(origineel bericht op be-more.nl)
Zomba the place to be
Op dit moment zit ik in het Be-more hostel bij te komen van ons stap avondje van gisteren in Club G. De plaatselijke ‘place te be’. Het is bijna niet te beschrijven hoe het stappen er in Malawi aan toe gaat. Je komt binnen in een kroeg (donker hol) waar het behoorlijk vies ruikt. Er komen over het algemeen meer mannen dan vrouwen. En de vrouwen die er komen, zijn eigenlijk geen respectvolle vrouwen. Zoals mij op een nette manier werd uitgelegd door een van de lokale leden van LIYO, die met ons mee op stap was. En iedereen loopt met een biertje rond, maar niemand koopt een nieuw drankje, omdat ze allemaal hun eigen drank meenemen. Is hier geen probleem.
De jongens die met ons mee waren zorgden echt goed voor ons. Wat ook wel nodig was, want er staat zo weer iemand tegen je billen aan te schuren als je niet met je rug tegen de muur staat haha. De Rumba op z’n ergst, maar dat had ik ook wel verwacht. Want alle akuda (donkere) vrouwen die hier op stap gaan, zijn prostituees waar je voor 500 kwacha gebruik van kunt maken. Dat is nog geen 2,5 euro. De mannen weten wel dat blanke vrouwen daar om een andere reden zijn, maar het maakt ze wel vrijpostiger. Want ze zijn niet gewend om nee te horen. Gelukkig was ik daar met een aantal members, dus dan blijven ze wel meer uit je buurt.
Het is hier heel gewoon als twee mannen heel erg close met elkaar dansen. Ik moet hier nog steeds aan wennen. Vind het een vreemd gezicht, twee kerels die tegen elkaar aan staan te schuren. Wat je hier ook ziet is dat twee mannelijke vrienden gewoon hand in hand over straat lopen. Niemand kijkt er van op of om. Maar een man en een vrouw samen, dat is onfatsoenlijk. Je ziet het hier wel, bij de jonge generatie, maar eigenlijk kan het niet.
Gisteren heb ik ook afscheid moeten nemen van vrijwilligers die weer naar Nederland gaan, Anne en Monique. Als jullie dit lezen, ik mis je nu al! Heb hier super leuke mensen ontmoet en het is zo gek dat zij weer weg gaan, terwijl ik hier nog tien weken zit. Ik heb hier een geweldige tijd, maar met hun vertrek was Nederland eventjes heel dicht bij. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zoveel nieuwe indrukken op doe en het zo ‘‘druk’’ heb met mijn afrikaanse leven dat ik thuis nog niet echt mis, maar dat gaat nog wel komen (vooral met de feest dagen).
De mensen zijn hier gastvrij en ze zijn blij met ons mzungu’s (blanken). Waar ik woon hebben de mensen het nog redelijk. Ze zijn wel arm, maar ze hebben kleding, eten en een dak boven hun hoofd. Toen ik hier kwam had ik allemaal hongerbuikjes verwacht, maar dit valt bij ons mee. Als je de community in gaat, dan zie je wel schrijnende gevallen. Je ziet veel wezen (als je een ouder mist dan ben je al wees) en kindjes met licht broos haar omdat ze ondervoed zijn. Iedereen heeft hier gaten in zijn/ of haar kleding en het is moeilijk om werk te vinden.
Op dit moment is er in Malawi een te kort aan euro’s en dollars, omdat heel veel landen de ontwikkelingshulp vanwege politieke redenen stop hebben gezet. Dus de regering kan geen benzine inkopen, hierdoor is er een benzine crisis is ontstaan waardoor alles duurder aan het worden is. Voor mij nog geen probleem, maar voor de lokale mensen wel. Maar dit blijft Afrika, dingen waar je niets aan kunt doen, daar hoef je je ook niet druk over te maken, iedereen is dus erg relaxed. Terwijl in Nederland iedereen de straat op zou gaan om te protesteren.
Ze denken allemaal dat we in Nederland rijk zijn en een werkster hebben. De Malawianen denken: jij kan een ticket betalen, dus jij bent rijk. Er zijn hier genoeg leuke mannen, maar ze ruiken hier allemaal alleen niet zo fris haha. Gelukkig begin ik ook al behoorlijk Afrikaans te ruiken.
Vorig weekend zaten we in Cape Maclair, een echt paradijsje met helder blauw water en witte stranden. Echt top, daar ben ik ook op stap geweest en toen was er zelf een jongen die zowaar een geurtje op had, we wisten niet wat ons overkwam. Ik heb daar heerlijk op het strand gelegen en wij sliepen in een heel mooi huisje. We zijn ook met alle vrijwilligers in bootje naar een eilandje afgevaren om daar te snorkelen. Weten jullie nog die grote vis die Remco in zijn aquarium heeft gehad. Die komt blijkbaar uit Malawi, want ik heb tussen die vissen gesnorkeld, kan niet wachten tot we weer gaan! We hebben nu al besloten dat we als we gaan reizen, we nieuw jaar op Cap Maclair gaan vieren, ik denk dat ik dit jaar wel een nieuwjaars duik aan durf.
Tionana!!!