Als jonge vrouw alleen op reis gaan?

Reissoorten zoals: Wereldreis Forum
1

Reizen zit in mijn bloed en van kinds af aan droom ik er al van om een wereldreis te maken met een backpack. Het gaat nog wel even duren voordat die droom in vervulling kan gaan, maar je kan in mijn optiek nooit te vroeg beginnen met een ‘plan de campagne’ maken, zaken uitpluizen en je oriënteren en inlezen. Ik hoop dat ik die wereldreis samen met mijn vriend kan maken, maar je weet nooit hoe het loopt in de toekomst. Ik wil graag mijn eigen boontjes doppen en het niet laten afhangen van het al dan niet een reispartner hebben. In deze post ga ik er dus ook vanuit dat ik in mijn eentje de wereld ga ontdekken.

Zijn er hier vrouwen die ooit een verre reis of wereldreis in hun eentje hebben gemaakt? Hoe heb jij dat ervaren? Zijn er landen die als ‘onbetrouwbaar’ of ‘gevaarlijk’ te boek staan en die je als jonge vrouw beter kan vermijden? Welke landen daarentegen zijn heel ‘vrouwvriendelijk’ en relatief veilig te noemen? Hebben jullie tips, aan- of afraders als je als vrouw zijnde in je eentje op wereldreis wil gaan? Waar moet ik aan denken en wat mag ik niet vergeten? Welke voorzorgsmaatregelen moet ik absoluut treffen?

Ik heb gehoord dat Azië wel als ‘veilig’ te boek staat, maar aan welke delen moet ik dan vooral denken? Ook heb ik gisteren twee boeken gekocht; ‘Handboek voor de Wereldreiziger’ van Frans Timmerhuis en ‘365 dagen onderweg’ van Floortje Dessing. In het eerste boek ben ik inmiddels al druk begonnen te lezen!

Ik hoop dat jullie me een beetje wegwijs kunnen maken in het doolhof en dat jullie me wat concretere handvatten kunnen geven.

Alvast ontzettend bedankt!

2

Hoi,

Leuk, die reislust die je voelt. En ja, ga daar vooral lekker wat mee doen. Slim om alvast te beginnen met inlezen. Zo krijg je van allerlei kanten ideeën en tips en kun je daar zelf mee doen wat jij wilt. Er is niet één waarheid.

Hier heb ik al aardig wat gezegd over veiligheid voor een vrouw alleen in Azië: http://www.wereldwijzer.nl/showthread.php?t=135780

Zelf heb ik met een vriendin een reis van een jaar gemaakt naar Indonesië, Australië, Chili, Bolivia en Peru. In mijn eentje heb ik kortere reizen gemaakt in Malawi, Zambia, Tanzania, Kenia, IJsland, Peru, Brazilië, Laos, Thailand. En een keer met een vriendin in Nicaragua.

Thailand en Laos vond ik heel veilig aanvoelen voor mij als vrouw alleen. Geen probleem om in het donker nog alleen over straat te gaan (al blijf ik altijd wel alert). Volgens mij zijn Vietnam en Cambodja net zo veilig en makkelijk te bereizen. Volgens mij is Nepal ook rustig en vriendelijk. Over India hoor ik wisselende verhalen.
In Indonesië is veiligheid ook niet zo’n groot probleem al hoorden we daar soms wel over drugs in drankjes en daarna beroving of erger. Indonesië is bovendien overwegend islamitisch en dat kun je als vrouw ook ervaren als minder vrij.
Ik denk dat Japan ook heel veilig is, ik hoorde pas nog een verhaal van een Japanse vrouw die helemaal een vergeten souvenir achter een toerist aan had gebracht.

Maar vergeet niet dat ook andere toeristen wel eens dingen stelen.

In Zuid- en Midden-Amerika geldt natuurlijk al meer een macho-cultuur, en moet je al wat meer oppassen maar het verschilt heel erg per gebied, en of je in een grote stad zit of in een dorp. Bijvoorbeeld in Lima (Peru) neem ik na 18 uur 's avonds al taxi’s, in andere Peruaanse steden meestal pas na 21 u. In de kleine dorpen loop ik gewoon rond, ook in het donker.
Ik draag geen enkel sierraad en meestal ook gene horloge. 's Avonds neem ik geen tas mee naar buiten, alleen een leesboek in mijn hand en wat geld in mijn zak. Ik doe altijd alsof ik precies weet waar ik heen moet. Meer veiligheidstips lees je op mijn website.

Venezuela schijnt wel echt behoorlijk onveilig te zijn.

Colombia schijnt juist best wel goed te bereizen te zijn ondanks het slechte imago. Dat slechte imago leeft vooral onder mensen die het land eigenlijk helemaal niet kennen. Het staat erg hoog op mijn verlanglijstje, het schijnt onwaarschijnlijk mooi te zijn en heel aardige bevolking te hebben.

In Brazilië kreeg ik het gevoel dat het best leek op Italië. Ook daar moet je geen gekke dingen doen, en niet met vreemde mannen mee gaan, en is erg veel stiekeme diefstal.
In Nicaragua is het 's avonds in de steden ook wel wat ruiger, en nam ik liever taxi’s; en daar moet je ook alert zijn dat je echte taxi’s gebruikt.

