(origineel bericht op be-more.nl)
Blog 2
Blog 2
Een hele week vakantie! Wat een luxe! Kmer New Year werd gevierd, wat betekent vanaf zondag 3 dagen feest. Mensen bezoeken hun verwanten, plaatsen fruit en ander lekkers bij een eigen mini pagode, om de doden te vereren en van voedsel te voorzien. Men bezoekt enkele keren per dag hun pagode om daar te bidden. Van erg veel feesten merken we overdag niet veel, 's Avonds zitten de kroegen vol met veelal westerse mensen.
Kampot is het Mekka voor buitenlanders, backpackers blijven plakken en veel kroegjes en eettentjes worden gerund door buitenlanders. Er is een speciale lunchroom: deze wordt mede gerund door mensen met een beperking, vooral dove mensen. Het is er behalve erg lekker ook erg rustig. Op het menu wordt gebarentaal uitgelegd, zodat je het juiste gebaar kunt maken, bij B.v. Afrekenen.
We zijn met 5 actieve vrijwilligers, met wie ik optrek, maar onze groep is deze week uitgebreid met ex - vrijwilligers, een Brit, een Australiër, en een Amerikaan. Dit alles in de leeftijd van 19 tot 58 jaar… Het matcht goed, er wordt veel gelachen en uitgegaan. Afgelopen vrijdag moest DE tent van Kampot bezocht worden en nadat we onze eettentjes uitgeregend waren (jawel, een echte tropische hevige regenbui), vertrok mr Tha onze privé tuktukker met ons vieren de rivier over. Een avontuur op zich: door en door nat kwamen we op locatie en werd er flink gedronken en gedanst op “back to the 60 s live-muziek”, door veelal expats. Heeeel internationaal en hoog Woodstock gehalte. Jos en vrienden Bert en Bert zouden genoten hebben.
Zaterdag was een chilldag. We zijn naar de Cambodjaanse Pathé gegaan: de bioscoop van Kampot. Het was een zaaltje met grote banken, waarop matrassen lagen. We hebben zo liggend naar de film “memento” gekeken. Zonder popcorn, maar met lekkere brownies van de ernaast gelegen lunchroom. Het regende verder de hele dag, waardoor we de rest van de dag bij het guesthouse hebben doorgebracht met lezen en spelletjes.
Op zondag werden we opgehaald door mr Tha, die ons de omgeving liet zien. Dwars door de binnenlanden naar de caves waar we een interne oeroude pagode bezochten, met 4 kindertjes als volleerde gidsen. Gevolgd door een bezoek aan de zoutvlakten :de kostwinning voor de meeste mensen uit Chumkriel, waar ik dus volunteer.
Tot slot de Pagode van Kampot, prachtig met kleurrijke schilderingen uit het leven van Boeddha ,waar mr Tha uitleg gaf over de aanwezige botten. Het schijnt dat overledenen worden gecremeerd, maar dat men uit de as wat beenderen verzamelt die in een een soort torentje bij de pagode worden bewaard. Hij vertelde ook nog en passant over de tijd van de Rode Kmer, en vooral over de vlucht van zijn ouders naar Thailand (herkenbaar, dank zij “eerst doodden ze mijn vader” ), en over zijn afkeer van de huidige regering waar nog steeds Rode Kmer leden zitting in hebben. Wat meteen een boeiend gespreksonderwerp was terug in de tuktuk.
Die middag zette hij ons af bij een ressort aan de rivier, met een zwembad en een idyllische tuin. Daar kwamen we weer een beetje bij.
Gisterenmorgen zijn Jim, Nicole en ik weer op pad geweest met mr Tho naar Kep, aan de Thaise Golf, zo n 20 km buiten Kampot, maar over een enorm stoffige dit road, waar ik echt Jos zijn mondkapjes nodig heb en mijn Indiana Jones hoed.
Kep is bekend om zijn vismarkt en krab, dus hebben we daar geluncht. Rietsuiker werd ter plekke uitgeperst om er drank van te maken en versgevangen vis gegrild. Wij gingen dus voor de inktvis, waar de inkt nog vanaf droop, maar wel heel lekker…
Hierna op een bootje naar Rabbit Island: een Bounty eiland, waar we mijn fantasie weer gelijk op hol sloeg en ik in Jim Jack Sparrow meende te herkennen, Nicole kon wat mij betreft het minst tragische stuk van de Titanic spelen, m.a.w. De stemming zat er goed in. Op het eiland een poging ondernomen om het hele eiland te doorkruisen, maar de tocht werd wat bizar op onze slippertjes, dus de resterende tijd aan het water doorgebracht.
Na terugkomst bracht mr Tha ons naar een krabrestaurantje, ook weer super idyllisch:terwijl onze krabben werden gekookt, gegrild of gebakken keken we uit op de zee, waar een jongetje voor onze neus de viskorven stond te inspecteren en we getuige waren van de bijzondere dunste in de tropen.
Na 3 krabben begonnen we het kraken enigszins onder de knie te krijgen, en konden we huiswaarts. Zelfs dat was avontuurlijk. Half 7 en pikke donker, terug in de tuktuk over de onverlichte dirtroad, waar je zo maar ineens een voetganger of fietser ontwaarde.Bizar!
En dan…na de douche afscheidsavondje van Jim, die ergens buiten de stad in een lokatie ging jammen met wat “oude” rotten… Wederom Woodstock-gehalte (Jos snapt me wel), zij dat de sessie regelmatig werd onderbroken door langdurige stroomuitval, waarbij in dit geval niet eens de oudste (wel modernste) uit het gezelschap verzocht werd om haar verstoppertje-in-het-donker-lampje uit haar tas te vissen.Was ook hilarisch de band kruipend en tastend drumstokken, saxofoondelen,e.d. te zien verzamelen.
En zo zien mijn dagen er dus uit.
Wordt vervolgd …