(origineel bericht op be-more.nl)
Autopanne midden in de rimboe!
Nu we elektriciteit hebben en we al een beetje regelmaat in ons leven hier kunnen brengen hoop ik dat we meer berichtjes kunnen sturen, maar dan misschien iets korter. Vooraf iets plannen heeft hier niet altijd een kans op slagen, Afrika is zeer flexibel in alles en dan vooral in tijd. Een uurtje wachten op iets dat afgesproken werd is doodnormaal of soms wordt een afspraak ook gewoon afgeschaft.
Het bezoek aan de watervallen in het weekend was indrukwekkend, 40m donderend en schuimend water heel dicht met een boot kunnen benaderen. Nadien via steile berghellingen ook heel dicht van de andere kant te bewonderen. Ook het bezoek aan olifanten, leeuwen, giraffen, buffels, apen en vele andere dieren in levende lijve en mooi decor was onvergetelijk. Dit hier beschrijven kan niet natuurlijk, zeker als je met de wagen voor zo een kolos van een olifant staat op enkel meters en die van geen wijken wil weten, of zelfde voor een groepje jonge leeuwen die je rustig aanstaren met zo een vragende blik van ‘Wat komen jullie hier doen?’. Toch was die trip zeer lastig want het was uren rijden door de wildernis op zeer onbegaanbare wegen alsook zéér vroeg opstaan (5u) hoort daar ook bij. De zaterdagavond hebben we wel de schrik van ons leven beleefd. Om 19u 's avonds moesten we zeker terug zijn bij de overzetboot want dit was de laatste overzet van de dag want om 19u is het donker. Later als het echt donker is gaat dit niet meer, want hier hebben ze een eenvoudig stuursyteem gevonden om dit gevaarte (toch wel een 10-tal auto’s kan vervoeren). Ze plaatsen op de twee hoeken van de ferry een zware dieselmotor met draaibare aandrijfschroef zodat ze met twee personen sturen. Ze moeten elkaar wel zien want via tekens wordt er gecommuniceerd. Dit is echt te gek voor woorden maar wel efficient als je de ervaring hebt. Om terug te keren naar ons probleem. Onze chauffeur had als een gek gereden om op tijd te zijn bij de overzet met als gevolg dat in een van de afdalingen zijn achterwiel gewoon is afgebroken. Ons busje met 9 personen heeft zich door de snelheid nog een 30-tal meter al piepen en krassend verdergesleept, één kant helemaal schuin tegen de grond. Iedereen was opeens muisstil! Nadat we uiteindelijk stilstonden stapte iedereen uit. Gelukkig hadden enkelen zaklampjes bij zodat kon vastgesteld worden wat de schade was. Er was toch korte paniek vooral omdat de toestand op het eerste gezicht hopeloos leek.
Daar sta je dan, midden in de wildernis waar je alle soorten geluiden uit het donker hoort en niet weet of die dichbij of van ver komen. Alle andere chauffeurs waren al weg natuurlijk, en nu maar hopen dat er iemand te bereiken is met beperkte GSM-ontvangst in dit Nationaal Park! Eerste gedachte was slapen in de bus maar met 9 personen is dit toch heel moeilijk. Maar Steve, onze gids, was toch vast van plan om de band te herstellen, wat ik op het eerste zicht niet echt doenbaar zag. Maar samen zijn we er toch aan begonnen. De as zelf was niet af maar wel alle moeren verdwenen en de remtrommel lag naast de auto. Het wiel zelf was na zoeken teruggevonden een tiental meter voor de wagen uit! Verder één bout afgebroken en twee bouten geplooid. De andere meiden waren niet meteen kandidaat om dat te fixen, dus krik zoeken en maar van start. Roestige krik en niet veel gebruikt. De chauffeur had die eerst verkeerd gezet waardoor een gat door chassis en de wagen weer pardoes op zijn zij. Rustig alles opnieuw, maar toen ontdekten we dat de remtrommel niet meer terug te plaatsen was wegens geplooide bouten. Enkelen zijn dan teruggekeerd om die moeren te zoeken, toch nog twee van de zes gevonden. Na veel getrek met ronde sleutels toch die bouten iets geplooid zodat het wiel terug kon geplaatst worden, en dan maar zonder remtrommel! Moeren van de andere wielen afgedraaid, en terug traag vertrokken met drie moeren in plaats van zes. Dan nog een uurtje gewacht aan de overzet (die dus niet meer kwam) en na enkele telefoons werd voor ons een gewone passagiersboot geregeld om aan de overkant (waar ook onze slaapplaats was) te geraken. Daarna nog even in een vrachtwagen op de bak achteraan in open lucht onze trip te beëindigd. Tijdens het wachten trouwens heel veel vuurvliegjes gezien, echt schitterend . Maar eind goed al goed, het was heel laat maar is toch weer een ervaring rijker.
