Hallo allemaal,
Ik heb hier al eens vaker wat dingen gepost maar dit keer mag ik me ook echt de gelukkige vriendin noemen van een Turkse jongen!
Het begon allemaal in september toen ik terug ging naar Alanya.
Ik had contact met een Turkse jongen, D.
Ik wou hem een kans geven daar hij smoor verliefd op me was en wie niet waagt wie niet wint.
Vol goede moed ging ik die kant op, maar hij bleek toch niet te zijn zoals ik hem voor me zag.
Ik zou hem opzoeken in de bar van zn broers, waar hij ook werkt.
Een goede vriend van me bracht me die kant op, daar hij niet wou dat ik laat nog alleen over straat zou lopen.
En direct ging het met. D. ging uit zn geluid tegen mijn vriend, dat hij niet aan me moest komen. Wat hij zich in zn hoofd haalde om er met zn meisje van door te gaan etc.
Ik legde uit dat het een goede vriend van me is, dat ik hem zie als mn grote broer, en dat ik niet blij was met hoe hij reageerde.
Hij bood zn excuses aan en de rest van de avond was het heel gezellig, tot hij me naar huis bracht.
Allereerst begon hij over dat ik over een paar maanden een hoofddoek moest gaan dragen, mn geloof moest veranderen etc. Na een lange discussie kreeg ik het niet aan zn verstand dat ik mn geloof niet zo maar kan veranderen.
Ik was het zat en moe en wou graag slapen. D. vroeg of hij mee naar binnen mocht en ik zei hem dat ik dit niet wou. Ik wou direct slapen, ik was op, had lang gereisd en mn avond was lang genoeg geweest.
Eenmaal binnen heeft hij een uur aan de bel gehangen en op de deur gebonkt.
Toen was het voor mij duidelijk dat dit hem niet ging worden.
Iemand die me zo claimt, dingen oplegt en me bang maakt in mn eigen huis…
Later die vakantie was ik met een vriendin gaan stappen in het centrum.
Bij een bar werkte een leuke jongen, we hebben wat gepraat en daar is het bij gebleven.
Toen ik terug kwam in oktober herkende hij mij direct. Weer hebben we veel gepraat en hij vroeg of ik na sluitingstijd nog even wou blijven.
Dit wou ik maar al te graag, want jeetje wat was ik blij om hem weer te zien.
Die eerste dag is hij mee naar huis gegaan en is de rest van de vakantie bij mij en mn vriendin gebleven.
Inmiddels ben ik 2 weken thuis en ondertussen word ik gek van het gemis en de leegte om me heen.
Ik spreek hem gelukkig wel elke dag, al gaat het soms wat langs elkaar heen als het pb berichtjes zijn.
Ik loop te zingen en te fluiten door het huis, een teken hoe gelukkig hij me maakt.
Ik kan niet wachten om weer terug te gaan, al zal dat helaas pas in mei zijn…
Leasa