(origineel bericht op be-more.nl)
Altijd naar de foto’s gekeken van de kinderen, nu eindelijk met ze kunnen knuffelen!!
Dag 1 is bijna voorbij, mn bedje wacht al op me, maar ik wil jullie eerst vertellen hoe deze dag is geweest!
Vanmorgen zouden Roos, Laura en ik om 11.30 opgehaald worden, dat gebeurde uiteindelijk om 12.20… Welcome to Africaaa!
Eerst een introductie gehad met heeeeeeel veel informatie, alles in het Engels, dus soms best lastig, maar tot nu toe gaat het prima. Na het eten van een heerlijk stuk taart, want dat hebben ze hier hoor, nog lekkerder dan van bakker Mulder, en na het drinken van een kop thee zijn we naar het township Motherwell gereden waar de 4 huisjes staan.
Ik was zenuwachtig en vond het super spannend, eindelijk de huismoeders en de kinderen ontmoeten!
De weg er naartoe was al erg indrukwekkend, zwerfhonden, huisjes gemaakt van golfplaten, straatvuil, hekken met prikkeldraad, muren of stickers met teksten waar je niet vrolijk van wordt en zo nog veel meer…
Maargoed, daar was dan toch echt huisje numero 1, een meidenhuis, ik stapte de auto uit en alles kwam ineens zo dichtbij, de geur, de geluiden en eindelijk de kindjes!
Was een heftig moment maar ook super mooi! Kreeg gelijk dikke knuffels van de kinderen, was een warm welkom.
Daarna hebben ze voor ons gezongen, kippenvel en tranen wegslikken!
Ik kan nog veel en veel meer typen over deze dag, maar mama zei: “Wilke hou het kort, anders worden het zulke lange verhalen!”
Dus mam, ik hou het kort, dus nu nog even in het kort iets over de andere 3 huisjes…
Huisje 2, ook een meidenhuis, ze houden van zingen maar voordat ze dat wilde laten horen moesten wij natuurlijk zingen… Nou toen hun eenmaal hun liedje deden schaamde ik me dood, zaten wij dan met ‘in de manenschijn’… en hun zongen alsof ze al 10 albums in de winkel hebben liggen!
Oke, huisje 3, tevens ook de créche… Hier wonen dus kinderen en 's morgens worden er ook andere kinderen opgevangen.
Jongens en meiden door elkaar met alle leeftijden die er maar zijn. Hier zijn we niet lang geweest maar gaan we morgenvroeg weer naartoe om echt aan het werk te gaan.
Save the best for last! Huisje 4, het jongenshuis!
Geweldig, toen we binnen kwamen waren de grote stoere jongens ineens niet meer zo stoer en doken met zn alle op 1 kleine bank. Hoe schattig?!
Ik vertelde ze dat ik niet kan wachten om een potje met ze te voetballen, maar ze hadden slecht nieuws, de voetbal is stuk…
Ik heb ze beloofd dat als ik de volgende keer kom, ik een voetbal meeneem voor ze.
(Nogmaals, iedereen bedankt voor de donaties, want hier doen we het toch voor?!)
Zo, dit is dan mijn korte berichtje die ik eigenlijk veel langer wil maken over de eerste indrukken bij Thamsanqa…
Nu richting mn bedje, de wekker gaat morgen om 08.00uur.
Ohja, Peter & Daphne, de mensen waar we bij verblijven zijn ge-wel-dig! En ons avondeten, wooowie, ik begin toch te twijfelen of ik hier wat kilo’s ga verliezen 
XX