Iemand die meer weet over visums voor dit land? Ik weet dat het mogelijk is met een tour group te gaan maar het kan ook alleen (incl gidsen). Dit laatste lijkt me veel interessanter.
Iemand die weet hoe je dit aan kan vragen in Nederland of moet ik dat in beijing doen?
Nog tips?
Ik zou er graag in het najaar heen willen.
heel veel dankjes Sander
Twee organisaties die je waarschijnlijk wel verder kunnen helpen:
http://www.shilla.nl/ (heb ik zelf prima ervaringen mee als het gaat om Zuid-Korea)
http://www.koryogroup.com/
Zal wel een prijzig geintje zijn, aangezien je dan in je eentje die twee gidsen zal moeten betalen. Ik zit er zelf ook aan te denken dit jaar die kant op te gaan, maar dan waarschijnlijk wel met een groepsreis (Shoestring).
bedankt zal de links eens door gaan nemen.
Ja prijzig zal het wel zijn, maar in een tourgroep wordt je echt helemaal geleid daar, denk en heb ik van horen zeggen dat als je het alleen doet je de gidsen meer kan beinvloeden in waar je heen kan gaan etc. Lijkt me interessanter en dan ook misschien de kans om wat buiten Pyonyang te kijken of in de niet toeristische gebieden.
Daar zit wel wat in, al zal je hoe dan ook echt alleen te zien krijgen wat zij je willen laten zien, in feite één groot theater. Of zoals ik laatst nog ergens in een reisverslag las: als die gidsen zeggen dat er rechts iets bijzonders te zien is, kijk dan altijd eerst ook even naar links 
Ik betwijfel of je alleen met 2 gidsen meer te zien krijgt dan als je met een groepsreis gaat. Ze mogen toch niet van de “route” afwijken die goedgekeurd is door de regering om aan toeristen te laten zien!
Natuurlijk krijg je 1 groot theather te zien maar daarvoor ga je eigenlijk ook op reis daar, om het communistische regime mee te maken.
Toch zou het schitterend zijn als een je aantal maal wat anders te zien kan krijgen, heb ook wel eens een verhaal gehoord van iemand die zei dat de gidsen perse met de auto naar de volgende site wilden en uiteindelijk ze toch meegingen te voet en dat ze toen wandelend wat van het echte dagelijkse leven te zien kregen. Het is maar een klein voorbeeld maar denk dat je dit soort dingen makkelijker voor elkaar krijgt alleen als met een groep.
Zit er ook aan te denken om eventueel naar Noord-Korea te gaan tijdens m’n trip over een maand. Heeft iemand recent ervaring met het regelen van een visum in Beijing? Graag wil ik een paar dagen in m’n uppie Pyongyang bezoeken. Is dat mogelijk? Heb gelezen dat je voor de rest van het land een vergunning nodig hebt. Ook heb ik vernomen dat je je gsm ter bewaring moet inleveren op de luchthaven, geen radio en geen cameralens >150 mm het land mag innemen. Houd me aanbevolen voor meer informatie, thnx.
Cheers!
Over het regelen van een visa in Bejing kan ik je nog niks vertellen, ben daar zelf ook nog niet achter.
Alleen kan zoiezo nooit, je krijg hoe dan ook een gids mee en die bepaalt wat je mag zien.
Als je weet of het kan in Beijing en hoe het in zijn werk gaat, hoor ik het graag!
Succes.
Net terug van 8 dagen DPRK (met voorafgaand een paar dagen Seoul en gevolgd door een ongeplande week in Beijing…), waarschijnlijk komt mijn reactie te laat, maar just in case…
In je uppie Pyongyang bezoeken is absoluut onmogelijk, je hebt hoe dan ook altijd de twee gidsen bij je. Het meest gebruikte hotel (Yanggakdo) staat op een eiland, en is bijgenaamd het “Alcatraz of Fun”. Zelfs de reisleider van onze reisorganisatie (Koryo Group) mocht, ondanks dat dit al zijn 88e tour was, niet zelfstandig op pad, als hij een keer niet met de groep mee ging kreeg hij een eigen gids mee.
