(origineel bericht op be-more.nl)
Belevenissen op het project en op safari
Zo, hier weer eens een berichtje vanuit het prachtige Zuid-Afrika. Wat is het toch geweldig om hier te zijn, kan het niet vaak genoeg zeggen. Ik ben zojuist terug van een ontzettend leuk en bijzonder Safari weekend. Wat was dat gaaf! Zo indrukwekkend die natuur en al die dieren. Als je daar zo tussen de heuvels, bomen en rivieren rondrijdt voel je je echt klein. We hebben heel erg veel dieren gezien. Olifanten, leeuwen, buffels, neushoorns, zebra’s, giraffen, impala’s, vlinders, vogels, wilde honden, hyena’s, wrattenzwijnen, krokodillen en nog veel meer. Zo mooi om al die dieren van zo dichtbij te zien. Dat ze gewoon om de auto heen lopen of naast de weg staan alsof er niks aan de hand is en ze niet worden bekeken door een groepje Nederlanders met camera’s. We gingen ‘s morgens al heel erg vroeg weg waardoor we de zon op zagen komen. Prachtig!! Ook de sterrenhemel was ontzettend indrukwekkend. Zoveel sterren bij elkaar, helaas kennen wij dat niet in Nederland. Ik vind het lastig om goed over te brengen hoe het was. Eigenlijk moet je het zelf gezien hebben om te begrijpen hoe het is om daar rond te rijden of lopen met al die natuur om je heen. Dat kan je eigenlijk niet overbrengen met woorden en zelfs niet met een foto denk ik. Maar ik heb er ontzettend van genoten. De tweede nacht sliepen we midden in het part in luxe tenten.’ S avonds gingen we braaien. De geur van de braai had 2 hyena’s gelokt dus die zaten op 2 meter afstand toe te kijken en te hopen op een stukje bot of vlees. Dus we hebben ze gevoerd. Is een raar idee, dat je in Afrika ergens in de wildernis een hyena staat te voeren. Heel onwerkelijk, maar echt geweldig!
Durban by Night is er helaas nog niet van gekomen. We konden die avond niet gaan omdat er spanningen waren in de townships. De overheid had een feestje georganiseerd wat miljoenen randen kostte. Dit schoot in het verkeerde keelgat bij de bewoners van de townships. Zij willen natuurlijk andere dingen voor dit geld. Huizen, gezondheidszorg, scholen, kleren en eten. Dus ontstonden er spanningen en is het feestje uiteindelijk gelukkig niet door gegaan. Maar het was voor ons dus te gevaarlijk om de townships in de gaan. Dus als alles goed gaat kunnen we morgenavond als nog met gaan.
Op het project gaat het heel goed. Ik heb echt mijn draai gevonden. Ook vooral in mijn huisje gaat het goed, daar heb ik het erg naar mijn zin. Ik merk dat de kinderen nu ook gewend aan mij zijn en het heel leuk vinden als ik er ben. Als ik ‘s morgens naar hun huis loop, staan ze vaak al op de veranda. Dan zwaaien ze naar me, rennen naar me toe of gaan zich verstoppen voor me. Zo lief! Ik krijg altijd wel van eentje een kusje op mijn arm of wang. Ze hebben ontdekt hoe leuk het is om voorgelezen te worden. Dus zodra ik binnen ben wordt er gauw een boek gepakt en kruipen ze met z’n viertjes dicht om me heen. Ze maken nog net geen ruzie wie er op schoot mag bij mij. Om kwart voor 8 is het tijd om naar school te gaan. De school is op het terrein zelf dus ik loop met ze mee. Soms krijg ik nog een dikke knuffel van ze en rennen ze naar hun lokaaltjes. De oudste twee meiden zitten niet op school op het terrein zelf. Die worden elke ochtend naar school gebracht. Je merkt heel goed dat zij al wat ouder zijn. Ze gaan hun eigen gang en trekken zich niet zoveel van mij aan. Soms praten we wel even samen maar verder doen ze hun eigen ding. En dat snap ik heel goed. Op die leeftijd wil je ook lekker je eigen ding doen en niet steeds knuffelen met een vrijwilliger haha.
