(origineel bericht op be-more.nl)
Berg beklimmen.
Gisteren zijn Desiree en Marc op huisbezoek gegaan bij Hiv patienten en hebben Anne en ik de pap voor de dag gemaakt. Dit alles was prima om te doen. Er viel een kind die een bord kokende pap over zich heen kreeg maar na afspoelen ging het weer prima met het kind. De kinderen hier kunnen gelukkig veel hebben.
Chiara en Janieke bleven die dag thuis omdat ze hun haar op afrikaanse manier wilden laten invlechten. Dit koste hun 3 en een half uur per persoon. De huismoederen Neffy van vorige maand heeft het gedaan.
S’middags zouden we gaan village banken. Helaas kwam er weer geen lokale vrijwilliger opdagen dus gingen we maar weer spelen met de kinderen. Ik ging met een stel kinderen voetballen. Met stenen een goal gemaakt en we vermaakte ons prima. Voetballen met een bal gemaakt van plastic tasjes en touw.
Sinds we de nieuwe huismoeder hebben krijgen we niet echt veel te eten en hebben we na het eten nog steeds honger. Nu Desiree erbij gekomen is krijgen we ook niet meer als anders dus hebben we dat gister avond even gezegt. Joy gaat het doorgeven en we hopen nu meer te eten te krijgen. Desiree vond al dat ik was afgevallen. Dit klopt misschien wel omdat ik me broeken van thuis niet meer aankan omdat ze afzakken.
Gister avond kregen we ook het plan om vandaag de berg achter het huis te gaan beklimmen. Twee lokale vrijwilligers wilden ook wel mee.
Vanochtend stonden we allemaal behalve Chiara om 5 uur op. We wilde snel ontbijten en dan gelijk vertrekken. Helaas was er geen brood dus moest Marc snel even naar de winkel. Ja die zijn hier gewoon altijd open. Als ze niet open zijn klop je aan. Na een droge boterham met pindakaas en suiker vertrokken we.
Van ons huis vandaan ziet de berg er best klein uit. Toch is hij echt heel hoog. We klommen met handen en voeten naar boven. Soms met gevaar voor eigen leven. Door bossen en velden over stenen en rotsen. Iedereen moest elkaar telkens hebben en de moed zakte er bij ons alle al snel in. Toch doorzetten en verder klimmen. Telkens moesten we een rust pauze om wat te drinken en bij te komen. We stroomde alle van het zweet. (je kon me hempje uitknijpen) De lokale medeklimmers hadden er veel minder moeite mee en rende telkens vooruit. Waar wij op onze buik op rotsen klommen liepen zij gewoon rechtop op kapotte schoenen.
Het uitzicht was wel ongelooflijk mooi.
Eenmaal op de top hebben we heerlijk gezeten en wat water gedronken. Iedereen belde even naar huis om te zeggen hoe mooi het wel niet was. We stroomde van de voldoening dat we boven waren. Al waren we wel echt gebroken. Makion (Afrikaan) liet ons nog een grote hagedis zien die daar rondliep. (geen foto)
Ondeweg merkte we wel dat je op die weg niet makkelijk nog naar beneden kon dus besloten de lokale om de berg over te steken en aan de andere kant naar beneden te gaan. Dit viel ook niet mee en net als bij de klim waren ze de weg telkens kwijt. Onderweg zagen we wel weer erg mooie dingen als orgideen, vlinders,dode kameleon, planten etc. Bij een grote mango boom stopte we om even in de schaduw te gaan zitten en wat mango’s te eten.
We zaten al een tijdje zonder water en als je klim en het is 30 graden is dat toch niet zo fijn. We besloten om langs LIO te gaan. Een ander Be More project waar ook nederlandse vrijwilligers zitten. We kwamen ondereweg er twee tegen en lopen met hun mee naar hun huisje. Hier aangekomen bespringen we met z’n alle de kraan en drinken een paar liter en spoelen ons af.
Na even gerust te hebben gaan we weer verder. Gelukkig kunnen we nu verder door over wegen en door velden wat stukke betere loopt. Om 11 uur komen we aan bij ons huisje. Versleten en moe maar erg voldaan.
Wat we vanmiddag gaan doen is nog niet helemaal duidelijk omdat we niet staan ingeroosterd bij YODEP. Straks eerst eten. Ik hoop dat er iets meer is als gisteren. (Niet denken dat we hier verhongeren want dat is ook niet zo hoor)