(origineel bericht op be-more.nl)
28, 29 december
28-12-12
vandaag was de laatste dag van het project voor Marjan en mij. Eerst werd de verjaardag van Dayu gevierd, ze werd 8 jaar. Hierna deelde Marjan en ik kleine cadeautjes uit aan de kinderen. Wij kregen ook veel cadeautjes, armbandjes, ketting, sjaal, fotoboek en oorbellen. Tot twaalf uur hebben we gedanst. Hierna Iedereen een dikke knuffel geven. Middags hadden we de middag groep. Er is ook lokale vakantie, de hele week waren er niet veel kinderen maar vandaag waren er veel (13). Het begon te regenen dus gingen we eerst naar binnen daar hebben we de kinderen ons na laten tekenen. Hierna regende het nog een beetje en zijn we met de kinderen naar een ijs warong gelopen en daar ijsjes gekocht. Marjan en ik hadden de kinderen op een bankje gezet en wij gingen de ijsje uit de vriezer pakken, alle 13 het zelfde ijsje. Iedereen vond het goed, geen gezeur ik wil een groot ijsje of ik lus het niet. Hierna terug gelopen naar school. Onder tussen waren er ook donaties gekomen van toeristen. Hierbij zat klei, een doos vol klei en spulletjes om mine klei donuts te maken. Dat hebben we het laatste half uur gedaan. Na de les moesten alle vrijwilligers die vandaag afscheid namen onder de openbare ruimte gaan staan. alle kinderen van de middag klassen gingen voor ons zingen. Dat was zo gaaf!! Iedereen een hele dikke knuffel gegeven en naar ons huisje gegaan! Wat ontzettend gaaf is het om in een ander land vrijwilligers werk te doen. Zoveel verschillen met Nederland. heel leerzaam. Op dit project herhalen ze heel veel, en word niet echt nieuwe stof aangeboden. In een map waar alle vrijwilligers in schrijven was het terug te lezen dat veel vrijwilligers daar tegen aan liepen. Maar de kinderen zijn hier zo blij en gelukkig, zo mooi om te zien!
29-12-12
Na het ontbijt de laatste sullen gepakt. Eerst zou ik met de taxi naar de bus worden gebracht maar de taxi was ‘bezet’. Cetut Kwam in onze slaapkamer om te kijken hoeveel bagage ik had. Hij zij ooh klein tasje wij gaan op de scooter. Marjan en ik moesten zo lachten, ik dacht dat kan nooit! Hij wou mijn backpack tussen zijn benen zetten en ik met mijn handbagage en laptop tas achter op. Dat paste natuurlijk niet. Ik moest de rugtas op mijn rug doen. Voor de ik op de scooter mocht moest ik een broek aan doen, in een jurkje mocht ik niet op de scooter. Gelukkig had ik een broek boven in mijn tas zitten. Ik ging zitten op de scooter ik viel bijna weer achter over zo zwaar was mijn tas.
Ik ben nu in Lovina. Gister uitgeweest met de lokale jeugd. Hier vier ik ook oud en nieuw!