(origineel bericht op be-more.nl)
afscheid
donderdag was het zover,voor de laatste keer om 7uur naar het project,kinderen uit bed,verschonen,pap geven,de aunties helpen met bedjes verschonen,dweilen.Tussendoor even naar ons huisje om in te pakken en om twe uur weer terug.Als verrassing voor 26 man take-away Mac D.gehaald,hoeven de aunties een dag niet te koken en geen afwas te doen,iedereen happy dus. Om half zeven de kinderen de kleintjes nog even geknuffeld,ze snappen niet echt dat ik er morgen niet zal zijn,ik zelf ook niet eigenlijk. Wat zal er van ze worden,die kids met hun verschrikkelijke start in het leven,de Aunties,de grotere kinderen en pubers,wist ik het maar…Zoals een medevrijwilliger zei,ik laat ze achter maar ik neem ze mee in m,n hart.
Hoop dat ze dankzij ons sponsorgeld toch een beetje een kans op een betere toekomst krijgen,vooral scholing want dat is toch het belangrijkste om niet op straat terecht te komen. Er is nog heel veel te doen in de achterstandsbuurten ,voorlichting over drugs,hygiene en vooral voorbehoedsmiddelen zijn hard nodig.
Ik dacht het droog te kunnen houden tot ik afscheid nam van Glyniss,ze gaf me een zelfgemaakt kaartje met de tekst Siyabongo,bedankt in Zulu en een Zulunaam;Busisiwe ,the one who is Blessed,die had ze voor mij bedacht. En dat ben ik,blessed,dat ik dit kon doen,dat ik gezond ben en dat m,n wiegje in Nederland stond en mensen om me heen heb die me hierin steunden.Nogmaals allemaal bedankt en ik hoop nog eens terug te komen hier,Ineke