Ondanks dit alles is er nooit wat ergs gebeurd in al die maanden in al die landen (totaal 8 maanden in Latijns Amerika verspreid over 3 reizen), alleen is een keer de yoghurt gestolen uit de koelkast (waarschijnlijk door een andere toerist). Even een grapje om aan te geven dat het reuze kan meevallen als je maar geen domme dingen doet. :slight_smile:
Wel heb ik vaak camera’s en geld van andere naieve en domme toeristen gevonden, bv op cafetafels en in de badkamer van een hostel. Dus dat soort domme acties zorgt ook al voor een hoop van de ‘horror stories’. En er wordt veel stiekem gestolen in bussen, bij busstations, op drukke markten en op straat. Veel daarvan is te voorkomen.

In oostelijk Afrika is het nog weer een treetje verder. Daar kun je nog minder goed opgaan in de bevolking en val je dus altijd en overal op als toerist, wat gelijk staat aan wandelende goudmijn. Toch zullen de meeste mensen je daar juist ontzettend goed helpen, bijvoorbeeld helemaal meelopen om de weg te wijzen, of je wijzen op gevaren en oplichters.
In Afrika ga ik meestal niet meer de straat op na het donker, in de steden althans, of ik blijf alleen in de buurt van mijn hotel.
Maar ook daar is het meestal prima verlopen, alleen is een keer mijn mobieltje uit mijn hotelkamer gepikt, maar dat had ook in Amsterdam of Rome kunnen gebeuren. Wel moet je goed alert zijn en zijn er dus aardig wat oplichters, bijvoorbeeld in Nairobi.

Kortom, als je wat reiservaring wilt opdoen zonder je al teveel zorgen te maken over gevaren, kun je het beste wel starten in Zuidoost Azië. Je zult waarschijnlijk al overweldigd zijn door alle ervaringen en indrukken en eventueel een cultuurschok. Lees hier meer over cultuurschok! Om dat te ontvluchten kan het helpen om af en toe even andere Europese reizigers op te zoeken, een patatje te eten bij een McDonalds, even Skypen met thuis, of wat je ook nodig hebt…

Eventueel kun je na Azië dan de wat pittigere gebieden proberen. Afrika en Latijns Amerika hebben wel enorm veel te bieden: prachtige afwisselende natuur, fascinerende geschiedenis en cultuur… en bijvoorbeeld de mensen in Malawi (Afrika) zijn een van de aardigste, zonnigste volkeren ter aarde!! (Lees mijn blog eens op mijn website.) Ook in die continenten reizen volop vrouwen alleen; dus als zij het kunnen, moet jij het ook kunnen toch?

Zelf heb ik wel het meest met Afrika en Zuid-Amerika, juist doordat het wat ruiger is, maar ook door de mensen. Ik heb wat moeite met dat eeuwige glimlachen in Azië (ook al zijn ze boos op je). :slight_smile: Maar ik snap wel waarom mensen gek op Azië zijn: lekker eten, lekker weer, veilig, spotgoedkoop, mooie natuur en stranden, goede infrastructuur voor reizigers en veel hotels…

Heb jij niet een sterke voorkeur voor een bepaald gebied? Ik had van kinds af aan al ‘iets’ met Afrika… Niet echt verklaarbaar waarom, maar het ‘klopte’ wel toen ik er eenmaal voor het eerst was.
En van Latijns Amerika vind ik het leuk dat ik mijn Spaans er kan oefenen.

Overigens is het niet echt veiliger om met nog een vrouw te reizen, en ik durf te beweren dat het zelfs niet veiliger is om met een man te reizen. Als ze iets van je willen, dan nemen ze dat wel, of er nou een man bij is of niet. Ontvoeringen en bedreigingen worden ook richting mannelijke toeristen gedaan.
Kortom, als het erop neerkomt dat je alleen moet gaan, gewoon doen! Het is alleen wat lastiger als je naar de wc moet, dat je dan je waardevolle spullen altijd mee moet nemen.

Onderweg kom je veel andere reizigers tegen. Veel reizigers staan wel open om samen een dagje of meerdere dagen samen op te trekken. Ik heb nog steeds contact met mensen van allerlei reizen uit het verleden (hoera voor internet) en sommigen zie ik nog wel eens in hun land, mijn land of ergens in het midden. Juist in je eentje sta je ook meer open voor contact met reizigers én lokale bevolking.

De komende tijd zou je ook eens in Europa op reis kunnen gaan met een backpack, slapen in hostels of op campings. Ook hier is best een backpack-scene en kun je streetsmarts opdoen. Zoals ik in een andere posting al zei: in Frankrijk is het lastiger reizen dan in Thailand… :wink:

Of misschien krijg jij - net als ik ooit - de kans om een semester of jaar in een ander land te studeren als onderdeel van je opleiding, of stage te lopen in een ander land. Ook een leuke manier om andere culturen te leren kennen en talen te leren!

