Toen ik voor het eerst in de binnenlanden van Turkije kwam viel me op dat er redelijk veel door kinderen wordt gebedeld.
Soms op een onbeholpen manier…even proberen en dan…jammer…toch maar doorlopen…
Soms heel vasthoudend en irritant…met het zogenaamde verkopen van zakdoekjes.
(Zal wel te maken hebben dat het dan geen bedelen is maar straatverkoop?)
Compleet met het schelden en steentjes gooien als ik er niet op inging
Ik heb nooit iets gegeven of gekocht, behalve aan onopvallende (meestal) oudere vrouwen waar ook Turken zelf iets aan gaven.
Vorig jaar heb ik bij de Action wat ingeslagen.
Ballonnen, stickers, kleine frutsels en dat soort dingen…
(voor relatief weinig koop je daar heel wat leuk spul, zeker voor kinderen)
En…natuurlijk ook uitgedeeld…dat dan weer wel
O.a. in Diyarbakir en Malatya.
Is me heel goed bevallen, als ik het zo mag zeggen, als rijke westerling.
Klinkt arrogant…maar zo bedoel ik het dus niet!
Kinderen blij, oma’s blij…
En je weet dat het dan niet bij Pa of Grote Broer terechtkomt!
En…als mijn tas leeg was…was het ook op.
Wie heeft hier meer ervaringen mee en meningen over?
Groetz,
Jan
P.S. Ik ga binnenkort weer naar de Action, want 15 april wordt het Van, Bitlis, Tunceli en Ovacik (Munzurgebied)
Zelf geef ik nooit aan kinderen, dit om te voorkomen dat ik er bedelaars van maak. Ik geef enkel geld aan oude mensen die duidelijk niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.
Afhankelijk van de bestemming neem ik wel potloden en puntenslijpers mee, die ik in een schooltje afgeef.
Als gids nemen we volwassenen, die uiteraard gewoon betaald worden en als er al eens een kind meeloopt (niet onder schooltijd) geven we hem een gezonde warme maaltijd.
Wij wonen in Alanya en hier geven we zelden geld aan een bedelaar. Ik heb hier veel meer te doen met mensen die hard moeten werken en er maar weinig geld voor krijgen.
Er komt b.v. bij ons altijd een meneer langs die plastic verzamelt en een zware kar moet voortduwen. Ik zou hem heel graag wat willen toestoppen maar ben bang dat hij zich zwaar beledigd zal voelen.
Volgens mij kan het de ene keer wel en een andere keer absoluut niet. Ik vind het ook leuk om kinderen/mensen een plezier te doen maar heb daar geen formule voor. Het is jou vast wel toevertrouwd een verstandige beslissing te nemen.
Wij vertrekken trouwens 15 april voor 6 heerlijke weken naar Nederland.
