(origineel bericht op be-more.nl)
Alweer mijn laatste dagen bij Umthombo…
Lieve allemaal,
Wat vliegt de tijd voorbij zeg, niet normaal! Als ik niet nog zou gaan reizen, zou morgen alweer mijn laatste dag hier zijn… gelukkig mag ik nog 11 dagen langer genieten van dit mooie land!
Even een ‘korte’samenvatting van al mijn avonturen hier:
Maandag 21-11 ben ik met Bisa (staff van Umthombo) mee geweest om een 16-jarig meisje te zoeken. Haar ouders waren bij Umthombo geweest met de vraag of we haar konden gaan zoeken; ze was namelijk weggelopen van huis. Onderweg stopten we bij groepjes straatjongeren om te vragen of ze haar hadden gezien. Ik vond het heel indrukwekkend om te zien hoe de jongeren op straat leven. Ze liggen op straat te slapen, hebben wat spullen om hen heen liggen en that’s it, je kan het je eigenlijk niet voorstellen. We zetten onze zoektocht voort bij een viaduct; NIET normaal hoeveel straatjongeren daar rondliepen; ik denk wel meer dan 50! We bleven op afstand, omdat het te gevaarlijk was om op die grote groep af te stappen. Dit was best wel spannend, want er liepen ook steeds jongeren om je heen; kwamen je een hand geven etc. heel bizar! Een straatjongen liep voor ons naar die grote groep om te vragen of ze het meisje hadden gezien, maar helaas! Bisa vertelde ons dat vooral de jongens niet zo snel vertellen waar ze is, omdat ze haar misschien wel voor ‘dingen’ gebruiken en ze haar niet kwijt willen… niet normaal he! We eindigden onze zoektocht in een van de straten van Durban. Er zaten twee jonge moeders met hun babies, ook heel bizar om te zien. Babies die op straat worden groot gebracht… Bisa vertelde de moeders dat ze konden komen lunchen bij Umthombo om een beetje aan te sterken. We waren benieuwd of dat ze kwamen en jawel: ’s middags kwamen de moeders met hun babies op de rug binnenlopen. Ze hadden nog een verrassing, want ze hadden ook hun hele achterban meegenomen; het was dus een gezellige bedoeling. De moeders + andere vrouwen mochten ‘nieuwe’ kleren uitzoeken en kregen te eten. Ik hield ondertussen een van de babies vast; helaas had ie helemaal gele ogen etc. hij zag er niet helemaal gezond uit. Dan breekt je hart toch echt wel… want je weet gewoon dat je daar niets aan kunt veranderen…
Dinsdag 22-11 zijn we gaan voetballen met de jongens. Het voetbalveld ligt op 10 minuten lopen van Umthombo en is niet veel meer dan een soort weiland… nja in ieder geval geen echt voetbalveld. Om deze reden kunnen de jongens waarschijnlijk zo goed voetballen, want als je de bal normaal trapt komt ie niet ver, je moet er dus wel trucjes mee uithalen. Wat ook heel bizar was dat er op datzelfde ‘voetbalveld’gewoon mensen lagen te slapen… en er groepjes jongeren zaten te snuiven. Die middag ben ik in de tuin gaan werken en kwamen er wat jongens helpen; je merkt echt dat ze het leuk vinden om samen dingen met ons te ondernemen. Deze dag hebben we ook besloten om langer in Afrika te blijven! In eerste instantie zouden we met drieen gaan reizen, nu gaan Lenneke en ik samen. Ik heb er echt super veel zin in! (voor de mensen die nieuwsgierig zijn; we gaan van Durban met de bus, het is gelukkig maar 13 uur, naar Port Elisabeth, daar blijven we om hopelijk naar Addo te gaan, dan gaan we van PE door naar Mosselbay, mits het niet te duur is, en we eindigen dan in Kaapstad om allemaal leuke tripjes te doen zoals Tafelberg, Robbeneiland etc.)
Woensdag 23-11 was een bijzondere dag; we gingen namelijk een straatjongen naar huisbrengen. S. is ongeveer vier maanden bij Umthombo geweest, hij vond het dan ook echt niet leuk om naar huis te gaan. Het was ongeveer drie uur rijden naar zijn huis… eenmaal daar aangekomen kwam zijn zusje meteen naar buiten gestormd: zijn tante die voor hen zorgde was twee weken eerder overleden. S. moest super erg huilen en dat was wel heel sneu om te zien. Later bleek dat S. al wist dat zijn tante was overleden, maar dat hij het niet wilde geloven (zijn moeder is trouwens ook overleden en zijn vader is uit beeld). Het huis waar hij en zijn zusje (met kind) wonen is trouwens niet veel meer dan nja stenen met een dak erop… Onderweg naar de stad pikten we nog een lifter op (alsof het niets is) en gingen we braaien bij een ‘braaiplaats’. Ook echt een ervaring: je krijgt stukken vlees op een houten plaat en nog wat aardappelen e.d. erbij; het was LEKKER en heel goedkoop (8 euro voor 5 personen)!! (oja: die tien kilo komen er nu niet aan, maar slank zal ik ook niet terugkomen haha). Op de terugweg deden we er 10x zo lang over om bij Umthombo te komen dan op de heenweg; de jongens hadden namelijk geen zin meer om nog te werken (tja, dit kan nu eenmaal gewoon hier).
