(origineel bericht op be-more.nl)
Afgelopen week & weekendje Lovina
Na we terug waren gekomen van Sanur hadden we ons fijn voorgenomen om ons vooropgestelde programma te gaan uitvoeren in de lessen.
Ik had voor het weekend al aangegeven dat ik graag de lessen wilde gaan geven na het weekend, dit vond de juffrouw prima. Het was alleen toch veel moeilijker als wat ik had gedacht! Ik heb geen pabo gedaan dus ik weet megod niet wat de juiste methode is om kinderen bepaalde dingen aan te leren. Wel vond ik het belangrijk dat ze ook eens iets anders leerde als wat ze altijd al leerden. Bijvoorbeeld de getallen 1-10. De kinderen van mijn klasje kennen deze getallen wel, maar alleen in die volgorde. Ze kunnen heel goed het rijtje opzeggen, maar wanneer je de cijfers op het bord schrijft en willekeurig een cijfer aanwijst en die moeten ze dan opnoemen, dan wordt het al wat moeilijker. Toch wilde ik ook graag weten of ze 11-20 al kenden, maar dit hadden ze nog nooit gedaan. Gelukkig hielpt de juffrouw mij ook omdat er natuurlijk sprake is van een grote taalbarriere. Al met al was het redelijk gegaan, ik had de les gegeven en met behulp van de juffrouw en geprobeerd om wat afwisseling erin te gooien (wat toch best wel moeilijk is!).
De volgende dag stonden Ilvy en ik alweer alleen voor de klas, weer met de kinderen die een beetje engels kunnen. Ilvy was ijverig aan de slag gegaan met les geven. Het verliep allemaal redelijk, af en toe even zoeken hoe we het moesten aanpakken en overbrengen naar de kinderen. Een jongen bleek al de getallen 11-20 te kennen, dus ik was met hem verder gegaan van 21-30. Dit was nog vrij lastig voor hem. 21 is namelijk dua(2)puluh(tig) satu(1). Maar de jongen bleef maar zeggen dua(2) satu(1). Uiteindelijk drong het denk ik wel tot hem door dat hij puluh erbij moest zeggen, maar of hij het de volgende keer nog weet vraag ik me af.
Vrijdagmorgen doen ze altijd dansen, dit was heel leuk om te zien! Ook kregen een paar kinderen een sarong om en deden de balinese dans. 1 jongen deed eerst een meisjesdans en erna met de jongens mee de jongens dans. Heel leuk! Ook hebben alle kinderen nog gewoon gedanst, af en toe kwam er een beetje onpasselijke liedjes op voor die kinderen vond ik zelf, een meisje was ook de hele tijd aan het schudden met haar billen tegen me aan, dit vond ik niet al te prettig! En als ik wegliep zei de oudste juffrouw dat ze naar mij moest om te dansen en dan begon ze weer en die juffrouw vond het maar geweldig!
Zaterdagmorgen naar Lovina vertrokken. Op de heenweg zijn we gestopt bij een vulkaan, heel mooi om te zien (van een afstandje).
Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we geluncht en zijn we rond gaan lopen om de omgeving te verkennen. Achter het hotel had je een veld met gewassen en daarachter lag dan de zee, de meneer van het hotel zei dat er een pas door het veld liep om bij de zee te komen. Dus wij via het veld naar de zee, maar echt een pad was er niet! haha maar toch bij de zee uitgekomen. Het strand was zwart dus we zijn niet aan de zee gaan liggen.
Ons hotel (bestaande uit 6 bungalows) had een mooi zwembad dus zijn we daar lekker gaan liggen.
's Avonds zijn we een restaurantje gaan zoeken om te gaan eten. We hadden een leuke restaurant gevonden waar je ook lekker kon loungen. Helaas was het erg weinig eten waardoor we dus nog honger hadden. Ergens anders zijn we toen maar een toetje gaan eten, en weer ergens anders zijn we gaan zitten voor een drankje.