In mijn handtekening vind je ook mijn Gratis reistips waar je ook nog van alles uit kunt halen en weer belandt op tig websites waar je uren, dagen, weken kunt lezen. :slight_smile:

Veel plezier met alle voorpret.
Cécile

1 like
3

Wauw, Cécile! Ontzettend bedankt voor je waardevolle post. Ik ga morgen eens je blog uitpluizen en kijken welke tips je nog meer hebt geschreven op je website.

Ik neig - puur gevoelsmatig - heel sterk naar Nepal en Tibet. Ik wil op reis gaan om mezelf te ontdekken. Dat vind ik een essentieel punt. Een stuk spiritualiteit en filosofie. Ik wil de cultuur proeven en de mooiste stukjes natuur ontdekken. Liefst ver weg van het massatoerisme en me mengen tussen de locale bevolking. Dat lijkt me zo’n magisch en heerlijk gevoel! En ik heb zo’n beeld dat Nepal en Tibet me dat absoluut kunnen bieden.

Ik heb alleen geen idee hoe duur Nepal en Tibet zijn? Staan beide landen te boek als relatief goedkope landen? En ook als ‘veilig’? Zijn beide landen te vergelijken met bijvoorbeeld Thailand qua kosten? En is een maand Nepal en een maand Tibet een mooie en realistische planning? Of kan ik beter meer tijd spenderen in Nepal dan in Tibet? Of visa versa? Ik wil bijzonder graag een mooie trektocht te paard van 10 of 12 dagen maken in Nepal. Dat is echt een ‘must’ voor mij persoonlijk en een langgekoesterde wens!

Ik ben me er van bewust dat het een heleboel vragen zijn en ik ga het eens allemaal op een rijtje zetten voor mezelf en zaken uit puzzelen. Maar alle hulp is meer dan welkom, want ik ben een ‘nitwit’ als het op backpacken en reizen an sich aankomt.

4

Nepal is goedkoop, en absoluut veilig als vrouw alleen. Tibet mag je niet in je eentje bereizen: de Chinese bezetter heeft bepaald dat ze alleen een permit voor Tibet afgeven wanneer je reist met minimaal 5 mensen van dezelfde nationaliteit. Dat is sinds deze maand helaas ingevoerd… Door dergelijke regels is Tibet erg duur. Ik vond het wel de moeite waard.

Veel mensen gaan ook naar India en Thailand voor spiritualiteit, en sommigen naar Bali (Ubud). India ken ik niet. Bali is absoluut veilig voor vrouwen alleen, ik heb er zelfs een tijdje gewoond. Thailand is ook geen probleem.

In Ubud zijn verschillende yoga-centra, die kunnen soms heel druk zijn. Wil je een tijdje een klooster of ashram in, dan zou ik eerder naar Nepal, India of Thailand gaan.

5

Als je zo zit te dromen over een lange reis, en die landen je zo aantrekken, vind ik een maand per land eigenlijk best weinig. Ik weet niet hoe oud je bent en waar je staat in je leven, maar je zou toch best kunnen sparen en een keer een paar maanden vrij kunnen nemen en flink de tijd te nemen daarvoor? Dan heb je ook de tijd om op sommige plaatsen een week te blijven en inderdaad meer tijd met de mensen van het land door te brengen. Met slechts een maand ben je denk ik meer onderweg en heb je korter de tijd per plek.

En leen eens een Lonely Planet “Nepal” bij de bibliotheek, daarin kun je al enorm veel lezen en inspiratie opdoen voor hoe het is om daar te reizen. Hoeveel het kost, wat eventuele gevaren zijn, de cultuur en natuur en geschiedenis, handige reisroutes, hoe de bussen werken, mooie wandelgebieden, hotels en hostels, wat voor eten er voornamelijk te krijgen is, etc etc etc. Als je dan toch in de bieb bent, bekijk of leen dan ook een fotoboek over Nepal en Tibet.

Verder kun je ook al veel leren door reisverslagen van andere te lezen, er staan er duizenden op www.waarbenjij.nu en www.travelpod.com en nog veel meer sites. De foto’s daarbij kunnen je ook een goede indruk geven van wat je kunt verwachten. Maar mooiere foto’s vind je meestal op sites als www.pbase.com (en dan zoeken op Nepal).
En met Google kom je ook een heel eind! Type maar eens in “budget nepal” bijvoorbeeld, of “kosten nepal”, of “horseback riding nepal”. Ook in het Engels googlen, want allerlei reizigers uit andere landen kunnen ook goede tips en verhalen hebben.

Inderdaad is reizen een mooie manier om jezelf beter te leren kennen en te filosoferen.