Het reizen met een groep heeft me overigens geen moment gestoord, een reis als deze trekt toch een heel eigen publiek, allemaal tamelijk individualistisch ingestelde reizigers met een fascinatie voor dit unieke en absurde land, ook met een groep van 20 man was er nauwelijks kliekjesvorming. Echte feestbeesten zal je op zo’n reis niet snel aantreffen, alleen de reisleider van een andere organisatie (Young Pioneers) was op de terugreis (per trein) al voor de grens echt helemaal stomdronken, zijn baas gaat daarover nog een aantal klachtenmails namens onze groep ontvangen. Het enige nadeel van zo’n reis is dat alles met een extreem hoog tempo gaat, je sjeest echt van het ene naar het andere monument of museum, 's middags ben je onderhand alweer vergeten wat je 's ochtends allemaal gezien hebt.
Telefoons moet je inderdaad inleveren op het vliegveld, en krijg je bij vertrek weer terug, ook als dit zoals in ons geval dan per trein is (maak het verzegelde pakketje dan echt pas na de grenscontrole in Sinuiju open, echt niet eerder!). Verder valt de controle op zich wel mee. Op het vliegveld gaat je bagage door een röntgenapparaat, in de trein doorzoeken ze de bagage met de hand. Nu hadden wij in de trein een goeie gast die niet moeilijk deed, waar goed mee viel te lachen en die de spullen maar vluchtig bekeek, en die slechts enkele foto’s om duidelijke redenen (militairen te prominent in beeld) liet verwijderen. In het andere rijtuig liep echter een veel strengere kerel rond die veel meer foto’s grotendeels zonder opgaaf van reden had laten verwijderen, in enkele gevallen zelfs foto’s waar die gast bij ons juist hartelijk om kon lachen. Ze kijken overigens alleen naar het kaartje wat in de camera zit, en dan misschien de laatste 100 foto’s of zo, dus stop er desnoods een schoon kaartje in schiet daarmee nog wat ‘veilige’ foto’s. Ik had naast m’n DSLR met “legaal” objectief ook een compactcamera met 12x zoom/300mm telelens bij me, daar is echter überhaupt niet naar gekeken, zolang je geen enorme teletoeters hebt levert het in de praktijk geen enkel probleem op. Videocamera’s, laptops en mp3-spelers zijn overigens tegenwoordig ook gewoon toegestaan, bij een iPod zal je hooguit de douanier moeten overtuigen dat het geen iPhone is.
Belangrijk is wel dat je beschikt over een gezonde dosis relativeringsvermogen en alles vanuit de juiste mindset ziet, want hoe hard ze ook proberen een ander beeld te schetsen, de situatie in het land is overduidelijk zeer schrijnend. En van de compleet doorgeslagen, puur religieuze verering van Kim Il Sung en Kim Jong Il wordt je na een paar dagen gruwelijk cynisch, maar je zal je t.o.v. de gidsen en lokale bevolking toch in moeten houden. Maar laat het duidelijk zijn, een reis naar Noord-Korea is absoluut een aanrader, een van de meest fascinerende en verrassende reizen die je ooit zal maken, die gegarandeerd al je verwachtingen zal overtreffen.
Thnx Wizz! Wellicht kun je met het freeware programma Recuva de verwijderde foto’s van je memorycard herstellen. Wellicht wil je een paar foto’s op internet zetten? Ben ook net terug. In mijn geval van Shanghai, Beijing, Xi’an, Hong Kong, Macau en Taipei. DPRK staat nog steeds hoog op m’n lijst evenals Zuid-Korea en Japan. Wat vind je van Seoul? Sommige reizigers vinden het een ‘must’ en heb gehoord dat het stratensysteem tamelijk complex is.
Cheers!
Van mijn eigen camera’s waren gelukkig geen foto’s verwijderd, sterker nog, om enkele foto’s die van de douanier in dat andere riijtuig onverbiddelijk verwijderd moesten worden kon die gast bij mij juist hartelijk lachen. Maar een reisgenoot in ons compartiment had iets minder geluk, die had ik inderdaad al zo’n tooltje geadviseerd. Ik heb nog geen tijd gehad de foto’s uit te zoeken (sterker nog, ik liep al 4 vakanties achter…), maar deze reis wou ik toch voorrang geven, dus binnenkort zal ik wel wat plaatsen.
Maar ook een mooie trip die jij gemaakt hebt, in Shanghai ben ik alleen nog niet geweest, en Taiwan staat momenteel bovenaan mijn “to go-lijst”.