Donderdag 24-11 was natuurlijk een hele bijzondere dag; ik was jarig!! Bij de ochtendmeeting ging de hele staff voor me zingen, dat was erg leuk! Bisa wilde in het Chinees voor me zingen dus we leerden hem ‘hankie pankie shanghai’, dit was alleen te moeilijk dus hij heeft de hele dag ‘honkie ponkie shanhai’ gezongen, echt super grappig! Helaas regende het echt de hele dag op mijn verjaardag… gelukkig ging Bisa op aftercare en mochten wij met hem mee. We gingen naar een basisschool toe om een oude straatjongen op te zoeken. Schijnbaar waren er al een tijd geen blanke mensen meer op die school geweest, dus toen wij ons fototoestel pakten werden die kinderen HELEMAAL gek! ’s avonds zijn we lekker gaan eten bij Spica en daarna zijn we nog een cocktail gaan drinken bij Cubana: al met al leuk, maar ook raar om je verjaardag zo ver weg te vieren…
Vrijdag 25-11 hadden Mannie en ik een off-day (gewoon omdat het kan). Het was mooi weer dus we namen onze stoelen van boven mee naar beneden en zetten ze op de parkeerplaats: het was tijd om te zonnen. Schijnbaar is dit iets typisch Westers o.i.d. want we werden nogal raar aangekeken haha. Al met al was het een goede manier om te socializen, want we hadden dus aardig wat aanspraak.
Zaterdag 26-11 was het zover: de trip naar Drakensberg stond op de planning. Om 13.00u werd ik opgehaald met een busje door twee Afrikaanse jongens. We gingen nog wat andere meiden ophalen (Noortje, Marion, Rian, Annemieke, Tirzah & Laura). Met ongeveer 160 km per uur reden we richting Sani Lodge, waar we onze eerste nacht zouden doorbrengen. Rond 17.00u kwamen we daar aan. We kregen onze kamers toegewezen (1x3 persoons en 1x4 persoons). Na een lekkere maaltijd (rijst, curry, boontjes, wortels en een toetje) gingen we gezellig scrabbelen! We gingen op tijd naar bed. De volgende ochtend was ik expres op tijd opgestaan om te gaan douchen; was er geen stromend water (tja, ook dat is afrika). Gelukkig was er na een tijdje wachten weer stromend water en kon ik douchen. Rond 9u werden we opgehaald door Matthew (onze gids) met een 4x4 (landrover) om richting Lesotho te rijden. Onze spullen gingen op het dak en toen we stonden te wachten maakten we al meteen iets mee: we stonden op een parkeerplaats en een auto wilde wegrijden, maar moest draaien en dat ging niet omdat de deur van een andere auto openstond. Laura hield de deur dicht van die auto en op datzelfde moment sloeg de motor af van de auto die aan het draaien was; de auto knalde precies op de deur waar Laura haar hand nog had zitten; haar hand zat tussen de deur en de auto! Gelukkig viel het allemaal mee, maar het was geen goed begin van de dag. Eenmaal in de auto was het vooral hobbelig (we hadden 2 plaatsen voorin, 3 in het midden en achter in de bak zat je op 2 bankjes die aan de zijkant van de auto zaten). Via Drakensbergen gingen we naar Lesotho; onderweg kwamen we bergen tegen die de naam de … apostelen hadden. Onderweg hadden we twee keer een paspoortcontrole. We hadden een lekkere lunch in de bergen en twee ‘schapenhoeders’ kwamen bij ons zitten… Ook onderweg kwamen we veel schapenhoeders (incl. Schapen) tegen. Ook liepen er veel mensen van Lesotho (dat ligt in de bergen) naar beneden toe. Rond 15.00u kwamen we aan in Lesotho. Om Lesotho even kort te beschrijven: ze wonen in hutten (het zijn ronde hutten met een rieten dak erop), hebben geen stromend water of stroom en het is er HEEL rustig!! Je zit er midden in de bergen en het is er echt SUPER mooi!! We sliepen in een zaaltje waar stapelbedden stonden; echt prima te doen. De wc was wel even wennen; dit was een hok dat buiten stond met een verhoging en een gat in die verhoging… de deur ging van buiten dicht dus je moest bijna wel met zijn 2en naar de wc; erg gezellig dus!! Eenmaal bijgekomen van de lange reis gingen we een dorpje in. Echt heel bijzonder om te zien hoe de mensen daar leven. Je moet het eigenlijk voor je zien als een grote vlakte in de bergen waar hutjes staan. Geen wegen, geen auto’s… helemaal niets!! Nadat we met alle kinderen op de foto stonden (ze hebben er wel een schooltje) gingen we een hutje binnen. In dat hutje zaten allemaal vrouwen; de vrouwen gingen traditioneel voor ons dansen. Daarna gingen we omstebeurt meel maken en de vrouwen schreeuwden ondertussen alllerlei kreten… heel grappig! ’s Avonds kregen we lekker te eten en met de olielamp op tafel (want ze hebben er natuurlijk ook geen licht) was het eigenlijk best gezellig. Nadat we onze tanden hadden gepoetst in de bosjes en we met onze zaklamp de wc hadden opgezocht, was het tijd om te gaan slapen.