6

@ Cécile; Het liefst wil ik een wereldreis maken van plusminus een jaar. Maar ik ben nog jong - 22 jaar - en als ik lees en hoor wat het budget van andere backpackers is voor een jaar, sta ik toch een beetje met mijn mond vol tanden. Natuurlijk hebben de meeste mensen daar ook een flink poosje voor moeten sparen, maar aangezien ik op mezelf woon en alles uit mijn eigen spaarpotje moet bekostigen, heb ik niet bijster veel speelruimte om te sparen. Een echte wereldreis van een jaar zal dus pas een realistisch doel zijn als ik rond de ‘magische’ 30 jaar passeer, vrees ik. En op dit punt in mijn leven ben ik nog jong en ongebonden, wil ik genieten van de mooiste plekjes op de wereld en ontdekken wie ‘Worteltjestaart’ is. Het is lastig uit te leggen, maar je begrijpt denk ik wel wat ik bedoel? Die kriebels om er op uit te trekken zijn op dit punt in mijn leven intenser dan ooit! En als ik nu ongeveer anderhalf intensief kan sparen voor mijn eerste backpackersreis en een mooie buffer voor die verre reis heb, vind ik dat al een prachtige ervaring die niemand me ooit meer afneemt. Twee maanden is trouwens ook niet definitief, hoor. Ik ga eerst eens uitpuzzelen wat het budget is van andere reizigers naar die landen per maand en onder andere op basis daar van maar ik over een tijdje een weloverwogen beslissing. Wellicht blijf ik er wel een half jaartje? Ik weet het niet. Alle opties zijn nog open!

@ Jenny; Bedankt voor je tips! Jammer dat Tibet in je eentje lastig tot vrijwel niet te bereizen valt in je eentje… Ik zal eens kijken naar Bali en Thailand. Zijn die landen wel niet een stuk meer op massa-toerisme gefocust en verder ontwikkeld dan bijvoorbeeld Nepal?

7

Ik schrik me ook lam van de budgetten die reizigers hier soms noemen. Ik heb het gedaan voor een kwart daarvan, ha ha. Een deel gespaard, een deel tijdens de reis gewerkt, en een deel geleend (en dat binnen een jaar na terugkomst terugbetaald).
Maar die andere mensen gaan vaak ook meer dan 20 landen in een jaar zien; snel reizen en veel landen zien kost veel geld. Ik heb ‘maar’ 5 landen bezocht in een jaar (en toch het gevoel dat ik enorm veel gezien en meegemaakt heb).

In Zuidoost-Azië moet je ook wel toe kunnen met zo’n 700-900 euro per maand (plus vliegticket), vooral als je bij locals slaapt of in hostels, en eens af en toe zelf een maaltijd samenstelt (bv. je ontbijt, gewoon fruit en noten ofzo). Een vriendin van me was zelfs maar 500 euro kwijt in 5 weken in India (wel kon zij haar kamers delen met een vriendin).

Hoeveel je in Nepal kwijt bent, vind je in een Lonely Planet reisgids bij Money/Costs.

Verder zou je kunnen kiezen om een aantal maanden te werken, als je een jaar op reis bent. Dat is ook een prettige onderbreking van alleen maar ‘leuke dingen doen’, wat op een gegeven moment echt gaat vervelen, hoe gek dat ook klinkt! Werken zorgt dat je weer even je hersens kunt gebruiken, je nuttig voelt in de wereld, de cultuur op een heel andere manier leert kennen (echt leuk om bv. Engelse les te geven! Je leert dan heel andere mensen kennen dan die je tegenkomt als toerist), en wat geld kunt (be)sparen.
Voor Australië kun je tot een bepaalde leeftijd (26???) een Working Holiday Visum krijgen. Veel reizigers werken daar op boerderijen of in de horeca, soms zelfs in kantoorbanen.
Als je Engels heel goed is, zou je in Azië Engelse les kunnen geven.
Of je zou kunnen werken als reisleidster, dat heeft een collega van me 5 jaar gedaan in Nepal, Tibet, China… of bij een hotel of tour-operator werken.

Ik dacht dat je nog wat jonger was. Een jaar lang op reis wordt wel lastiger hoe ouder je wordt. Meestal heb je dan meer dingen in je leven die je binden aan Nederland (hypotheek, man, kind, net in een groeispurt in je carrière), en dus meer dingen te regelen voordat je weg kunt. Begin 20 is juist wel een periode dat je dat nog vrij goed kunt doen, je bent dan ook flexibeler met wat voor (goedkope, eventueel gedeelde) accommodatie je genoegen neemt.

Kijk ook eens naar couchsurfing.org… je zegt dat je bij lokale bevolking wilt verblijven; dat is dé manier.

Als ik jou was, en de reiskriebels zo heftig zijn, zou ik gewoon een plan maken voor 2012 of 2013! Op www.backpackgek.nl vind je allerlei spaar-tips en nog veel meer tips.

8

De tip van werken op reis vind ik een hele bruikbare, die ik ook zeker in mijn achterhoofd ga houden! Maar dan komt ook direct een belangrijke vraag in mij op. Hoe kom je daar aan werk? Het lijkt me ontzettend tof om Engelse les aan kinderen te geven. Dan kom je en met de locale bevolking in contact, je proeft en ervaart hun werelden en je draagt je steentje op een constructieve manier bij! Mag je wel lesgeven, ook als je niet officieel bevoegd bent om les te geven en dus geen papiertje hebt? Ik kan me ruim voldoende verstaanbaar maken en spreek dus ook best een woordje Engels, maar ik ben natuurlijk geen expert of gediplomeerde lerares. Doch zou ik kinderen wel - spelenderwijs - (de basisbeginselen van) Engels kunnen leren, denk ik. De belangrijkste vraag is alleen hoe je dus aan dat soort werk komt. Wat zijn de voorbereidingen die je daar voor kan treffen of is het een gevalletje ter plekke geluk hebben?