Seoul is inderdaad wat omstreden, maar persoonlijk vind ik het heerlijke stad. Enorm groot, maar het voor toeristen interessante deel is vrij compact, grotendeels zelfs beloopbaar. En het metronetwerk is uitstekend en niet te duur, voor een paar euro kan je zelfs naar bijvoorbeeld Suwon (Hwaseong Fortress). Heel erg onoverzichtelijk is het ook niet, je hebt steeds grote straten met daartussen vaak een wirwar aan steegjes. Seoul is geen stad met enorm veel bezienswaardigheden, maar voor een paar dagen is genoeg te zien, diverse paleizen en uiteraard de diverse markten, en het is een stad met een aangename “vibe”. En m’n recente bezoek heeft mijn eerdere mening bevestigd: de Koreaanse keuken overtreft die van zowel China als Japan ruimschoots.
Dat van de foto’s: zat weer eens niet goed te lezen. Offtopic: hoeveel foto’s ongeveer maak je eigenlijk op zo’n trip door Azië? Ik zit nu aan circa 900 voor 31 dagen met m’n dslr, maar het zwaartepunt ligt altijd op de eerste weken.
Heb Shanghai ervaren als een prettige stad om door te banjeren (met 18 graden). Een totaal andere stad dan Beijing. Even kort door de bocht: Shanghai is het nieuwe China en Beijing is het oude China. Maar Beijing vind ik bijzonder genoeg om nog een keer terug te gaan.
Taiwan is ‘more sophisticated’ vergeleken met China. Taiwanezen haten de Chinezen en de ironie is dat er hordes Chinezen komen als toerist. Ben alleen in Taipei geweest en hoorde van de locals en expats dat er amper crimininaliteit is. Denk dat het zo’n beetje de veiligste stad is van Azië. Aan de winkels te zien wordt er in het land veel aan (berg)wandelingen gedaan.
Cheers!
Het viel deze keer mee, “slechts” zo’n 4100 foto’s en 99 filmpjes in drie weken, waarvan toch het overgrote deel juist in Noord-Korea. Je bent daar weliswaar soms toch enigszins beperkt in wat je wel of niet mag fotograferen, maar je bezoekt zoveel dingen in korte tijd dat je toch erg veel foto’s maakt.
nog een andere tip/ervaring: (uit een Duitse krant-die in het vliegtuig lag van LH mijn laatste retour uit Azie):
ga dus WEL met een wat grotere groep. Een eenling/individu wordt eigenlijk-alleen al vanwege de kosten daarvan als zeer suspect bezien door de gidsen-dat zal wel een journalist onder vermomming zijn. Tot aan scherpe ondervraging en controle van allerlei zaken aan toe die je dan zegt of verzint.
Er is maar 1 reisgids voor NK-van BRADT-engels-darin staat precies welke buro in Beijing alles regelt.
Als je per trein gaat-dan moet je ook opnw een visum voor terug naar China regelen-hoe dat gaat als je maar single entry hebt, weet ik (nog niet.
Heb zelf diverse -bijna alle-OostEuropese landen onder de rode vlag met hamer en sikkel nog bezocht, incl. destijds DDR-en heb er geen enkele behoefte aan dat toneelgespeelde circus voor veels te veel geld nog eens te gaan subsidiëren. Vroeger of later valt zo’n regime vanzelf wel-en opeens kan je dan zelfs zonder je pas nog te laten zien erheen.
Gelijk met onze reis vertrok er met dezelfde reisorganisatie ook een koppel voor een paar dagen zelfstandig, ik zal wel eens vragen hoe zij dat ervaren hebben. Ik kan me er wel wat bij voorstellen, sowieso lijkt het me ook wel een tikje eenzaam. De gidsen zullen misschien nog niet eens het grootste probleem zijn, de lokale bevolking des te meer, die zullen veel afstandelijker blijven, terwijl ze bij een groep wel contact zoeken.
In de LP staat ook een aardig stuk over Noord-Korea, en ondanks dat ie ook over Zuid-Korea gaat mag je die gewoon meenemen. Die Bradt schijnt wel veel uitgebreider en beter te zijn overigens. Ik heb trouwens ter plekke ook een lokale reisgids gekocht, niet erg nuttig, wel erg komisch…
Ook met een vlucht ontkom je haast niet aan een double-entry visum, aangezien je haast geen directe vlucht van/naar Pyongyang kan boeken zal je eigenlijk altijd op het vliegveld met je bagage door de douane moeten. In geval van nood kan je in Noord-Korea wel een nieuw Chinees visum laten regelen, maar dat maakt het er niet makkelijker (en zeker niet goedkoper) op. Gewoon vooraf een double-entry regelen dus.