De volgende ochtend zijn we naar een school geweest in de buurt; ook deze kinderen werden helemaal gek toen ze ons zagen. We gingen ook even een klaslokaal in en echt… jee… wat een verschil met ons land zeg! Ze zitten daar nog op houten banken, gebruiken nog een ‘oud’ krijtbord en er zijn amper boeken/spullen aanwezig in het lokaal. Na dit bezoek zijn we naar een ‘doker’ geweest, ze geneest alles met kruiden en met een dans. Ook heel apart om te zien…
Tot slot stond er een actieve activiteit op het programma: paardrijden!! De paarden zagen er op zich wel goed uit, al kon je bij sommige wel echt de ribben zien. Ik had al snel een paard gekozen en klom erop; het ging nog best soepel. En wat was dat paardrijden een ervaring zeg!! We gingen echt de bergen in en moesten bergen beklimmen met ons paard. Aan de ene kant had ik wel medelijden met mijn paard, want soms was het echt heel stijl, aan de andere kant was het wel echt heel leuk om te doen. Onderweg kwamen we nog een wild paard tegen, waardoor onze paarden onrustig werden. Gelukkig hadden we twee honden bij ons die het wilde paard wegjoegen. Na een rit van 2.5 uur en veel te hebben gelachen (er waren paarden die niet meer wilden en gewoon stil bleven staan) kwam ik in draf (galop ging me iets te snel) weer aan bij ons ‘huis’. Nadat we onze lunch hadden opgegeten, was het weer tijd om naar huis te gaan. Onderweg stopten we nog bij een hutje waar een vrouw zelf brood maakte; echt super lekker! Ik kocht dan ook een snee voor thuis. Ook stopten we bij een soort ‘bedrijfje’; ze schoren er schapen… gewoon met een schaar… ook bijzonder om te zien! Ook wel zielig want ze knipten een aantal keer mis! We reden terug naar de plaats waar we onze eerste overnachting hadden en daar stapten we over op een busje. Dezelfde twee afrikaanse jongens brachten ons weer naar huis: weer met dezelfde snelheid als op de heenweg. En… we werden geflitst! Dus ook in Afrika hebben ze flitspalen 
Na een lange rit kwam ik maandagavond weer thuis.
Dinsdag 29-11 ben ik ’s ochtends met de jongens gaan surfen. Nja: de jongens zijn gaan surfen en ik ben gaan kijken. Het was super lekker weer, dus totaal geen straf om lekker op het strand te zitten kijken… ’s Middags kwam R. naar me toe (een jongen van Umthombo). Hij had een soort wiskundeboek. Ik vroeg hem of dat ik hem kon helpen en we zijn samen allemaal sommen gaan maken. Hij vond het echt super leuk om te doen!! Het is dan wel jammer om te zien dat de jongens niet naar school gaan, want ze zijn best wel slim en vinden het nog leuk ook om dingen te leren! ’s Avonds hadden we een lekkere braai.
Vandaag is het alweer woensdag. Vanochtend zijn Lenneke en ik naar het busstation gegaan om ons busticket om te boeken (qua plaats): jeeeeeeeeeeeeeeee dat duurde LANG! Er was steeds iets mis en bla bla bla… gelukkig is het nu allemaal geregeld en gaan we vrijdagochtend om half 7 met de bus naar PE.
Ik hoop dat ik in Kaapstad nog een keer iets van me kan laten horen; maar geen idee waar we terecht komen…
Groetjes, Nannet