Dit jaar op reis gaan gaat helaas echt niet meer lukken. Daar is mijn budget ontoereikend voor. Eind volgend jaar wellicht? Eerst wil ik een wat concreter ‘plan de campagne’ hebben op papier en meer uitgepluist hebben. En natuurlijk een buffer en een mooi startbudget hebben.

De website van Backpackgek heb ik toevallig een paar dagen geleden ontdekt. Freek en Claudia zijn mijn echte iconen, wat een wereldreis maken betreft. Alle zekerheden verruilen voor het ongewisse en hun dromen tot realiteit toveren en obstakels trotseren. Wauw. Echt… Wauw!

9

Je zou het eens bij een Joho winkel kunnen navragen. Zij regelen werk in andere landen. Ik denk dat je wel een certificaat moet hebben als je het officieel wilt doen.
Maar je kunt ook ter plaatse proberen iets te vinden. Veel zal het niet verdienen. In Peru verdiende ik US$2,50 per uur met lesgeven (ik werkte daar 20 uur per week, maar natuurlijk ook veel onbetaalde uren aan voorbereiding, en examens nakijken). Maar doordat de school ons ook gratis accommodatie gaf, bespaarden we wel enorm veel geld en konden we toch een klein beetje sparen.
Waarschijnlijk ben je beter af met reizen in de goedkope landen, en werken in de dure landen (daar liggen de salarissen ook hoger).

Het kan tijd kosten om te sparen, maar het is ook een kwestie van keuzes maken en af en toe wat risico’s nemen. Het is maar net hoe graag je iets wilt… Spaartips vind je dus op die site van Backpackgek.

Heb ik ook gedaan hoor… :slight_smile: Huis en baan opgezegd en GAAN!
En zo vele mensen doen dat! Zij hebben wel een heel toffe website inderdaad.

10

Cécile, ik ga jouw website eens uitpluizen. :slight_smile: Heel gaaf dat jij ook het zekere hebt verruild voor het onzekere en dat je de stap hebt genomen! Hoelang heeft jouw voorbereiding in totaal geduurd?

Ik denk dat het inderdaad dan handiger is om ter plekke eens te kijken. En het klopt wat je zegt over risico’s nemen. Daar ben ik me ook wel van bewust. Maar dan wel risico’s die ook enige kans van slagen kunnen hebben, niet die al bij voorbaat al min of meer gedoemd zijn om te mislukken. Ik wil dolgraag gaan, liefst nog morgen bij wijze van spreken, maar het moet ook een beetje reëel en haalbare kaart zijn. :slight_smile:

11

Mijn voorbereiding voor die reis van een jaar kostte 7 maanden.
Ik heb een half jaar van tevoren gespaard, in totaal iets meer dan 4 van de 12 maanden op reis gewerkt (in Australië en Peru), en achteraf nog een jaar de lening terugbetaald.
Ik geloof dat we - na ticket, en met gespaard en geleend geld - per maand slechts 500-600 gulden per persoon te besteden hadden (in 1997-1998), wat nu na inflatie ongeveer neerkomt op zo’n 400 euro per maand in de huidige tijden / prijzen. Dus erg weinig. Daardoor moesten we ook wel werken onderweg, en vaak zelf ontbijt en ook wel avondeten maken, en hebben we in Australië helemaal geen tourtjes geboekt, vooral veel gewerkt, en 6000 km met een gekochte auto gereden.
Maar ik heb er geen spijt van dat we toch gewoon zijn gegaan met vrij weinig geld, al zaten we hem na het dure Chili wel even te knijpen, daar vloog het geld onze portemonnee uit, met nog 4 maanden te gaan en nog maar 800 gulden p/p ofzo! Dus daarom zijn we in Peru werk gaan zoeken, wat uiteindelijk een superleuke ervaring bleek te zijn.
Ook andere dingen die we anders oplosten door geldgebrek, leverden vaak juist leuke ervaringen op, bv. logeren bij mensen thuis.

Soms is het ook een beetje ‘living on the edge’… alles lost zich wel weer op. Desnoods waren we eerder terug gegaan… maar dat bleek niet nodig.

Nog steeds leef ik wel een beetje zo; half sparen en half lenen… daar zijn credit cards wel handig voor… :slight_smile: alleen betaal je natuurlijk wel rente over geleend geld, maar ach, als ik daardoor al een half jaar eerder op reis kan, dan doe ik dat! En dan later gewoon weer afbetalen.
Persoonlijk zou ik niet 8 jaar willen wachten voordat ik eindelijk mijn droom waarmaak! Je weet niet eens of je dan nog wel leeft… (sorry maar het is wel waar).