Afgelopen week heb ik pizza gebakken met mijn huisje. Dat was zo leuk. Ik had pizzabodems gekocht en allerlei groente en vlees enz. Dus ze konden hun eigen pizza beleggen. Nou dat vonden ze leuk zeg. Zo interessant en leuk om te zien hoe verschillend die pizza’s er uitzagen. De een smeet er maar van alles op terwijl de ander er een prachtig netjes kunstwerkje van maakte, net een schilderijtje. Toen ze eenmaal klaar waren konden ze er van smullen. Het was erg stil tijdens het eten, ze zaten lekker te smikkelen en de pizza’s waren dan ook zo op. Ze vroegen gelijk wanneer we weer pizza gingen maken of wanneer ik pannenkoeken voor ze ga bakken. Want daar zijn ze erg gek op. Het is heel leuk om met ze te eten. Ik zit altijd bij ze als ze eten. De twee jongentjes protesteren nog wel eens of willen echt niet eten. Dat is soms best lastig. Maar ik heb ontdekt dat het bij een van de twee heel goed werkt om te doen alsof de lepel met eten een vliegtuigje is dat de hangar binnen gaat vliegen. Dan doe hij z’n mondje open en vliegt de lepel eten zo naar binnen. En voor je het weet is het eten op. Daarna help ik meestal de meiden met hun huiswerk. De jongentjes vinden dit heel interessant en kruipen op schoot bij me om te kijken wat we allemaal aan het doen zijn. Zo lief, want dan heb ik ze al in bad gedaan en zitten ze in hun pyjamaatjes. Het zijn echt zulke schatjes! Als ik dan zo een weekend weg ben geweest vind ik het ook ontzettend leuk ze te zien. Al helemaal als ik dan een dikke knuffel of een glimlach van ze krijg. Of ze al in de verte hoor roepen of zwaaien. Afgelopen donderdag had ik wel een moeilijke dag. Die woensdag hadden we de Volunteersday. Dit houdt in dat je bij alle andere projecten gaat kijken. Hier hoor je natuurlijk allerlei verhalen. Daarnaast zijn er de verhalen en situaties hier op het project. En die zijn zo heftig! Het is zo erg de dingen waar mensen mee moeten dealen. En dat soms in hun nog hele korte mensenlevens. Dit werd me even teveel. Het komt dan zo dichtbij. Verhalen krijgen een gezicht en een stem. De dingen die ze meemaken of meegemaakt hebben gaan soms echt door merg en been. Het voelt dan zo oneerlijk. Ik huil dan niet omdat ik mezelf rot voel maar om hun. Om de dingen waar ze mee moeten dealen. Ik denk dat het goed is om soms je dat te realiseren.
Op de babyroom is het ook nog steeds leuk. Ik vind het wel lastig soms dat ze geen engels praten. Daardoor snappen ze vaak niet wat ik bedoel of wat ik wil dat ze doen. Maar naarmate ik er langer werk heb ik steeds beter een manier gevonden om toch te communiceren. Donderdag was het heel erg warm hier. Dus hadden we twee tafels buiten gezet, plastic tafels. Daar hadden we allemaal water opgegooid. De kindertjes hadden hun shirtje uitgedaan en waren op hun stoeltjes aan tafel gaan zitten. Dit vinden ze geweldig want dan slaan ze met hun handjes op het water op de tafels waardoor het water alle kanten op spettert. En een pret dat ze hadden!! Geweldig toch, dat je met zo weinig zo veel plezier kan maken. Een van de jongentjes op de babyroom heeft sinds kort een bril. Om hem niet het gevoel te geven dat hij anders is hebben de rest van de kindjes een zonnebril gekregen. Zo hebben ze allemaal een brilletje op en zijn ze gelijk. Hoeft het jongentje met de echte bril zich niet anders te voelen. Wat zag dat er ongelofelijk grappig en schattig uit. Al die kleintjes met een bril op. En trots dat ze waren, allemaal! Het aren allemaal kleine stoere diva’s en kerels. Ze paradeerde er echt mee rond. Dus dat was een fijn begin, dat ze het zo leuk vonden. Ik ben benieuwd hoe dat komende tijd gaat. Of ze het dan nog steeds leuk vinden of er toch een hekel aan krijgen, steeds zo’n bril/zonnebril op.
Volgende week vrijdag gaan twee vrijwilligers, Maud en Sven, hier weg. Zij geven hier op donderdag aan twee klassen een uurtje Artroom, kunstles/handenarbeid zeg maar. Als zij weg zijn nemen Jos en ik dit over. Echt leuk, ben heel benieuwd. Ik heb al een uurtje met Maud mee gelopen. (De kinderen gingen toen model schilderen, met waterverf).
Ik ga nu lekker een beetje uitrusten zodat ik morgen weer fris en fruitig een nieuwe week kan starten hier op het project. We hebben geen puf meer om te koken dus we gaan lekker een pizza bestellen en laten bezorgen. Een goeie afsluiter van een prachtig, leuk en indrukwekkend weekend. Morgen gaan we Durban by Night doen. I’m looking forward to that! J