(origineel bericht op be-more.nl)
Vrijwilliger en toerist
Vorige week stond vooral in het teken van de ‘<em>vrijwilligersdag</em>’, om vrijwilligerswerk onder studenten te promoten, die op woensdagmiddag heeft plaatsgevonden. Naast wat uitnodigingen voor hoge piefen die Estefanos en Sunshine zelf hadden rond gebracht op maandag, hebben Katrien en ik op dinsdag zo’n 130 uitnodigingen verspreid op de Teaching College. Een strategie was er niet: deel de uitnodigingen willekeurig uit, en alleen diegene met een uitnodiging zouden binnen mogen komen tijdens de vrijwilligersdag. Het was een mooie marketing stunt: stuur 2 blanke meisjes de campus op, en iedereen wil een uitnodiging hebben!
Woensdag was het dan zo ver: Volunteerism day, die van 14-16.30uur zou zijn in de aula van het Teaching Training Collge. ’s Ochtends hadden we de laatste voorbereidingen getroffen: de zaal schoongemaakt, de foto-posters opgehangen en de powerpoint presentatie afgemaakt. Ook de muziekinstallatie werd alvast naar de aula gebracht, maar daar mochten wij als vrouwen niet bij helpen. Na een vroege lunch werden we om half 1 weer verwacht in de aula.
Na lang wachten en een aantal telefoontjes later (dit was duidelijk even een staaltje Ethiopische miscommunicatie), waren Sunshine en Estefanos om 14uur ook aanwezig. De band begon toen te spelen, met vooral de bedoeling mensen van buiten af te trekken en de al aanwezigen te amuseren. Heerlijk Ethiopische muziek, met veel geshake van de schouders. Het was maar goed dat de zaal voor 2000 man niet beschikbaar was, maar dat we het moesten doen met de zaal voor 200. Er zijn uiteindelijk denk ik zo’n 125 tot 150 studenten en vertegenwoordigers aanwezig geweest. Tijdens de middag was er een foto tentoonstelling over de verschillende activiteiten van AETSD van vrijwilligers, verschillende presentaties en een eind discussie. Ook wij moesten als vrijwilliger een korte presentatie geven over onze ervaringen met vrijwilligerswerk. Zenuwachtig dat ik was! Maar gelukkig waren Estefanos en Sunshine erg tevreden over onze presentaties. De middag werd uiteindelijk iets eerder afgesloten, want doordat de elektriciteit uitviel moest de band stoppen met spelen (jaja, ze waren stroom afhankelijk) en werd de discussie over vrijwilligerswerk al tijdens de coffee ceremony gestart. Al met al waren Estefanos en Sunshine erg tevreden, dus wij ook! Ik heb op het einde zelfs een aantal namen en telefoonnummers gekregen van studenten die graag ook vrijwilliger willen worden. Een vrijwilligersorganisatie bestaat op hun campus namelijk nog niet. Ik ben benieuwd of hier iets meegedaan kan worden!
Het Sinterklaasfeest is hier in Ethiopië ook niet zomaar voorbijgegaan. Op maandag hebben ik in de dovenklas het concept Sinterklaas proberen uit te leggen (met behulp van de een vertaler naar sign language). De kinderen waren alleen al bij het zien van de afbeelding van Sinterklaas door het dolle heen! En het enthousiasme werd alleen maar groter toen bleek dat Sinterklaas voor hen ook wat had meegebracht: een handje pepernoten, een pen en een ballon. Wat een trotse gezichten en gezelligheid, een topochtend!
Marije had ons voor die avond ook uitgenodigd en we hebben eerst lekkere pizza gegeten en toen het Sinterklaas dobbelspel gespeeld, waarvoor we allemaal 2 cadeautjes hadden gekocht. Erg geslaagd met thee en pepernoten!
Verder hebben we vorige week, naast een aantal keer overleggen, stickers met slogans van AETSD verspreid door ze aan Bajat chauffeurs te geven en op hun bajat te plakken. Slogans zoals: “Volunteerism, give a little, help a lot” en “Volunteerism is a dynamic way of thinking”. Ook hebben we bedframes geverfd voor de dormitory in Leku, en die hebben we deze week afgemaakt! Natuurlijk ben ik ook Jozef niet vergeten, en heb ik hem nog een aantal keer voorgelezen, waarbij ik me wederom afvroeg hoeveel hij ervan begreep, maar waar hij me wel zeer dankbaar voor is.