12

Wauw, 7 maanden sparen voor een reis van een jaar is best wel een… recordtempo te noemen, geloof ik? Heel gaaf dat je door te puzzelen en risico’s te nemen wel mooi een jaar op reis bent kunnen gaan! Dat is nou het levende voorbeeld van pure avontuur. Gaaf, hoor! Je bent dat jaar niet alleen gereisd, toch?

Ik vind het wel ontzettend spannend allemaal en ik ben nog niet eens vertrokken! Ik ben toch een jonge vrouw, die voor het eerst in haar leven wil gaan backpacken en nog nooit zo ver weg is geweest. Laat staan in haar eentje… Dat bezorgt me kriebels! En je hoeft je helemaal niet te verontschuldigen over wat betreft je laatste zin uit je vorige post. Het is immers waar. Het leven kent geen garanties noch zekerheden. Dat is een feit. En daarom voel ik ook dat ik nu concretere vorm aan mijn plannen wil gaan geven. Moet gaan geven, wil ik haast zeggen. Hier heb ik tweeëntwintig jaar op gewacht!

Ik ben nu aan 't kijken op je blog bij de tips. Dat zijn er een heleboel, zeg! Ook tips waar ik nooit op zou zijn gekomen. Handig! Ik ga ze eens over schrijven in het Nederlands en ze dan als lijstje uit ga printen en vanbuiten ga leren! :wink:

13

Ik was ook 23 toen ik ging. Inderdaad niet alleen, maar dat was eerst wel het plan. Maar toen kwam ik die vriendin tegen en gingen we samen.
En het geld van 7 maanden sparen was natuurlijk niet genoeg, zoals gezegd heb ik naderhand ook nog een jaar lang moeten werken om de lening af te betalen, en onderweg iets meer dan 4 maanden gewerkt. Maar het makkelijkste en snelste kun je toch in Nederland sparen. Abonnementen opzeggen, niet meer uit eten (maar bv. picknicken in een park of vrienden thuis uitnodigen), geen onnodige kleding meer kopen… Spullen verkopen die je niet meer nodig hebt… Dan kan het snel gaan hoor. En zoveel hoeft een reis naar Nepal niet te kosten.

Kijk op mijn websiteeens onder Travel > Travel quotations! No guts, no glory!

14

Je hebt risico’s genomen en dat vind ik wel gaaf. Min of meer op de bonnefooi gaan en ter plekke de touwtjes wel aan elkaar knopen. Dat getuigt toch van een behoorlijke dosis lef, als je het mij vraagt.

Ik vind de quote van Mart Twain bijzonder sterk. Wat ik al schreef, het leven kent geen zekerheden en geeft ook geen garanties. Soms moet je gewoon dingen doen in plaats van over analyseren.

Ik ga vandaag eens een begin maken met een schets op papier te zetten. Nepal komt pertinent op mijn lijstje te staan. Mongolië wil ik er liefst ook aan toevoegen, alleen is de afstand tussen beide landen wat lastiger. Voor de rest is alles nog blanco en ga ik mijn reisboeken er eens op na slaan en veel reisblogs en het Wereldwijzer forum lezen. Ik denk dat ik daar al heel veel inspiratie uit ga putten.

Kent Azië trouwens ook zogenaamde ‘bounty paradises’?
En zo ja, aan welke kant of regio moet ik dan denken?

15

hoi reizigster in spe, 3 kleine tips: ga zowiezo alleen op reis, je leert zo veel meer mensen kennen als je alleen bent (backpackers én locals) en die ontmoetingen zijn de icing on the reis cake! met zijn tweeen blijf je altijd meer toerist dan reiziger… doe liever 2 reizen van 6 maanden dan in een keer tig landen, de meeste langetijdreizigers worden blase en zien de schoonheid van de landen niet meer (meer de 'been there, done that attitude). als je niet veel geld hebt: ik heb de hele wereld liftend gezien en dat voegde veel toe, je wordt dan ook vaak uitgenodigd bij locals (maori’s , aboriginals, alaskaanse trappers etc. vooral bolivia en nepal zijn goede lift landen. Ben nooit een dag bang geweest, maar voelde me wel heel onveilig in peru (2 groepsverkrachtingen gehoord in cusco, meerdere berovingen op straat in lima en overvallen/ verkrachtingen in arequipe) Bolivia is mooier, goedkoper, vriendelijker en ook nog eens veel lekkerder eten! succes inge

16

oja, tip 4 probeer niet te veel te plannen, go with the flow, misschien valt een land tegen en wil je eerder weg, of juist t tegengestelde, toen ik van peru naar ecuador zou gaan, waren alle banken gesloten, alle wegen geblokkeerd kortom de pleuris was uitgebroken, ipv van ecuador, colombia, werd t bolivia chili, en gelukkig maar… van de hele wereld vind ik nog steeds bolivia het mooist!

17

Leuk al die enthousiaste verhalen over alleen reizen! Ook ik ga volgende week 3 weekjes alleen op pad en heb er onwijs veel zin. Het is voor mij de eerste keer dat ik alleen ga rondtrekken. Dus even een vraagje voor alle experts op gebied van solo reizen… Hoe ga je handig met je bagage om??

