(origineel bericht op be-more.nl)
Baby’s Heaven
Lieve allemaal,
De tijd gaat ontzettend vlug hier en over een paar dagen zit het er al weer op helaas. Vandaag hebben we onze farewell party op het project. Gisteren hebben we met z’n vieren snoepzakjes voor de kids in elkaar gezet die we samen met ballonnen uit gaan delen. Voor alle mama’s en andere vrijwilligers hebben we taart en frisdrank gekocht. Hopelijk valt het in de smaak!
Gisteren ben ik naar de ‘baby’s heaven’ geweest; een opvang voor baby’s die door hun ouders worden achtergelaten, soms al een paar dagen na de geboorte. Onlangs was er een baby van 10 dagen binnengekomen! Soms willen de ouders niet dat hun dochter een kind krijgt, waarna ze het achterlaten. Soms worden ze naar de opvang gebracht, soms worden ze ook ergens buiten op straat achtergelaten. Onvoorstelbaar, maar het gebeurt. De opvang heeft plaats voor 16 baby’s die kunnen blijven tot ze drie jaar zijn. Soms vertrekken ze eerder als iemand hen adopteert. Anders gaan ze daarna naar een weeshuis waar ze de rest van hun jeugd kunnen blijven. Op dit moment waren er 9 baby’s; 5 kleintjes en 4 grotere. De kleine baby’s liggen afgezonderd en daar mochten we niet bij, omdat ze vatbaar zijn voor bijvoorbeeld ziektes. Met de grotere baby’s mag wel geknuffeld worden. Drie van hen waren wakker en mochten uit bed. Ze zijn ontzettend lief, ruiken helemaal zoals baby’tjes horen te ruiken en al knuffelend kan ik me echt niet voorstellen dat iemand zoiets wil/kan achterlaten! De kinderen zijn verwaarloosd en hebben dan ook vaak wat achterstand in hun ontwikkeling. Zo kon een van hen nog niet kruipen, laat staan lopen of praten, terwijl ze al wel een jaar oud was en dit toch enigszins zou moeten kunnen. De opvang wordt gedraaid door vrijwilligers die in dag- en nachtdienst bij de kinderen blijven. Foto’s mogen niet op internet gezet worden. Wanneer er een foto van een baby (met name wanneer hij/zij recht in het gezicht is gefotografeerd) op internet staat, kunnen er reacties van mensen op komen die zeggen dat het hun kind is. De baby wordt opgehaald, maar na een paar dagen weer teruggebracht, omdat het toch niet zo blijkt te zijn en ‘ouders’ er geen zin meer in hebben! Ook moeten wij oppassen met wat we tegen de kinderen zeggen. Als we vanuit aandoenlijkheid hen zouden aanspreken met ‘my baby’ dan denken ze dat je hun moeder bent, waarna ze natuurlijk ontroostbaar zijn!!
Dinsdag heb ik nog met de soup kitchen meegedraaid, maar na verloop van tijd was de soep op en stonden er nog een heleboel kinderen buiten. De kinderen krijgen dan alleen nog een broodje (dan wel een hele i.p.v. een halve gelukkig!) en gelukkig was dat er wel genoeg (alhoewel dit ook nog maar net was!). Alleen is daarmee de broodvoorraad weg, waardoor er voor vandaag geen brood voor de soup kitchen zou zijn. Dus Mark en ik gaan waarschijnlijk nog een gedeelte van de donaties besteden aan brood. Het is echt hard nodig, want zoals de mama’s hier zeggen: soep zonder brood, dat is toch niet wat!
Liefs, Elin