Nog even op het ‘Agro-project’: dit is heel uiteenlopend. Vorige week zijn we mais gaan besproeien met een soort van meststof. Gelukkig niet al te ver want het water voor de oude rugsproeier moesten we gewoon meedragen in de gekende gele jerrycans. De rijen in de mais zijn niet te onderscheiden zodat het heel moeilijk wordt om te onthouden wat nu wel en niet gesproeid werd. Ook achter ons huisje is een soort van tuintje aangelegd maar hier is net ge-oogst dus ligt het nu vooral brak. Door de vele regen nu in het regenseizoen zijn vele delen van de grond weggespoeld doordat het op een helling ligt. Palen zijn gedeeltelijk geplaatst ter bescherming van de vele vogels, ook dit is nog niet af en wacht op handige vingers en misschien ook centen.
Sport en games: Voetbal is hier de sport bij uitstek, en ze lopen zich verrot achter een bal. Altijd is er heel veel volk indien er een match gespeeld wordt. Ook de scholen zijn van de partij, dan is het echt een feest zeker als er gescoord wordt, het is precies een wereldbeker. Zo een gejuig en geroep. Gelukkig zijn er onder onze collega-vrijwilligers twee echte voetbalfanaten die dan training geven, en van een mzungu is dat altijd beter natuurlijk. Ook de leraren en de schooldirecteur spelen mee, alle passen en dribbels worden dan nadien nog uitgebreid besproken, of wat dacht je.
Womens club: dus niet voor de mannen onder ons, dit gaat over mandjes vlechten maar ik ben vandaag toch meegegaan. Na een moeilijke rit door slijkstraatjes en tussen de vele bananenvelden door… en dan toch enkele stukken te voet want was toch echt niet haalbaar. In een huisje zitten dan een ongeveer tiental vrouwen mandjes te vlechten met rafia bandjes en soort riet ertussen, alles in sterke mooie kleuren en vormen. Dit wordt verkocht in een winkel waardoor ze een inkomen genereren. Met naald en draad is mij nog nooit gelukt, en dus heb ik buiten aan de kinderen allerlei eenvoudige trukjes geleerd en natuurlijk gefilmd terwijl Marlies wel aan de slag ging met die mandjes. Na aandringen hebben ze een groepje gevormd en op drums (omgekeerde gele jerrycans) gedanst en gezongen. Dan volgt het gedrum om die beelden te zien, waarop het echt dansen is van de pret wanneer ze zichzelf zien en horen op beeld . Ook de moeders die mandjes aan het vlechten waren gaven de camera door en waren door het dolle heen.
Allerlei nieuwtjes: vrouwenfietsen bestaan hier niet ook wegens de kledij, hun verplaatsing is altijd via de boda in zijzit, of zelfde achteraan op de fiets. De fietsen zijn hier heel sterk gebouwd, zelfs met betonijzer versterkt. Een klein voorbeeldje: vervoer van cement voor de bouw van waterputten. Men begon met 50kg achteraan op de bagagedrager van de fiets , vervolgens weer 50 boven de trapers en daar dan nog twee zakken bovenop. Dus totaal 200 kg, en dan te weten dat er hier vele hellingen zijn. Met twee personen duwen ze dit heel langzaam naar de bestemming! Geen enkele fiets heeft verlichting, geen straatverlichting, dus is het soms verschieten als er in alle stilte plots iemand voorbij zoeft. Op de grote wegen met die auto’s is het nog gevaarlijker, dan dragen ze ook nog geen fluovestje zoals bij ons. De fiets is ook vervoer voor kippen, geiten, en alles wat levend is en niet te groot of te zwaar. Er is veel politie op de baan, altijd met wapen. Controles hebben we nog niet gehad, wel een vriendelijk praatje over wie we zijn. Ze toeren opzichig rond in grote open trucks waar ze op de achterbank zitten. Ongevallen hebben we hier nog niet gezien niettegenstaande het soms roekeloos rijgedrag. Wegens de slechte wegen wordt hier niet snel gereden. Ons huisje zelf heeft ook een bewaker, een oude man die tevreden is met een flesje water (echt water) en een banaan. Die hoor je dan 's nachts rondwandelen en nu het volle maan is heeft hij geen extra licht meer nodig. Het is nu dinsdagavond 20u30, we hebben weer geen elektr. en de reden is gewoon omdat de regering hun elek niet betaald. Daar er s’avonds het grootste verbruik is sluiten ze gewoon s’avonds af, ook delen van grote steden.
Rest van het verhaal volgt een dezer dagen…
grts,
jos