(origineel bericht op be-more.nl)
Woorden komen tekort…
Sawbona, na precies een week in Zuid Africa is daar dan mijn eerste woordje Zulu. Ik heb het al vaker geprobeerd te onthouden/spreken/schrijven, maar gemakkelijk is de Zulu taal niet.
Vrijdag werd ik opgehaald om mijn weekend door te brengen bij het Palm Tree project en tevens om mee te gaan naar een township om daar eens binnen te kijken bij een Zulu familie. Daar aangekomen waren de vrijwilligers weg, maar gelukkig waren er heel veel lieve kindjes die graag wilden knuffelen en spelen. Lastig om je aandacht te verdelen over zeven kindjes (allemaal jonger dan twee jaar, de jongste zelfs pas twee weken). Maar het was erg leuk met ze en wat krijg je toch veel terug van deze kinderen! Toen de andere vrijwilligers terug waren van het winkelcentrum was het tijd om de kindertjes in bad te doen en daarna gingen we (de vrijwilligers) de muren beschilderen met figuren. Na een lekkere maaltijd, wat spelletjes en geklets was het tijd om te gaan slapen. Een beetje spannend, want het is mijn eerste nacht tussen de apen, die lopen hier gewoon over je veranda/dak.
Na een prima nacht was het tijd om kennis te maken met de Zulu cultuur. Om 10 uur werden we opgehaald door Jovial, een Zulu vrouw uit een nabij gelegen township. Na een korte wandeling kwamen we aan bij haar huis en kregen we een lekker kop thee met een stuk heerlijk, knal roze gebak. De kindjes kwamen van allerlei kanten aan gerend, vandaag waren wij de aapjes die zij allemaal graag wilden zien. Ze wilden graag met onze haren spelen, foto’s van en met ons maken, en ons rondleiden door de township. Nadat binnen een sprinkhaan was gespot van ongeveer tien centimeter stonden de meeste vrijwilligers snel buiten om te beginnen aan de wandeling. Met aan iedere hand een kind gingen we dan op pad. Onderweg gingen we een spel doen met een balletje van panty’s. Aangezien het (voor het eerst) echt mooi weer was, hadden wij Nederlanders het al snel warm van het rennen. Gelukkig kwamen we daarna bij een riviertje (dat we ook moesten oversteken) en konden we daar even wat afkoelen. Na de wandeling kwam het mooiste van de dag.
Terwijl een heerlijke Zulu maaltijd voor ons bereid werd, gingen de meisjes voor ons Zulu dansen. Echt enorm leuk om te zien! Daarna was het natuurlijk aan ons de buurt om ook een poging te wagen. Gelukkig hadden we genoeg mensen die ons de pasjes graag wilden aanleren. Toen het eten klaar was, was het voor de meisjes tijd om te gaan. Er werd nog even goed geknuffeld. Mijn hart was al gestolen door een super lief meisje genaamd Snea, maar toen ze zei ‘i love you so much, you’re my lovely mommy’ brak ik echt. Wat een schatje(s)!
Maar van de echte Zulu mama moesten de kinderen gaan, want voor ons was het tijd om te eten. We kregen mille mille (al heb ik geen idee hoe je echt schrijft) met spinazie en tomatensaus. Nu zullen jullie je afvragen wat mille mille dan is, maar helaas blijf ik het antwoord schuldig. Ik weet dat het wordt gemaakt van de witte binnenkant van maïs, maar ook niet meer dan dat. Gelukkig was het wel erg lekker! Nadat er nog gezellig wat geklets was, was het tijd om weer terug te gaan naar Palm Tree. Na een leuke avond was het tijd om te gaan slapen.
Zondag vroeg op want we gingen naar Victoria street market en uShaka marine world. Bij Victoria street market eerst lekker wat rond gesnuffeld in allerlei kleine winkeltjes met Afrikaanse producten. Nadat ik mijn keuzes had gemaakt voor de eerste souveniers was het tijd om mijn afding-kunsten te laten zien, en in mijn ogen ging het niet heel slecht. Onze weg ging verder naar uShaka, een soort sea-life maar dan veel uitgebreider. Eerst heerlijk geluncht met typische Afrikaanse gerechten. Al snel kwam ik er achter dat het door mij gekozen gerecht best wel heel pittig was, maar lekker was het zeker! Daarna heerlijk over de boulevard gelopen en op het strand genoten van het zonnetje.
Aan het eind van de avond was ik weer terug in de B&B en zit het eerste weekend in Zuid-Afrika erop. Wat een beleving! Ik ben, na een kleine week, al verliefd geworden op de mensen, de cultuur en het land. Maar nu het eerste weekend voorbij is, staat de volgende week alweer op het punt van beginnen. Morgen kan ik (eindelijk) echt beginnen bij het project. De jongens zijn terug van kamp, ik een beetje gewend aan Zuid-Afrika, dus kunnen we er samen iets moois van maken. Laat morgen dus maar komen!