(origineel bericht op be-more.nl)
avontuur genoeg
Het is nu alweer twee weken geleden dat we ons met z´n allen in een minibusje hebben gepropt en naar Zomba zijn afgereisd. Het stadje waar ik de aankomende drie maanden ga wonen. Ik had het natuurlijk voor elkaar gekregen om voor de reis van zes uur, het kleinste plekje uit te kiezen. Maar dit was allemaal snel vergeten door alles wat er te zien was. We hadden het nog prima voor elkaar, want het is niet te geloven hoe vol ze die busje hier stoppen.
De reis hiernaar verliep hartstikke goed, alleen was ik in Nairobi een beetje in de war met het tijdsverschil waardoor ik bijna mijn overstap had gemist. Ik zat rustig op het vliegveld te lezen en ik had het idee dat ik nog alle tijd had. Er waren al passagiers opgeroepen om naar hun vliegtuig te gaan terwijl ik zat te wachten, ik dacht dat ik de volgende vlucht moest hebben, toen kreeg ik het geweldige idee om toch maar te vragen waar de vlucht heen ging en dat bleek Malawi te zijn. Het vliegtuig was al weg getaxied, gelukkig mocht ik toch nog instappen. Had ik bijna in Kenia vrijwilligerswerk kunnen gaan doen…oeps.
Het laatste stuk van mijn vliegreis vond ik echt geweldig, want we vlogen in een kleiner vliegtuigje (aan elke kant van het gangpad waren, maar twee stoelen). Hierdoor kon ik alles goed zien met het opstijgen en als de piloot bijstuurde, kantelde het vliegtuig helemaal. Met het landen zaten we allemaal in onze stoel heen en weer te schudden van elke hobbel op de landingsbaan.
Het vrijwilligershuisje waar we wonen is echt prima te doen. Er is elektriciteit en water wat je gewoon uit de kraan kunt drinken. Dit kraantje is dan wel buiten, maar het is schoon en smaakt goed. Voordat ik hier aankwam dacht ik dat het water elke ochtend van ver moest worden gehaald. Het enige waar ik tot nu toe moeite mee heb gehad zijn de kakkerlakken die onder mijn bed wonen. Khama een van de vrijwilligers van LIYO die deze maand bij ons woont om voor ons te koken en te poetsen, zorgt erg goed voor ons. De mensen zijn hier gastvrij en zijn blij dat deze Mzungu (blanke) hier op bezoek is.
Afgelopen week is het echte vrijwilligerswerk begonnen. De eerste dag was er een meeting om het programma door te spreken en ’s middags gaven we Engelse les aan de LIYO members. Dinsdag gingen we naar de nursery. Ik had allemaal enge verhalen gehoord hoe dat er hier aan toe kan gaan, maar dat viel me allemaal erg mee. De juf was lief voor de kinderen, ze leerden het alfabet en mochten buiten spelen. De juf was zelfs tijdens de pauze de kinderen in een kar heen en weer aan het trekken, terwijl ik en een medevrijwilliger in de schaduw zaten te puffen van de hitte.
Het grappige is wel dat ze van een “L” een “R” maken en andersom. Dus lieve kleine Brenda heet hier Blenda en “Let us pray” werd “Let us play”. We hebben ook nog een andere nursery bezocht. Die was dicht toen we daar aan kwamen dus werden er voor ons wat kinderen opgetrommeld. De kinderen zien blanken hier als een of andere attractie en kijken je allemaal aan met grote verbaasde ogen. Maar ze vinden het hartstikke leuk dat we hier zijn.
Het is hier echt genieten, elke dag beleef ik weer een ander avontuur. Tijd gaat zo snel dat die drie maandjes zo weer voorbij zijn.
Liefs en tot snel,
Kim