Ik probeer te voorkomen dat ik bijv. de ruines in Palenque (Mex) ga beklimmen in de enorme hitte met een backpack op de rug, door (helaas) toch de nacht ervoor en erna in 1 zelfde ho(s)tel te slapen. Maar…hoe doe je dat nou als je na het momentje “Mayaruine”, na lekker zweten, ook nog even een plons wil doen in het Agua Azul. Spulletjes (camera, geld etc) maar gewoon naast je handoek laten liggen en hopen dat je snel genoeg het water uit bent als je iemand verdacht ziet?

(Kijk…zijn nou net van die dingen waar je normaliter niet zo over nadenkt als je met meerdere mensen reist).

Bagagetips zijn welkom!

Thanks,
Tami

18

Hoi Tamlan,

Ja soms zijn dat soort dingen ietsje lastiger met alleen reizen, maar de dingen die jij noemt eigenlijk niet echt… want ook als je met z’n tweeën reist, zit je met dat probleem van backpack mee of niet naar ruïnes (of misschien begrijp ik je verkeerd). Vaak kun je bagage wel achterlaten bij de receptie van een hostel of hotel. En gek genoeg wordt het door superluxe hotels vaak het minst goed bewaakt, die leggen het ergens in een openbaar hok waar iedereen in kan of achter de receptie en ze laten het iedereen gewoon pakken. Juist goedkope hotelletjes en hostels hebben vaak wel kluizen of gewoon een afgesloten kamertje voor bagage die even een dag of meer bewaakt moet worden.

Als zo’n ruïnebeklimming met een tourbedrijfje is, kan je daar ook eerst vragen of je je backpack bij hen veilig kunt stallen tot het eind.

Ook zwemmen doe je vaak allemaal tegelijk, of je nu alleen reist of met twee of meer. Dus ook dan is de veiligheid van je spullen net zo goed een probleem. Inderdaad vanuit het water je spullen heel goed in de gaten houden. Of neem een waterdichte moneybelt mee die je bij een outdoorwinkel koopt, daarin kun je in ieder geval geld, credit cards en eventueel zelfs een klein cameraatje mee het water in nemen. (Test wel eerst even thuis hoe waterdicht hij echt is! Het is vaak een ding van plastic dat met meerdere strips en meerdere keren oprollen dicht moet.)
Soms ben je bij dat soort gelegenheden ook op een groepstoertje met een gids, vaak bewaakt die dan de waardevolle spullen (maar ga niet 100% uit van dat hij echt goed oplet! Hij zit natuurlijk ook wat te kletsen met andere mensen enzo…).

Het lastigste van solo reizen vind ik de wc-momenten. Je zit in een cafeetje of je bent bij een lunchstop tijdens een busrit, dan moet je altijd je waardevolle spullen mee naar de wc nemen, en die hebben vaak vieze vloeren en geen haakje om je tas aan op te hangen. Dus gedoe met een tas op je rug… of je moet een medereiziger vertrouwen… gebruik je intuïtie.
Je aller-waardevolste spullen neem je wel mee die wc in ook al bewaakt iemand anders de rest; bv. in een moneybelt onder je kleding, en/of in een riem met rits in de binnenkant, en/of in zijvakken van je broek.

Voor alle andere momenten gelden dezelfde veiligheidsmaatregelen, of je nou solo of met twee of meer reist. Ik zie vaak juist dat groepsreizigers zich onterecht veiliger wanen door die groep, en daardoor juist eenvoudige slachtoffers zijn voor tasjesdieven en zakkenrollers!

Wat tips (die ook voor Amsterdam en Rome enzo gelden!):

  • In een café altijd je tas met waardevolle spullen goed in de gaten houden, dus niet aan je rugleuning hangen of op de grond leggen (of dan alleen tussen je voeten geklemd);
  • In een bus niet die tas in het rek boven je hoofd leggen en een tukkie gaan doen (maar hou de tas dan op schoot met je armen er losjes omheen; nooit je portemonnee in het buitenste ritsvakje van je dagrugtasje doen;
  • Niet showen met dure spullen (dus niet zoals we in NL gewend zijn, je zonnebril en mobieltje op de cafétafel leggen, of op een terras aan een plein vol bedelaars uitgebreid met je iPad spelen… je wilt niet geloven hoeveel naïeve toeristen dat toch doen)… draag geen of zo min mogelijk sierraden.
  • Een tas niet van één schouder bungelend dragen: dus wél een schoudertas met de band diagonaal over je torso dragen of een rugzak met beide banden (op drukke markten en busstations extra goed opletten en je tas op je buik dragen, met een hand erop… zelf vind ik daarom een schoudertas praktischer omdat dat er niet raar uit ziet om aan de voorkant te dragen met een hand erop).
  • Neem zo min mogelijk spullen van waarde mee op straat, laat de rest achter in je hotel in een kluis of verstopt in een vak van je tas dat op slot kan, of wat voor systeem je dan ook bedenkt.
  • Loop alsof je weet waar je heen moet. Bij twijfel kun je in een winkel even op je plattegrond kijken of de weg vragen. Liever niet met uitgevouwen kaart op straat. (Ik maak altijd van tevoren thuis kopietjes van plattegronden van steden die ik bezoek, dan heb ik gewoon een simpel A4-tje en niet mijn dikke reisgids nodig.)