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar aangezien je zelf die landen destijds ook bezocht hebt zal ook jij er toch een bepaalde fascinatie voor gehad hebben.
En inderdaad, je steunt wel direct een fout regime. Aan de andere kant denk ik ook dat je daarmee het isolement doorbreekt, de toeristen vormen het enige contact wat de lokale bevolking met de buitenwereld heeft. Er zaten ook drie Amerikanen bij onze groep (sinds dit jaar kunnen zij ook buiten de Mass Games het land bezoeken), waarvan eentje een Zuid-Koreaanse achtergrond had en dus ook de taal sprak, het was iedere keer weer leuk om te zien dat locals toch een tikje verbaasd waren dat dat niet allemaal American Imperialist Agressors zijn.
Wat ik zelf wel merk is dat ik de hele situatie daar beter ben gaan begrijpen, het ligt allemaal veel genuanceerder dan hoe wij het hier in het westen zien. Wat dat betreft komt de misleidende propaganda toch echt van beide kanten. Uiteraard zit er een heel fout regime, maar ik kan nu wel begrijpen hoe dit zover heeft kunnen komen, waarom de bevolking dit toegelaten heeft. Uiteraard speelt angst tegenwoordig een grote rol hierin, maar in basis was de steun aan de Great Leader absoluut oprecht.
Als het regime ooit valt zal het vast allemaal makkelijker en vooral goedkoper worden, maar maakt dat het dan interessanter? Dan is het gewoon een van de vele straatarme landen in de wereld, met alleen een unieke geschiedenis. Juist die hele verering van de leiders waar je tot op zekere hoogte in mee zal moeten gaan (en waarvan je na een paar dagen gruwelijk cynisch wordt) maakt de reis zo uniek.
Voor mij staat het al vast: in het najaar van 2012 (het 100e jaar in hun eigen Juche-jaartelling) ga ik weer, al is het maar voor alleen de Arirang Mass Games.
Zijn alle camera’s toegestaan, ik heb ergens gelezen dat het max 100mm is wat mee mag, of is dat achterhaald ondertussen. Ik heb een canon S5 IS met een 12x Zoom mee, mag dat gewoon mee?
Ik heb de neiging heel veel foto’s te maken, hoe reageren ze op meerdere SD kaartjes aan de grens?
Hé, leven op mijn forum!
Officieel mag je maximaal een 150mm-objectief meenemen, maar daar wordt nooit naar gekeken. Zelf heb ik bij al m’n trips een compactcamera met 25-300mm lens meegehad, en daarnaast een DSLR waar bij m’n tweede trip een 18-200mm op zat (bij m’n eerste trip had ik die uit voorzorg wel thuisgelaten). Tijdens die tweede trip had een van m’n reisgenoten zelfs een professionele (dus forse) 70-200 meegenomen, maar zelfs daar werd niet eens naar gekeken.
Waar het vooral om draait is dat je niet met een tas vol aan echte teletoeters het land in wilt, want dan zou je de indruk kunnen wekken een journalist te zijn. En dan ben je niet zo welkom.
Waar ze de laatste keer wel moeilijk over deden: op mijn D5100 kan ik een GPS-module aansluiten, en er staat dan ook “GPS” op de camera. Toen heb ik de douanier wel even moeten overtuigen dat dat niet in de camera zat, en dat ik zo’n ding ook niet los bij me had.
D5100* nice! 
aja, GPS erop, ja ik wilde voor mijn reis een nieuwe camera kopen, en dan eentje MET GPS module erin ja. De tekst GPS kan je eraf krassen/etsen/poetsen, maar het zou niet echt respectvol zijn te denken dat de grenswachten niet weten welke type camera’s een built in GPS heeft. Zij hebben toch ook gewoon Dpreview
Zo ondertussen alweer 40 camera’s op de markt met een ingebouwd GPS sensortje. Camera feature search: Digital Photography Review : Digital Photography Review
Er gaat echt een moment komen dat je geen Camera’s meer kan kopen ZONDER gps…
Op mijn reis was een reisgenoot met een Camera MET GPS, dit is niet gezien aan de grenzen. Hij wist het zelf niet eens dat het op zijn camera zat