Ook de dovenklas in Leku heb ik vorige week en deze week weer bezocht. Ik vind het prachtig om te zien dat deze kinderen de kans krijgen om naar school te gaan. Sommigen lopen daar elke ochtend en middag zo’n 10 km voor. Natuurlijk gaat het absoluut niet bij ons, en is het erg moeilijk om ze iets te leren door het grote verschil in leeftijd en kennis (van de 60 kunnen er hooguit 5 lezen en schrijven), en de kwaliteit van de lerares Abarash, maar ze doet erg haar best. Deze lerares is eigenlijk expert in braille, maar is 2 maanden geleden begonnen met gebarentaal lessen en leert nu elke middag zelf uit een boek gebaren, om de volgende ochtend aan de kinderen te leren. Ze doet erg haar best, maar het is duidelijk dat ze zelf ook nog veel moet leren, waardoor het soms wel moeilijk is de kinderen iets duidelijk te maken. Ik merk wel dat ze meer creatief is gaan denken en initiatief neemt om haar betrokken te zijn bij de kinderen: zo heeft ze naamkaartjes gemaakt voor de kinderen, ons advies voor groepswerk in praktijk omgezet, het klaslokaal bekleed met het Amhaarse en Engelse alfabet etc. Gelukkig komt er over een tijdje een 2e lerares bij (ik heb haar al ontmoet), waarna de klas gesplitst zal worden, en Abarash hopelijk ook veel van haar kan leren. Want Zenasj (fonetisch geschreven) is een erg goede lerares wat ik ervan gezien heb!
Na deze drukke week, was het tijd voor ons uitstapje! Op vrijdagochtend zouden we om 6 uur opgehaald worden door onze gids, die tot onze verbazing 15 minuten te vroeg arriveerde. In ons minibusje hebben we ongeveer 6 uur lang gehobbeld (vooral de laatste 3,5 uur was de weg bijna 1 ongeasfalteerde bende) naar Arba Minch. Onze ogen kwamen niks te kort, want het waren prachtige landschappen en dorpjes die we voorbij reden. Na een lunch met een onbeschrijfelijk mooi uitzicht over Lake Chomo, met op de achtergrond bergen, zijn we met een bootje het meer opgegaan om krokodillen en nijlpaarden te spotten. Super mooi! De zon stond al heel laag toen we terugkwamen naar de wal, dus dat was ook prachtig om te zien. ’s Avonds hebben we ons te goed gedaan aan een geroosterde tilapia (jaja, ook ik at vis) die in z’n geheel als een soort opgezette vis werd geserveerd. Raar maar waar: ik vond het erg smakelijk! Op zaterdag zijn we naar het national park geweest voor Arba Minch (wat de ’40 bronnen’ betekent). Deze bronnen, waarvan we 1 stroompje hebben gezien vielen een beetje tegen, maar onderweg hebben we wel veel apen gespot en een mooie wandeling gemaakt door het bos. Vervolgens zijn we doorgereden naar Dorze village, waar we de middag en nacht hebben doorgebracht in de Dorze community compound in traditionele hutten (maar wel met echte bedden). ’s Middags hebben we de markt bezocht in Chencha, dat maar van korte duur was, aangezien we toen door de politie van de markt werden gestuurd omdat onze tijdelijke gids geen vergunning zou hebben. Hij werd dan ook meegenomen naar het politiebureau, maar later hoorden we dat het een persoonlijk conflict was. Desalniettemin was het heel leuk om deze drukke markt gezien te hebben! Verder hebben we een rondje door de omgeving gelopen (natuurlijk gevolgd door een aantal kinderen die geld wilden), een weverij (mannen taak) en pottenbakkerij (vrouwentaak) bezocht, prachtige net geweven sjaals bekeken, informatie gehad over de achtergrond en bouw van de lokale hutjes, vrouwen bezig gezien met spinnen en veel uitleg gekregen over de ‘false banana tree’. Echt heel interessant om te zien dat letterlijk alle onderdelen van deze plant gebruikt worden: er wordt brood van gemaakt, bladeren worden gebruikt om dingen in te pakken, er kan een soort touw van worden gemaakt, het wordt als brandhout gebruikt, voor de bouw van hun hutten etc. Wow! Het avondprogramma hebben we gevolgd in dikke truien en omslagdoeken om ons te weren tegen de kou daar op 2500 meter. We hebben genoten van een heerlijke maaltijd, een kampvuur en traditionele dansen met speren/schilden en luipaardvellen. Natuurlijk heb ik ook vrolijk meegedaan met deze dansen en een poging gedaan net zo te schudden met mijn billen als zij. Het over een stok springen over het kampvuur heb ik maar aan hen zelf overgelaten. Op zondag zijn we op onze terugreis gestopt bij de Senkelle sanctuary op hartebeesten te spotten, prachtig! En weer een totaal ander landschapen dan Arba Minch, geen water en groen, maar stof en hoog gras/graan, hutjes met de uitgang richting Mekka en de gebruikelijke ezelskarren en bultkoeien.
Na een fantastische weekend de toerist uithangen, gaan we deze week nog even hard aan de slag! Er staan nog verschillende dingen op het programma: de school in Leku, het maken van de omheining voor de dormitory, voorlezen aan Jozef, een dossier over de blinde kinderen maken omdat Hermien begonnen is hun ziekte in kaart te brengen maken etc. Ook wordt er deze week weer met behulp van AETSD een meisje geopereerd met een letterlijk uitpuilend oog, en wordt een jongen met een groot ooglid naar het ziekenhuis gebracht voor een consult. We hebben denk ik echt al een hoop dingen bereikt afgelopen maand! Donderdag moeten we helaas alweer afscheid nemen van de ontzettend leuke jongens Sunshine en Estefanos, om vervolgens vrijdag weer richting Addis te vertrekken. Maar eerst nog even volop genieten!!