(origineel bericht op be-more.nl)
Back home
Daar zit je dan. Met je laptoppie op schoot. Eten voorradig, de wasmachine draait, de verwarming aan …
Hoewel ik de afgelopen maand absoluut niets te kort ben gekomen is het wel een raar contrast met hoe vanzelfsprekend alles hier is.
Ja, ik zit alweer in Nederland. Maar uiteraard wil ik mijn laatste belevingen nog wel even met jullie delen.
De tijd is echt super snel gegaan! Ik heb het gevoel dat ik nog geen 2 weken geleden ben vertrokken en stiekem wilde ik helemaal nog niet naar huis! Tuurlijk, het is fijn om iedereen weer te zien en om in mijn eigen bedje te liggen, maar als mij was verteld dat ik nog een maand moest blijven dan had ik een gat in de lucht gesprongen.
De laatste week was een hele bijzondere. Doordat we dus niet konden gaan schilderen was het een stuk rustiger dan verwacht. Maar het betekende ook dat je je opeens een stuk minder nuttig voelt. Ik had liever gezien dat we nog even flink de handen uit de mouwen konden steken. Maar helaas … het is nait anders!
Woensdagavond hebben we gedineerd bij Thounex en zijn vrouw. Dit keer aten ze wel mee! Dit hebben we dan ook geeist nadat ze ons de vorige keer bij de lunch alleen in de kamer lieten zitten om zelf buiten Nsima te eten.
Daarna heeft Thounex vol trots zijn nieuwe huis laten zien die in aanbouw is. Dit was nog een hele belevenis. In half duister een flinke beklimming doen.
Donderdag stond volledig in het teken van ons bye bye. 's Ochtends zouden we langs Alinaffe. Alleen was Thounex veel te laat waardoor we er geen tijd voor hadden. We moesten tenslotte dansen met de kinderen (van jong tot oud). Dus hoppa wij vol goede moed naar de office. We zouden die Accuda’s wel even laten zien dat wij Azungu’s best wel kunnen dansen 
Alleen we hadden last van een langdurige blackout. En zonder stroom geen muziek, en zonder muziek geen disco. 2 uur later dan gepland konden we dan toch onze heupen losschudden. De disco stroomde vol en we hebben heerlijk met de kinderen gedanst. Echt niet te geloven hoe goed zelfs die kleintjes al kunnen dansen. Helaas waren er maar vrij weinig kinderen van de Nursery, maar alsnog was het heel erg leuk. Vervolgens snel naar huis om te lunchen en dan was 's middags disco voor de oudere jeugd. We hoorden al dat de muziek gewoon aanbleef, dus de disco bleef in volle gang doorgaan tijdens onze afwezigheid.
Na onze lunch werd er meteen weer volop gedanst. Het was een ware sauna, maar oh wat heb ik genoten. de hele dag dansen, wat wil Alies nog meer! Na vervolgens met onze huismama’s Rachel en Florence een afscheidsetentje te hebben gehad bij ons thuis zijn we nog even naar Club G geweest, een plaatselijke disco om, inderdaad, nog even verder te dansen. Een hele belevenis, omdat Thounex het niet zo fijn vond dat wij 's avonds laat nog bij het pad waren. Maar uiteindelijk een super leuke avond gehad en weer veilig thuis gekomen.
Tja, en toen was het opeens echt tijd voor afscheid. Vrijdagmorgen verden we bij ons huisje opgehaald door Thounex. Meteen werden er een aantal members ingeschakeld om onze koffers naar beneden te dragen. We moesten alleen wel even langs de office. Want Aïsha de schat had een cadeautje voor mij. Ze had een foto van haarzelf, 2 armbandjes en oorbellen voor me geregeld. Echt zo lief! Onderweg naar beneden nog even flink geknuffeld met een aantal kinderen en gelukkig kwamen we mijn grote vriend Masta ook nog tegen. Bij de auto aangekomen de meegelopen members een knuffel gegeven en toen snel in de auto. Ik hou niet zo van afscheid, maar dit was nog maar het begin.
Bij Pakachere verzamelden alle vrijwilligers, dus daar was het afscheid nemen van iedereen die niet naar huis ging. En toen in het minibusje naar Lilongwe. Gelukkig reed Charles lekker door en ruim binnen 5 uur waren we weer bij Mabuya Camp. Daar waar het 4 weken geleden allemaal begon! 's Avonds met de hele club lekker uit eten geweest en toen lekker slapen. Zaterdagmiddag vertrek de helft van de groep al richting vliegveld. Dus weer afscheidnemen (aaahhh) en 's avonds om 9 uur vertrokken we zelf richting vliegveld.
Na een prima vlucht kwamen we zondagmiddag rond 17.00 uur aan op Schiphol. Koud! Maar … de zon scheen!
Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verhalen. En voor iedereen die ook maar een klein beetje twijfelt om ooit zoiets te doen … Ik kan alleen maar zeggen: Doen!!! Wat een ervaring!
Persoonlijk denk ik niet dat het voor mij bij de ervaring blijft!