigers weten altijd wel iets wat nog niet in die gids staat.
Bij een LP van 2012 moet je ook bedenken dat die info niet van 2012 is, maar waarschijnlijk ook van 2009-2010 (áls ze het überhaupt al actualiseren!! Daarover verschillen de meningen… veel mensen vinden dat LP daar wel erg makkelijk in is en feiten niet voor elke gids controleert, en gewoon herdrukt). Daarna is het allemaal verzameld, geredigeerd, kaartjes erbij geactualiseerd, gedrukt, gebonden… en pas in 2012 in de winkel gekomen.
Dus die Bradts van 2009 bevatten allicht nog oudere info, misschien wel uit 2007 - 2008.
Dat hoeft niet altijd erg te zijn. In Thailand reisde ik maar een klein stukje, alleen op weg naar Laos, dus voor Thailand had ik een oude tweedehands LP gekocht voor weinig geld, alle bladzijden die ik niet nodig had eruit gesneden, en me prima mee kunnen redden.
Je ontdekt vrij snel met hoeveel procent de prijzen gestegen zijn en rekent dan gewoon alles om. En je weet dat er tourbedrijfjes in kunnen staan die inmiddels failliet zijn. Hoteltips vraag je gewoon op internet of aan andere reizigers onderweg.
De outline van een LP is dan nog steeds handig: hoe lang doen bussen erover van A naar B en hoe slecht zijn de wegen (dat verandert niet zo gauw; of de wegen worden juist béter), wat is er te zien en doen in C (landschappen en andere bezienswaardigheden veranderen ook niet zo snel), hoe gevaarlijk is D (dat kan wél veranderen en check je op internet dubbel! en door veel te praten met locals en reizigers), hoe is de geschiedenis van E? En een plattegrondje van F is ook wel handig (en verandert ook niet zo snel).
Je zou eens kunnen kijken op internet (bijvoorbeeld op bol.com staan diverse edities, of misschien navragen bij Bradt zelf, of bij een Joho.nl winkel navragen) hoe vaak er een nieuwe Bradt gids verschijnt; bij Lonely Planet is het voor veel landen elke 3 jaar, al doen ze vaak wat geheimzinnig over de nieuwe datum… ze willen natuurlijk eerst zoveel mogelijk hun oude gidsen opmaken. Het zou dus kunnen dat er ook ergens in de loop van 2012 nieuwe Bradts uitkomen.
Nog een laatste opmerking: ik kan Malawi ook van harte aanbevelen. Super-aardige, zonnige behulpzame mensen en ook een heel mooi divers land. Nog opener en kletseriger dan Tanzanianen.
Het grote Malawi-meer biedt volop watervermaak, en er zijn diverse mooie berggebieden voor wandelingen. In Mzuzu was (toen ik er was in 2000) een schattig, beetje knullig museum dat het bezoeken waard was (over dieren, en over stammen), en ook tussen Blantyre en Limbe was een net zo kneuterig opgezet museum maar met waanzinnig interessante dingen vond ik: allerlei spullen van David Livingstone! Landkaarten die hij en zijn compaan hadden getekend, zijn medicijnkist, foto’s…
Mijn reisverslagen vind je op mijn website (Malawi 2000; Tanzania en Kenia 2004).
Veel plezier, ook met de voorbereidingen!
