(origineel bericht op be-more.nl)
Back home with impressive and life changing stories…
Back from Africa…
Allereerst zal ik nog mijn laatste bezigheden in Africa vertellen.
Op 11 aug ben ik met een stafmember mee geweest naar een middelbare school waar een awareness presentatie gehouden werd door haar over HIV/Aids en seks. Helaas was deze presentatie in het Zulu dus kreeg ik er niet veel van mee. Die avond hebben we ons met een aantal meiden te goed gedaan aan de goedkope cocktails. En ja dit had een grote kater tot zijn gevolg.
Die zaterdag hadden we wederom support group, voor de meeste van ons de laatste keer. Zodoende hebben we allemaal verschilllende spellen bedacht om met de kinderen te spelen en ze een leuke dag te bezorgen. Denk aan cakejes versieren, limbo dansen, koek happen, voetbal spelen, een muur versieren met je geverfde hand en dergelijke. Het was een fantastische dag!
Het weekend was slecht weer, dus we zijn maar gaan winkelen, uit eten gegaan en hebben het laatste deel van Harry Potter in de bioscoop gekeken.
Maandag was een redelijk rustige dag, dus voornamelijk bij Bobbi Bear gezeten en papierwerk afgerond. Ook een nieuwe opdracht gekregen om een zes wekelijks counselingplan met een andere psychologiestudent van daar op te zetten voor dove seksuele misbruikte kinderen. Super tof maar echt geen idee haha… Uiteindelijk door de Africa time (niemand bereikbaar, altijd te laat, niemand werkt mee) is het er niet meer van gekomen en hopelijk gaan andere mensen het plan maken.
Op dinsdag zijn we met de baby naar de dokter geweest vanwege slijm ophoesten en enorme luieruitslag. Volgens mij waren het vijf verschillende potjes en dingetjes die we haar uiteindelijk moesten geven. Bizar hoeveel en hoe snel je allemaal medicatie krijgt voor een verkoudheid en uitslag. Maar goed het hielp wel gelukkig dus het was gelukkig niet voor niets.
Deze dag bleek ook maar weer dat Social Welfare in Africa totaal niet werkt. De moeder van de baby kwam met een papiertje van Social Welfare met daarop dat ze aan de moeder de procedure uitgelegd hadden en dat ze haar baby bij ons kon ophalen. Na wat telefoontjes bleek dat de Social worker niet op de hoogte was van het feit dat de moeder haar baby door de wc wilde spoelen. Zodoende terug bij af en het onderzoek wordt opnieuw gestart. Tja bizar!
Die middag gingen we nog op community run, dit wil zeggen in een truck met allemaal voedsel achterin door de community rijden en aan wie je denkt voedsel kan gebruiken geef je iets. Prachtig om de dankbare gezichten te zien van de mensen. De mensen gaan direct God bedanken, bidden… ongelooflijk hoe dankbaar…
Jajajaaja… nu komt die woensdag zijn we gaan skydiven met vier vrijwilligers! Echt super gaaf… bizar om te doen… nadat je weer op de grond staat sta je eerst echt een uur te stuiteren en alleen maar te lachen. Voor de liefhebbers over 3 weken denk ik heb ik de dvd ervan! 
Op 18 aug ben ik nog met een stafmember mee naar Durban gegaan naar het Department of Mental Health. Hier gingen we een gesprek aan over de faciliteiten die er wel dan wel niet zijn in Regio Durban. Uiteindelijk hebben we een aantal papieren meegekregen met instanties, namen en telefoonnummers waar we mogelijk kinderen in de toekomst naar door kunnen verwijzen of kunnen plaatsen. Echter is het ook erg triest als je daar zit en je hoort dat er voor mentaal en fysiek gehandicapte kinderen eigenlijk nergens iets is. Vaak zijn deze kinderen het slachtoffer van misbruik omdat ze zich nog minder kunnen verweren. Maar de maatschappij in Zuid-Afrika is niet op deze kinderen ingesteld… er is hier dus geen plek voor… maar waar moeten ze dan naartoe want velen hebben wel hulp nodig… tja een triest verhaal.
Vrijdag onze laatste dag bij Bobbi Bear… eerst hadden we onze fairwell Tree in Illovo. Hier werden we gezegend, hebben we afrikaans gedanst en kregen we onze Zulu naam… Mijn naam is: Nokuthula. Dit betekent peaceful. In de middag hadden we ons afscheid bij Bobbi Bear zelf… erg emotioneel natuurlijk maar wel mooi…
Zaterdag konden wij nog een keer naar support group gaan. Erg leuk om de kinderen nog een keer te zien, eten te kunnen geven en met ze te spelen. In de middag zijn we lekker thuis gebleven en hebben we onze backpacks en koffers ingepakt.
En ja dan breekt de laatste dag aan… vreselijk… het gevoel hebben dat je nog niet klaar bent in Afrika en bij Bobbi bear. De kinderen waarvoor je gezorgd hebt achter laten, in de hoop dat het goed blijft gaan met ze… het liefste wil je ze meenemen maar je weet dat dat niet kan… tranen vloeien en een deel van je hart blijft in Afrika…
Afrika for life!