(origineel bericht op be-more.nl)
Besluitvorming
Woensdag 30 mei om 7.00 uur met Sonja en Ararso naar Tulo community. Op de heuvel mijn ideeen voor verbeteringen t.a.v. het stek maken, de kwekerij en het planten met Ararso besproken.
Om 8.00 uur zijn 25 vrouwen en 15 mannen aanwezig. Ararso start in het Sidama een uitgebreidt gesprek. Wij, Ararso, Sonja en ik zitten op een bank, er zijn 3 stoelen daar zitten oudere mannen op. De overige mannen en de vrouwen zitten op de grond. Er komen steeds meer mannen, tot 2 keer toe wordt de plaats op een stoel door een nog oudere man ingenomen, dit gebeurt zonder woordenwisseling, het lijkt een stoelendans. Als iemand praat is de hele groep muis stil, een van de oudere mannen op de stoel bromt regelmatig instemmend. In het begin praten alleen de 3 mannen op de stoel, gaandeweg gaan ook jongeren het woord nemen inclusief een aantal vrouwen. Na 1,5 uur komt het gesprek ten einde maar blijven " de leiders" achter, 4 vrouwen en 10 mannen, en wordt nog een half uur verder gesproken. Dan is het klaar. Ararso vertelt ons dat dit een zeer belangrijke bijeenkomst was. De community had geld gekregen wat inmiddels op de bank stond en zij vonden dat er nu wat mee gedaan moest worden. De uitkomst is geworden dat de community een jonge koe gaat kopen en die gaat vetmesten om over een aantal maanden weer te verkopen en hier wat geld mee te verdienen.
Wij gaan gedrieen weer op huisbezoek. Het eerste gezin leeft in erbarmelijke omstandigheden, de hut is slecht. Van de 5 kinderen gaan er 4 naar school. De oudste dochter, 13 - 14 jaar, veroozaakt veel puberproblemen, zij wil kleren maar daar is geen geld voor. De vader is gestopt op de basisschool maar volgt in de avond lessen. Hij wil proberen als kapper geld te verdienen maar heeft nu geen geld voor een schaar. Als we de hut verlaten is zelfs Ararso zichtbaar aangedaan door de moeilijke situatie en de emotie in het afscheid. Sonja en ik overwegen of wij mogelijk iets kunnen betekenen in de aanschaf van bij. een schaar.
Het 2de gezin heeft speciaal voor ons gotcho (gefermenteerd banenblad) gemaakt in boter. Dit gebeurt alleen voor zeer speciale gasten. Wij voelen ons “klein” bij zoveel aandacht temeer om dat dit geen echt bezoek blijkt tezijn maar alleen is ingelast om ons wat te laten eten en koffie te drinken.
Het 3de gezin blijkt nu 2 jaar een kleine winkeltje te runnen waar zij bobolino’s, een soort donuts, verkopen. Zij hebben zich aan het borenbestaan ontworsteld door een lening (1.000 birr) af te sluiten voor dit winkeltje. Het gezin heeft 7 kinderen en alle kinderen gaan naar school. De vader zou graag zijn activiteiten uitbreiden door ook broodjes te gaan bakken en verkopen. Ook hier worden wij voorzien van brood, bobolino’s, bananen en koffie.
Hierna volgt een bezoek aan een 4de gezin. Uiteindelijk emotioneel een zware ochtend omdat de problematiek van de gezinnen complex is. Het uitzichtloze bestaan waarin nauwelijks werk te vinden is en er dus ook geen inkomsten zijn maakt het de gezinnen uiterst moeilijk. Gezondheid is een groot goed. Wanneer ziektes ontstaan wordt het leven nog ingewikkelder.