(origineel bericht op be-more.nl)
alweer op de helft
In de 5e week hebben we veel geschilderd aan de ecd class en hebben we het ict gebouw geverfd.
*
Op maandag kwam roos, de nieuwe vrijwilligster, en hebben we haar yodep laten zien en zijn we naar zomba gegaan om lappa’s voor haar te kopen.
Op dinsdag heb ik bij de ecd class gezeten en gekeken hoe ze de les deden. Toch wel apart als je er over nadenkt. Veel helpen kan ik niet, ik spreek namelijk de taal niet en de kinderen geen Engels. Maar de leraren schreeuwen om boven de kinderen uit te komen. Hopelijk gebeurd het anders als de volgende klas af is. Nu hebben ze er maar 1 voor alle kinderen. Dus ergens wel begrijpelijk.
Op woensdag ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik had sinds maandag erg last van me polsen en enkels en knieën. Heel apart heb ik nooit thuis en hier…… Ach ja. Ik kon dit keer er gewoon niet van slapen zo’n pijn dus ik had judith gesmst wat ik het beste kon doen en die zei ga maar naar het ziekenhuis. Nou de weg er heen was al apart. Wij onze favoriete taxi bellen, bleek dat zijn stickers was afgepakt, omdat ze niet meer geldig waren. Nou hij kon ons niet helemaal bij het ziekenhuis afzetten want er was controle van politie. Hup wij bij zijn vriend in de taxi en ja hoor controle. Ik voor de grap tegen carly zeggen het zal toch niet zijn dat we dadelijk boete krijgen dat we de gordels niet om hebben. Wat denk je dat die politie zegt? Waarom hebben jullie je gordels niet om? Nou ik zag ze niet in die auto zitten, maar oke. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis lang wachten en hoorde ik geschreeuw. Ik denk neeeeeeee help. Echt huilend, geschreeuw. Ik wist niet wat ik meemaakte. Maar ja naar de dokter uitleggen, hij vertelde dat het wel symptomen van malaria was. Nou bloed laten prikken, weer terug naar de dokter die vertelde dat het geen malaria was. Daarna dus weer door naar de apotheek om medicijnen op te halen en uiteindelijk weer naar huis. Alles daar in het ziekenhuis heeft nog geen 5 euro gekost. Hoezo goedkoop hier. Haha.
Op donderdag de opening van het jeugdhonk (wat ik volgens mij al verteld had maar kan het niet meer vinden). Ik vertel thuis wel hoe dat allemaal precies ging.
*
Het weekend lekker aan lake malawi gelegen, verhalen zou ik niet vertellen. Wil jullie natuurlijk niet jaloers maken haha.
*
Week 6
*
Op maandag kwamen we terug van lake malawi, wat denk je geen avondeten. Wij uitgehongerd dus een heel brood met zijn 6en naar binnen gewerkt.
Op dinsdag was er geen ontbijt, dus maar als ontbijt bananen gegeten. Dinsdag was een goede dag. De nieuwe ecd class stond helemaal vol met bedden en kasten dus die hebben we allemaal in een andere kamer gezet en heb ik het laten vegen. Zo wat een karwei zeg. Niet echt een fijn werkje, maaaaaaar we hebben het gedaan. ’s Middags heb ik verder geverfd en hebben we echt gelachen was een leuke dag!
Op woensdag* ben ik weer gaan schilderen, eigenlijk had ik een huis moeten bouwen maar ik had nog beetje last van mijn polsen dus had ik maar niet gedaan. Ook zijn anne en ik bezig geweest met het voorbereiden van spelletjesdag. ’s Middags ben ik bij childrens corner geweest was leuk.
Op donderdag heb ik geschilderd en heb ik spelletjesdag voorbereid.
Op vrijdag zijn we naar zomba geweest. De verloving van joy gaat helaas niet door. Zijn schoonmoeder is overleden, echt zielig.
*
Het weekend hebben we niet heel veel gedaan lekker rustig weekendje gehouden.
*
Week 7 Begin van de week.
*
Op maandag* heb ik geverfd en kleren gewassen. Wij gaan deze week namelijk kleren inzamelen, wassen en maken. ’s Middags heb ik justin geholpen met Engelse les en rekenen.
Op dinsdag ben ik de hele dag kleren wezen naaien! Ja het is me gelukt 
Yes heb zelfs van een jurkje waar de rits er uit lag een nieuwe rits ingedaan. Toen ik aan het naaien was kwam er een heel lief meisje bij me liggen. Zo sweeeet.
Vannacht…. Wat een nacht. Worden we wakker om een uur of 4 omdat joy op de deur klopte. Wat een nieuws bracht hij ons. De moeder van ons buurmeisje is overleden. Ik hoorde dat en hoorde overal geschreeuw en mensen die huilde. Echt hard. Ik kon niet meer slapen ik mijn bed uit en ben samen met carly, mariet, anne en steffi naar buiten gegaan. Daar lag olivia op de grond huilend. Zo erg om te zien. Wat zeg je dan? Je kent de taal niet. Ze hebben heel de nacht gehuild en waren nog bezig toen ik wakker werd. Verschrikkelijk om te zien. Ze heeft geen vader en geen moeder meer. Ik moet er niet aan denken ze is ook 18… Morgen de begrafenis.
*
*