Ook voor de ervaren automobilist blijft het besturen van een gemotoriseerd voertuig in Thailand een spannende zaak. Dat komt met name door de andere weggebruikers. Chauffeurs van bussen en taxi’s spannen de kroon, op de voet gevolgd door berijders van bromfietsen en motoren.
Buschauffeurs gaan per definitie uit van het recht van de sterkste. Dat wil zeggen dat ze consequent voorrang nemen op iedereen die zich op de openbare weg waagt. Taxichauffeurs lappen de verkeersregels aan hun laars, voor zover ze die dan tenminste kennen. De meeste chauffeurs komen uit de (arme) Isan en de taxi wordt door hen gezien als een veredeld soort buffel. Vrijwel alle auto’s in Thailand zijn uitgerust met een automatische versnellingsbak, maar taxichauffeurs schakelen. Dat wil zeggen: doorgaans met horten en stoten, zodat de passagiers na een file blij is dat hij het voertuig kan verlaten.
Veel taxi’s zijn uitgerust met een bordje: ‘I love Farang, can speak English’, maar bij dat Engels moet de passagier zich geen overdreven voorstelling maken. Integendeel. De taxichauffeur is heer en meester van zijn rijdende vrieskist en slalomt zo snel mogelijk naar het opgegeven eindpunt. Uiteraard alle verkeersregels negerend.
Gewone automobilisten hebben het, zeker in Bangkok, best moeilijk. De hoofdtad telt ruim 60.000 taxi’s en enkele honderdduizenden berijders van motorfietsen. Die zijn voorzien van minimaal 125 cc motorinhoud; dat maakt zelfs op de korte afstand snelheden mogelijk tot dik 100 kilometer. Zigzaggend proberen tientallen motormuizen elke snelheidsbeperking aan hun laars te lappen. Een helm is verplicht, althans voor de bestuurder. Die wordt in toenemende mate gedragen, maar ook vaak los meegevoerd.
Automobilisten doen er goed aan niet al te veel aandacht te besteden aan motorrijders, behalve als ze zelf snel van baan wisselen. Dat is een soort genetisch ingebouwde eigenschap. Iedere automibilist die uit veiligheidsoverwegingen afstand houdt tot de auto voor hem, wordt genadeloos afgestraft door medeweggebruikers die het gat snel opvullen.
Een finke dosis lijdzaamheid is het enige bruikbare medicijn voor buitenlandse weggebruikers in Thailand.
*Bron: Thais Verkeersbureau / www.thaisverkeersbureau,nl *