Heb vaak overwogen om in Thailand te gaan wonen. Hamvraag natuurlijk: Waar van te leven als je nog niet met pensioen bent of fraudeert met een arbeidsongeschiktheids uitkering. Een van de opties is het beginnen van een boeren bedrijf in Thailand. Meestal in de Isaan, want daar komen bijna alle farang bruidjes vandaan. Velen zijn optimistisch begonnen en enkele jaren later gedesillusioneerd geeindigd. Enkele jaren terug werd er door vele farangs met grenzeloos optimisme begonnen met het planten van rubberbomen in de woestijnachtige Isaan grond. Vaak werden kapitalen geinvesteerd in rais, waterputten, drainage systemen en plantenmest. Men rekende zich reeds rijk met een prijs van 100 baht per kilo! De prijs zou niet kunnen zakken immers de Chinesen rijden nu toch ook in autos!
Momenteel is de prijs dramatisch gedropt! Wat nu te doen? De bomen maar weer omhakken en verkopen als meubelhout en suikerriet planten zoals een ieder hier doet? De prijs van suiker is ook al niet meer wat het is geweest en gaat dalen omdat iedereen suiker plant. De landbouw is hier als een pyramide systeem. Alleen de eerste investeerders vangen, de laatkomers verliezen altijd. Rijst? Brengt niets op. Ik ben nu al zoveel van die expat boeren tegengekomen die mij vertellen er nooit aan te beginnen dat ik benieuwd ben of er hier zijn die mij een positief verhaal kunnen vertellen. Niet alleen winst maken dus maar ook de investeringen terugverdiend?
Een investering in kwaliteitswijnen in niet te hete bergachtigere zones (iets milder klimaat, ecologisch, zonder pesticiden te gebruiken) a la Australische kwaliteitswijnen. Zou dat een goed alternatief zijn voor bijvoorbeeld Singha bier?