Toen we een drankje aan het drinken waren, hebben we genoten van het zeezicht, een vuurtje op het strand en leuke muziek wat live werd gespeeld. Opeens kwam ook een local bij ons zitten en met ons kletsen. Hij vond het geweldig dat we Nederlanders waren en sprak zelf ook een beetje Nederlands. Hij werkte wel eens in Duitsland en zijn bazin had een villa in de vrouwenpolder, daar kwam hij ook vaker om de villa te poetsen. Dat we ook vrijwilligerwerk deden vond hij nog geweldiger en bleef dit ook constant zeggen. Deze balinees had eerder een groep Nederlandse studenten ontmoet en wij moesten met hen meegaan naar een ander cafe om ene te drinken. We hebben kennis gemaakt met deze Nederlanders (uit Groningen) en zijn vervolgens meegegaan naar het andere cafe. In dit cafe werd ook live muziek gespeeld en was best gezellig. Uiteindelijk zijn Ilvy en ik eerder naar huis gegaan omdat ik doodmoe was en graag nog even met Luke wou appen (A)
De volgende dag hadden Ilvy en ik een scooter gehuurd via het hotel. We wilden namelijk naar de hot springs gaan en naar een boedha tempel. Als eerste wilde ik een testrondje maken op de scooter en dacht ach dit doe ik wel even! Maar de scooter had 110cc… Weet ik veel dat dat dan zo snel gaat, dus ik lag al meteen op de grond met de scooter! De mannetjes van het hotel zagen het gebeuren en moesten natuurlijk lachen, maar hielpen me wel overeind. Een meneer zei al dat hij het erg gevaarlijk vond als wij gingen rijden… Vervolgens probeerde Ilvy het, bij haar ging het al veel beter. Echter toen ik achterop ging maakte ik Ilvy helemaal nerveus omdat ik het maar niets vond, waardoor het rijden niet helemaal soepel verliep. De mannen van het hotel zagen dit ook waarop een iemand ons aanbood om ons te brengen naar hetgeen wat we wilden bezichtigen. Hij was om 1 uur klaar en een vriend van hem ook en zij wilden ons dan wel brengen met de scooters. Ik vond het prima! Aangezien het scooterrijden geen succes was en het verkeer hier in Bali een ramp is vond ik het allang goed dat mensen die vaker hadden gereden ons wilde brengen.
We zijn toen eerst naar de Boedha tempel gegaan. Het was hier heel stil en sereen. Mooi om te zien!
Vervolgens zijn we naar de hot springs gegaan. Het was hier keidruk en het was al warm, en het water ook. Ook was alles best smerig (Balinezen kennen geen prullebakken) we zijn dus niet het water in geweest.
Maandags zijn we gaan snorkelen. We hebben eerst anderhalf uur gereden richting het westen van Bali. Daarna hebben we nog zo’n drie kwartier op de boot gezeten richting een eilandje Pulau Mejangan. Hier zijn we gaan snorkelen.
Het op het bootje zitten vond ik al doodeng! Ik had telkens het idee dat het bootje om zou gaan kiepen.
Eenmaal in het water om te gaan snorkelen vond ik het weer doodeng om onder water te gaan. Dat ik niet kon staan vond ik maar niks. De instructeur heeft me toen vastgehouden en gezegd dat ik heel langzaam onder water moest gaan. Eenmaal onder water was alle angst weg. Het was zo mooi! Alleen maar koraal en visjes visjes visjes. Ben blij dat ik dat heb gedaan 
De terugweg op het bootje was echt tien keer niets! Ik had een handdoek om me heen geslagen (net als alle mensen op het bootje) want de golven kletste gewoon tegen je aan, dus je was zeike en zeike nat. Zo dus ook de handdoek. Brrr dat was koud! Wat was ik blij toen we weer aan land waren.
Die avond waren we moe dus hebben we niet meer veel gedaan en hebben we bij het hotel gegeten. Het lekkerste eten tot nu toe! Jammer dat het al de laatste avond was.
De volgende dag werden we opgehaald om weer terug te gaan naar Bedulu. Onderweg zijn we nog gestopt bij de GitGit waterval. In eerste instantie wilden we naar een andere waterval aangezien iedereen zei dat deze waterval te druk bezocht werd. Maar dat viel gelukkig reuze mee! Er waren niet veel mensen. De waterval zelf was erg indrukwekkend en erg hoog (40m).
Na de waterval zijn we naar de watertempel geweest, de Ulundanu water temple. Deze was veel kleiner als wat ik had gedacht! Maar toch leuk om te zien.
Nu ben ik weer terug in Bedulu en morgen begint het grote feest hier. We zijn benieuwd. We zijn van plan om naar een tempel te gaan (die heb je hier genoeg) om te kijken hoe de ceremonie in zijn gang gaat. Dus we laten ons verrassen