Ik gebruik ook het liefst een goedkoop uitziende tas. Sowieso geen duidelijke cameratas! Maar een oude canvas tas of zelfs een plastic tasje van een lokale winkel.
Als ik het ergens 's avonds een beetje ruig vind, ga ik 's avonds alleen zonder tas de straat op. Alleen wat geld om te eten in mijn zak, en een leesboek in de hand.

In je grote backpack (die tijdens een busrit vaak onderin of bovenop de bus zit) zitten als het goed is alleen maar kleding en ‘waardeloze’ spullen, al zul je daar soms ook stekkertjes en opladers enzo in vervoeren. Maar in ieder geval geen dingen die niet makkelijk vervangbaar zijn.
In principe is zo’n laadruimte van een bus meestal wel veilig genoeg; anders kun je nog even bij de maatschappij navragen hoe ze controleren of niet de verkeerde persoon andermans tas meeneemt. Wie weet hebben ze een systeem met nummertjes op de tassen, of staat er altijd een mannetje bij.
In treinen is het wel wat lastiger, daar lopen mensen meer heen en weer door coupé’s. Een klein simpel lichtgewicht fietsslotje waarmee je je grote backpack vastmaakt aan een rek kan dan de eerste dieven tegenhouden. (Je kleinere tas houd je natuurlijk op schoot of anderszins in de gaten). Desnoods gebruik je een Pacsafe net (van dun metaal en met slotje) maar ik denk altijd dat zo’n duidelijk zichtbaar beschermingssysteem alleen maar ongewilde extra aandacht trekt.
Ik doe meestal een plastic geweven aardappelzak om mijn backpack, die ik voor 1 euro heb gekocht op een markt in Latijns Amerika. Is ook handig tegen stof en vocht.

Je memory cards vol foto’s bewaar je ergens waar ze niet makkelijk bij komen en niet bij je camera. Mocht je camera gestolen worden, dan heb je toch nog wat foto’s. Je kunt daarnaast ook nog back-ups maken op bv. usb-sticks of cd’s en die nog weer op een andere plek bewaren. (of via WeTransfer naar familie sturen, max. 2GB per keer)

Dit klinkt misschien allemaal heel paranoïde maar in Latijns Amerika wordt best veel stiekem gestolen, net als in Amsterdam en Rome overigens!! Als je op bovenstaande dingen let, wordt het al snel gewoonte en voelt het helemaal niet als extra handelingen / paranoia, maar gewoon gezonde streetsmarts en alertheid.
Mocht je met geweld bedreigd worden (is mij nog nooit gebeurd in al die maanden dat ik door Zuid- en Midden-Amerika heb gereisd), dan zou ik adviseren: gewoon afgeven waar ze om vragen, en terugvallen op je reisverzekering. Je gezondheid en je leven zijn belangrijker dan materiële spullen.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Heel veel plezier op je eerste solo vakantie! Je zult zien dat je veel meer open staat voor ontmoetingen met leuke mensen, of het nu reizigers of Mexicanen zijn. En qua veiligheid is het volgens mij echt maar weinig verschil met duo-reizen of groepsreizen. Ook stellen lopen soms - met grote pech - aan tegen beroving, ontvoering of wat dan ook. Doe geen domme dingen, maar vergeet ook niet te genieten! :slight_smile:

En nogmaals, gebruik je intuïtie. Als je iemand of een bepaald straatje niet vertrouwt, ook al begrijp je niet precies waarom, volg dan je gevoel. Vermijd die persoon of zorg in ieder geval dat je onder andere mensen blijft. En bij een steegje dat jou dat kriebels geeft, loop je gewoon een blokje om.
Nog meer veiligheidstips op mijn website (zie handtekening).

Oh ja, bagagetips vind je onder andere HIER (even scrollen naar beneden).

Mooie reis gewenst!

19

Bedankt!! (mijn worrie is alleen nog een beetje dat ik gek ben op foto’s maken, dus niet met een broekzakmodelletje rondloop. Ik draag deze nooit bij me in een camera tas, maar gewoon in een goedkope (soms zelf plastic supermarkt) tas.) Maar goed…dat is mijn eigen keuze. En moet daar gewoon “slim” mee omgaan. Dat houd in dat ik soms zal moeten accepteren dat ik niet overal mijn camera tevoorschijn kan halen. :foto:

Heb er zin in. En inderdaad…gewoon gezond verstand en intuitie gebruiken en vooral GENIETEN!

20

Gewoon zorgen voor een goede backup van je foto’s, en een goede verzekering voor je camera. Er zijn verzekeringen die tot 5 jaar de nieuwwaarde van de camera dekken, met zo’n verzekering loop je weinig risico.