(origineel bericht op be-more.nl)
Al over de helft…
Ongelooflijk maar waar… ik heb er al 5 weken lesgeven opzitten… In mijn eerste twee weken heb ik meerdere malen gedacht: ‘Jezus, wat kost het lesgeven veel voorbereidingstijd en wat ben ik een belabberde lerares, ik kan er maar beter mee stoppen, wat doe ik de studenten aan!’ Echter, in de derde week begon ik steeds meer plezier te krijgen in het voor de klas staan doordat ik de cultuur en leerlingen beter leerde kennen en mijn draai begon te vinden zowel in het vrijwilligershuis als op de school. Ik ben in zo’n korte tijd al zeer gehecht geraakt aan mijn medevrijwilligsters, de studenten en de Balinese klassenassistenten van het Youth Centre. Ik ga ze allemaal ontzettend missen wanneer ik over drie weken naar Cambodja vertrek om daar mijn buurman uit Nederland te ontmoeten. Ik ben heel benieuwd naar de school waar hij reeds jarenlang goed werk voor verricht! En natuurlijk ga ik ook daar cultuursnuiven. Maar tot aan die tijd ga ik nog met volle teugen genieten van mijn tijd als ‘teacher’ op Bali, met alle ups en downs die er nog komen gaan. En na mijn trip naar Cambodja heb ik nog een vakantie tegoed op Bali!
Wat betreft mijn sponsorgeld: het Youth Centre heeft een lijst gemaakt van spullen die ze hard nodig hebben zoals whiteboards, woordenboeken en een goed afsluitbare kast waarin ze spullen op kunnen bergen. Het Youth Centre maakt namelijk gebruik van het klaslokaal en de veranda’s van een basisschool dus het is handig als ze alle spullen veilig kunnen opbergen. Als het goed is worden deze spullen nog aangeschaft voor mijn vertrek zodat ik foto’s kan maken die ik aan jullie kan laten zien.*
In de afgelopen weken heb ik vele lieve en interessante mensen mogen leren kennen, prachtige verhalen gehoord, mooie plekken mogen bezoeken en vele herinneringen opgedaan. Maar bovenal heb ik (weer) heel veel over mijzelf geleerd, en dat is een cadeau dat niemand me ooit af zal nemen…
Sampai jumpa… xx