(origineel bericht op be-more.nl)
Week 1, project Yayasan widga guna
Hallo,
Deze week zijn er een paar irritaties geweest die ervoor zorgde dat ik minder zin had om naar het project te gaan. Er werd van ons verwacht als vrijwilligers dat wij zonder voorbereiding spellen konden bedenken en meteen konden uitvoeren. De leraressen nemen weinig contact met ons op, terwijl wij wel juist contact zochten en vroegen om uitleg. Ook krijg ik soms het idee dat ze in het bahasa indonesia over ons praten en dit voelt erg ongemakkelijk. Ik zou willen dat ik op dat moment indonesisch zou kunnen verstaan!
Vandaag is het donderdag en de lessen en het contact verliep al een stukje beter. Ze geven nog steeds niet aan wat ze van plan zijn om te gaan doen, maar ze proberen al wat vaker contact te zoeken.
Afgelopen week zijn er een aantal grappige dingen voorgevallen die ik graag met jullie wil delen. Mijn vriendinnen weten dat ik soms best dom uit de hoek kan komen met opmerkingen als ik niet goed nadenk of er met mijn gedachten niet bij ben. Zo heb ik nu ook al twee van deze momenten gehad.
-
Zo hadden wij met de projectleider een gesprek over verjaardagen. Er was net een verjaardag van een van zijn adoptiekinderen gevierd en hij gaf ons daar uitleg over. Zelf was ik heel erg verbaasd dat zij hier in Indonesie hun verjaardag eigenlijk niet vieren en dat hijzelf ook geen geboortedatum heeft. Het grappige is dat hij zijn geboortedatum heeft verzonnen toen hij zijn paspoort moest aanvragen en 31 december leek hem wel een leuke datum hahaha…weird! Hierna hadden we het over andere feestdagen en ik weet dat ze hier hindoestaans zijn, maar toch met mijn stomme kop vroeg ik of ze kerstmis vieren! Iedereen moest lachen, omdat dit voor katholieken feesten zijn. We waren nog niet uitgelachen of Nikie vraagt of ze dan wel Pasen vieren, haha… Het was een opluchting dat ik niet de enige was!
-
Zo ook waren we tijdens de lunch een kippenpootje aan het eten, deze was erg klein. Ik met mijn stomme kop zei heel droog dat het misschien de achterpoot was van de kip?! Ik weet van konijnen dat de voor of achterkant kleiner is en vond dit heel logisch, totdat Nikie mij erop wees dat een kip maar twee poten heeft!
BTW, ik haat de honden hier! Thuis ben ik echt niet bang voor honden, maar hier zijn het beesten. Ze lopen overal op straat rond, om de 50/100 meter kom je er eentje tegen. 's Avonds is het echt een hel om over straat te lopen. Dit doe ik dan ook liever niet, maar een andere vrijwilligster slaapt in een kamer bij de broer van de projectleider en dit ligt een straat verwijdert van onze kamer. Nikie en ik liepen een avond met haar mee, toen wij haar veilig hadden afgezet liepen wij heel stoer terug met de gedachten dat wij dit met z’n twee wel aankonden. Totdat er een hond achter ons begon te blaffen en te grommen, zonder om te kijken zetten wij het op het rennen! Het hart zat in mijn keel en rennen is het stomste wat je kunt doen, omdat de honden dat niet verwachten en hierdoor gek kunnen reageren. Gelukkig zijn we hijgend ongedeerd aangekomen bij onze kamer!
Zo gebeurde zondag wel iets grappigs. Ook deze keer blafte er een hond die achter ons aanliep, ik vond dit niet fijn en wilde het liefst harder gaan lopen. Ik sprong een meter in de lucht toen ik iets tegen mijn been aan voelde en dacht dat het de hond was. Scheen dit gewoon de plastictas van diegene te zijn die naast mij liep, hahah angsthaas dat ik ben!
Gisteravond zijn wij met Renske van Be-more gaan uiteten, samen met Constance van Duitsland. Het was een hele gezellige avond zonder rijst! We hebben het ook even over het project gesproken en zij gaf ons als advies om een schedule op te zetten voor de hele week, zodat we voorbereid zijn als ze ons weer opeens voor de klas willen hebben staan. Nu kunnen wij dus het initiatief nemen en voorbereid voor de klas gaan staan voor de hele week.
Vandaag hebben wij samen gekeken naar welke spullen zij op voorraad hebben in de kast en wat wij zouden kunnen gaan gebruiken. Hier hebben wij het lesrooster van maandag t/m vrijdag op aangepast. Zo hebben wij het ontdekken en leren van het lichaam, verven en de motoriek toegevoegd in het rooster. Wij vinden namelijk dat deze dingen nog missen en we willen graag kijken of dit aanslaat bij de kinderen om zo wat meer variatie toe te passen.
Nu is het per individu de taak om de les voor te bereiden en ik heb al een aantal leuke ideeen in mijn hoofd zitten die ik kan toepassen. Alleen het uitvoeren in de klas is nog een probleem met de taalbarriere. Ik hoop dat dit steeds wat soepeler zal gaan verlopen gedurend de komende weken.
Nu wat leuker nieuws!
Wij gaan met alle vrijwilligers van het project vanaf morgenvroeg tot maandag naar Sanur. Ik heb hier heel veel zin in, omdat wij dan lekker kunnen uitrusten en van de zon kunnen genieten op het strand. Zo wil ik ook graag gaan snorkelen! Ik hoop natuurlijk ook dat ik dit weekend aan mijn kleurtje kan werken, zodat ik niet al te wit in oktober terug zal komen
Na het weekend zal ik jullie op de hoogte brengen hoe het weekend is verlopen en meteen wat leuke foto’s posten!
Tot dan,
Liefs X